دولت برای صلح برنامه ای ندارد

دیپلماسی نظام سیاسی کشور ما باید مطالبات خودش را بسیار واضح اعلام کند. یعنی حداقل اگر پاکستانی ها می خواهند گام های عملی در قبال صلح بردارند امروز باید تضمین های لازم را در سطح جامعه بین المللی بدهند.

صلح با طالبان و در واقع با پاکستان از جمله مسایلی است که همچنان حکومت بدان مشغول است بدون اینکه به نتیجه خاصی رسیده باشد.

اما چرا تا به حال با وجود خوش بینی حکومت این پروسه به نتیجه نرسیده است؟

چه شرایطی برای به نتیجه رسیدن پروسه صلح نیاز است؟

نقش پاکستان در این میان چگونه خواهد بود؟

سلمان علی دوست زاده آگاه مسایل سیاسی در برنامه «پس از خبر» گفت: چیزی که تا امروز پروسه صلح را در افغانستان عقیم گذاشته است پنهان کاری دستگاه نظامی پاکستانی ها است که متاسفانه در موضع اعلامی خود یک چیز را بیان می کنند و آنرا در عملکرد نمی توانند، ثابت بسازند. موضوع اساسی تر این است که این موضعی را که پاکستانی ها امروز برای صلح اعلام کرده اند زیر فشار جامعه بین المللی و کشورهای دیگر بوده است. به تعبیر دیگر پاکستان در پروسه صلح هنوز گام عملی را برنداشته به طوری که به نفع کشور خود و کشور ما باشد و خود هنوز کاملاً معتقد به صلح نیست.

باور دوست زاده بر این است که شاید باز هم پاکستان بر وعده صلح خوند پایدار نباشد و باید تضمین بدهد و در این راستا گفت: پاکستانی ها سعی کرده اند از حربه جنگ تا به امروز امتیاز بگیرند. در کنار این از حربه صلح هم می خواهند امتیازات خود را دریافت کنند. موضوعی که واقعاً در این میان گنگ مانده، این است که دیپلماسی نظام سیاسی کشور ما باید مطالبات خودش را بسیار واضح اعلام کند. یعنی حداقل اگر پاکستانی ها می خواهند گامهای عملی در قبال صلح بردارند امروز باید تضمین های لازم را در سطح جامعه بین المللی بدهند. پایگاههای تروریزم، افراطیت، دهشت افکنی که در داخل پاکستان بود امروز هم چنان پابرجا مانده است، ما از کجا می توانیم مطمین باشیم که آن چیزی را که پاکستانی ها ادعا می کنند انجام می دهند.

وی، ضعف حکومت را در پروسه صلح نداشتن برنامه دانسته و عنوان کرد: وقتی ما می خواهیم در دستگاه دیپلماسی خود یک روند را تعقیب کنیم، قبل از تعقیب آن، باید برنامه داشته باشیم، که متاسفانه تا به حال به خاطر روند صلح برنامه مدونی را نداشته ایم و این برای ما یک عارضه است. هیچ مشورتی هم در سطح ملی در پروسه صلح نداشته ایم. با این وضعیت رفتن به سوی صلح خطرناک است و زیر پای ما خالی است.

این آگاه سیاسی، موفقیت در پروسه صلح را منوط به شفافیت در این امر دانسته و اظهار کرد: پروسه صلح زمانی محقق می شود که شفافیت در آن مشاهده شود. اگر شفافیت در پروسه صلح وجود داشته باشد و پاکستانی ها برنامه خود را کاملاً شفاف برای مردم افغانستان و برای جامعه بین المللی ارایه دهند، حکومت افغانستان هم همینگونه عمل کند، چیزی که از میان برداشته می شود تعارف است. چیزی که تا امروز صلح را درچنبره خود نگاه د اشته است. بر اساس همین تعارفات تا به امروز مشخص نیست که روی چه برنامه ای پاکستانی ها مشکل دارند و در چه برنامه ای افغانستان مشکل دارد و این باعث می شود که مشکلات فراوانی بر سر راه صلح به وجود آید.