حکومت جای اقوام و اشخاص نیست

فساد اداری در افغانستان یکی از معضلات بزرگ در کشور محسوب می شود. در سیزده سال گذشته این فسادها به اوج خود رسید و افرادی که نسبت نزدیک تری به رییس جمهور و سران دولت داشتند، ذخیره های فروانی اندوختندو به کشورهای دیگر بردند، سرمایه گذاری کردند و کاخها ساختند در حالیکه مردم افغانستان در آتش جنگ و خون و فقر سوختند. حکومت فعلی شعار از بین بردن این فسادها را سرداده بود آیا به وعده خود عمل کرده و می کند؟

طاهر هاشمی استاد دانشگاه در برنامه «خبر تودی» گفت: اداره، ستون فقرات ساختار دولت است. وقتی در اداره ضعفی رو نما می شود، این ضعف به مرور زمان اداره را از پای می اندازد. فساد در ادارات گذشته افغانستان هم وجود داشت. در دوران کرزی با وجود اینکه موفقیت هایی به دست آوردند اما ضربه هایی را که کشور در دوران کرزی متحمل شد در هیچ دوره ای نشد. چرا که عواملی که رشوه و فساد را در اداره رو نما می سازد، زیاد شد. علاوه بر آن اداره سیاسی شد و این اداره سیاسی دامنگیر تمام ادارات شد. به این معنا که حاکمیت دولتی بین اشخاص زورمند و متنفذ قومی تقسیم شد. نفوذ آنها سبب شد که ادارات ما به جای اینکه مطابق با فرمولهایی که در کشورهای دیگر رایج است و براساس آن اشخاص استخدام می شوند، براساس سفارشات اشخاص متنفذ و براساس درصدی قدرتی که آنها می خواستند، تعیین می شدند.

وی ادامه داد: به این ترتیب سلسله مراتبی که در ادارات وجودداشت از بین رفت. لذا وقتی به یک اداره این گونه صدمه زده شود و تابع یک عده افراد زورمند باشد، به طور طبیعی دادستانی، قضا و قانونمداران هم نمی توانند کاری انجام دهند. قانون هم به هیچ عنوان تطبیق نمی شود.

این استاد دانشگاه در ارتباط با چگونگی از بین بردن فساد و اعتمادسازی برای حکومت جدید گفت: هنوز هم مراحل اعتمادسازی بین حکومت و مردم جریان دارد. هر تصمیمی که رییس جمهور و رییس اجرایی می گیرد و اتکا به این می کنند که منافع مردم را در تصمیماتشان داشته باشند، مردم امیدواری پیدا می کنند ولی اگر این تصمیم ها عملی نشود، اعتماد مردم سلب می شوند و بین حکومت و مردم فاصله پدید می آید، در صورت ادامه این روند فاصله بیشتر و بیشتر می شود.

هاشمی حکومت فعلی را متاثر از مرسومات حکومت قبلی دانست و افزود: در حکومت فعلی ما هم تعدادی از اشخاص متنفذ وجوددارند که آرزومند این هستند که برایشان سهمیه داده شود. تاسف می خورم که در کشوری مانند افغانستان که تاریخی درخشان دارد، تا هنوز حکومت به مفهوم درست آن درک نشده است. حکومت جای نماینده های اقوام و اشخاص و سمت ها نیست، بلکه این پارلمان است که هر گروه و قوم و سمت های مختلف نماینده های خود را می فرستند تا اینکه از منافع آن گروه در خانه ملت دفاع کنند. حکومت گروهی از اشخاص است که در هماهنگی کار می کنند. زیر امر رییس جمهور کار می کنند و یک تیم از اشخاص متخصص و کارآزموده هستند.

وی دولت کرزی را دولتی فوق العاده فاسد دانست و گفت: درست است که کرزی در شرایطی حکومت را به دوش گرفت که اوضاع بسیار خراب بود اما متناسب با امکانات و پولی که به این کشور آمد کاری نشد. در طول سیزده سال نزدیکان رییس جمهور میلیونر شدند، حسابهای بانکی در خارج باز شدند، بلند منزلها برای آنها آباد شدند و دارایی ها به نام آنها شد اما هنوز می گویند در این محیط خیانتی وجود ندارد. قضات از خود دفاع می کند، دادستانی از خود دفاع می کند و ادعای پاک بودن و فاسد نبودن می کنند اما باید از مردم بپرسند که در مورد آنها چه قضاوتی دارند.

در سطح جهانی به افغانستان فاسد ترین ملت دنیا گفته می شود، این کلمه به همه مردم کشور اطلاق می شود. در حالیکه خیانت و فساد را عده ای به خصوص انجام داده اند.