19 جدی 1393 - یادداشت
پس از حمله انتحاری طالبان به هلمند، جنرال دوستم که رگ غیرتش به جوش آمده بود گفت: طالبان قاتلان و دشمنان مردم و کشور افغانستان هستند. از این پس با طالبان به زبان دشمن صحبت خواهد شد زیرا با انتحار و انفجار مردمان بی گناه را می کشند.
جنرال دوستم که به بیرحمی در مقابل طالبان شهرت دارد و زمانی فرمانده طالب کُشترین لشکر جنگجویان ازبک در شمال بود، اکنون یکبار دیگر به حرکت آمده و خواهان ایجاد لشکر 25 هزار نفری برای مقابله با طالبان شده است. وی در حالی طالبان را دشمنان افغانستان می خواند که رییس اش اشرف غنی صاحب آنها را مخالفان سیاسی حکومت می خوانند.
البته نگفته نماند که همین جناب دوستم، دو سال پیش که از سفر بیت الله الحرام و دیدار با سران سعودی بازگشت، در جمع هوادارانش در مزار شریف از تمامی طرف های درگیر جنگ در افغانستان از جمله ملا عمر رهبر طالبان و شبکه حقانی خواست تا به پروسه صلح پیوسته و از جنگ و برادرکشی و ویران کردن افغانستان دست بردارند.
عبدالرشید دوستم که خود سالها در برابر امارت اسلامی طالبان جنگیده و جزو مخالفان پیوستن آنها به دولت به شمار می رفت بعد از این سفر دچار چنان تحولی شد که همگان را متعجب ساخت و در سخنانی غیر معمول گفت: جنگ تنها راه حل بحران افغانستان نیست و”خون را نباید با خون” شست، من حاضرم شخصا بر گردن ملا عمر و رهبر شبکه حقانی گل بیندازم و آنها را چون برادر خویش در بغل بگیرم.
حال تنها بعد از دو سال و پس از به قدرت رسیدن دوستم صاحب، سخنانش که همان بیان دیدگاه ها و عقایدش می باشد کاملا عوض شده و می گوید می خواهد با ارتشی 25 هزار نفری به جنگ طالبان برود! اولا اینکه چرا معاون به جای رییس جمهور و رییس اجرایی کشور سخن از تصمیمی می زند که هم عبدالله و هم اشرف غنی با آن مخالف هستند؟ ثانیا از کجا معلوم ارتش 25 هزار نفر دوستم کاری را که 100 هزار نیروی خارجی نتوانستند انجام دهند (یعنی شکست طالبان)، بتوانند عملی سازد؟ ثالثا اگر فرداها این لشکر دشمن دولت شد، چه کنیم؟
موافقان این طرح دوستمی می گویند : این طرح جنرال برای مقابله با طالبان بسیار ارزشمند است زیرا یک حرکت قومی خوب در چهارچوب ملی است. هرچند روی این طرح و همه افت و خیزهای آن باید کار شود و آسیب های آن شناسایی شود.
اما مخالفان نظر جنرال دوستم مبنی با ایجاد ارتش 25 هزار نفری مدعی هستند که عبدالرشید دوستم با اینکه یک چهره سرشناس در کشور است، ولی هرگز یک شخصیت ملی نمی باشد. از طرف دیگر طبیعی است که چنین ارتشی که قرار است یک شبه ایجاد شود، نیاز به امکانات مادی و معنوی دارد که معلوم نیست زمانی که ارتش و پولیس ملی تجهیزات ندارد، این تسلیحات و امکانات قرار است از کجا تامین شود؟
آگاهان مسایل نظامی و امنیتی کشور نیز بر این باور هستند که هر اقدامی که برای تامین امنیت و مبارزه علیه طالبان انجام می شود باید تحت نظر ارتش و پولیس ملی نباشد نه اینکه هر شخصی برای خود ارتشی تشکیل دهد و به جنگ مخالفان برود حتی اگر این شخص جنرال طالب کُشی چون دوستم باشد.
البته با خلق و خوی دم دمی مزاجی که این سالها دوستم از خود نشان داده و هر دم به یک بام بوده، احتمال عملی کردن چنین شعاری بعید به نظر می رسد و احتمال حاجی صاحب همان شب شام سنگین خورده بوده که گپی به این بزرگی به میان انداخته است!!!