حکومت وحدت ملی معلول است

صد روز از حکومت وحدت ملی گذشت. مهلتی که رسانه ها و مردم برای آزمودن رهبران حکومت گذاشته بودند به پایان رسید و حکومت وحدت ملی همچنان بی کابینه باقی ماند. هیچ کدام از وعده هایی که رییس جمهور در روز تحلیف داده بود عملی نشد. اختلافات درون حکومت زبانه کشیده است و در این میان مردم را به آتش کشیده است. چرا رهبران حکومت وحدت ملی این گونه در بحث حکومتداری پا در گل مانده اند؟

داکتر رمضان بشردوست عضو مجلس نمایندگان در برنامه «فراخبر» گفت: صد روزی که از حکومت وحدت ملی گذشت وحشتناک بود، بارها گفته بودم که این حکومت وحدت ملی نیست، حکومت وحشت ملی است. یاس و ناامیدی مردم افغانستان را فراگرفته است. این تنها ناامنی نیست که مردم افغانستان را بلعیده بلکه بیکاری و فقر آنها را به وحشت انداخته است.

وی در مورد علت تشکیل ندادن کابینه توسط حکومت عنوان کرد: دولت و قدرت مانند کیک است. غ می خواست تمام کیک را از آنِ خود کند اما ع این اجازه را به او نمی دهد. ع فکر می کند که اگر غ چوکی های مهم را بگیرد ع در خطر است و همینطور برعکس، این بازی در لایه های پایین تر دولت ادامه دارد.

این نماینده مجلس اطرافیان دو رهبر را یکی از مشکلات اساسی قلمداد و اظهار کرد: چیزی که مشکل را از این هم بغرنج تر می کند این است که درون تیم ها هم مشکل وجود دارد. هر کدام از اعضای تیم ها هم از اینکه کرسی به آنها نرسد، خشمگین شده اند و مشکل و آشوب ایجاد می کنند. حال همین افراد تبدیل به منتقدان همین رهبرانی شده اند که در کمپاین های انتخاباتی از آنها حمایت می کردند چرا که آنها به خاطر کیک از آنها حمایت می کردند. حمایت آنها به خاطر برنامه و هدف آنها در قبال کشور نبود.

بشردوست در ارتباط با اظهارات رییس جمهور مبنی براینکه از نامزد وزرا امتحان می گیرد تا قبول شوند گفت: باید معلمی پاک، صادق، وطن دوست و آگاه از نامزد وزرا امتحان بگیرد. خودش هم امتحان خود را برای مردم پس داده باشد. این رهبران سه ماه امتحان خود را پس داده اند و افرادی هستند که مردم آنها را شناخته اند.

وی اوضاع کشور را خراب تر از حد تصور دانست و اعتقاد داشت در حال حاضر برای افغانستان هیچ کاری ممکن نیست و افزود: «ع» و «غ» در ابتدا و در دور اول انتخابات هرگز همدیگر را قبول نداشتند. «ع» اعلام کرد که من هیچ وقت یک حکومت تقلبی را نمی پذیرم و «غ» هم اعلام کرد که من هیچ وقت یک شرکت سهامی را نمی پذیرم اما حالا می بینیم که هردوی آنها هر دو مورد را پذیرفته اند تا کیک را بگیرند. آنها در واقع اولین خیانتی که کرده اند به رای دهنده خود کرده اند. حکومت در حال حاضر مانند طفلی معلول است. این طفل تا آخر عمر خود معلول می ماند و هیچ کاری برای آن نمی شود کرد.

بشر دوست حکومت و مجلس را دو روی یک سکه خواهند و گفت: مجلس نمایندگان هیچ کاری در اعتراض و یا استیضاح رهبران نمی کند، چرا که تعداد زیادی از همین نمایندگان در زمان انتخابات به جای آنکه در پارلمان و در کابل باشند و به کارهای مردم رسیدگی کنند در شهرهای مختلف و در کمپاین های انتخاباتی در کنار کاندیدهای خود حضور داشتند و در رکاب آنها حرکت می کردند. آنها به این امید بودندکه شاید برای آنها بعد از انتخابات کرسی برسد. وقتی آنها خود قانون را نقض می کنند چطور می توانند بی قانونی رهبران حکومت را توبیخ کنند. ما دو لنگ سیاسی را در افغانستان آورده ایم و ممکن نیست که آنها افغانستان را نجات بدهند.

به باور وی، در حال حاضر برای حل معضلات کشور از لحاظ منطقی و قانون اساسی هیچ راه حلی وجود ندارد جز آنکه مردم افغانستان سرنوشت خود را به دست بگیرند و بگویند که ما این وکلا، سناتورها و این رهبران را نمی خواهیم. مردم باید ع و غ را به زباله دانی تاریخ بیندازند.