حقوق زن در افغانستان وسیله ای برای عوام فریبی

آریانا نیوز: ما هم اکنون در مملکتی زندگی می کنیم که در آن جنگ و وحشت وجود دارد. در مملکتی هم که جنگ جریان دارد مباحث برابری حقوق زن و مسایلی اینچنین یک دروغ و نوعی فریب مردم است. مساله حقوق زنان هم مساله ساده ای نیست که با شعار دادن حل شود. زیر نام زن پروژه ها و برنامه های گرفته می شود اما در واقع تمام بودجه های آن خرج کسانی می شود که بویی از فهم حقوق زن نبرده اند.

هر چند متن اعلامیه حقوق بشر تاکید بر اصل تساوی میان زن و مرد دارد کنوانسیون مدنی 1966 هم این برابری را تضمین و تصویب می کند اما متاسفانه مبتنی بر این تعاریف آن جایگاه عینی را پیدا نکرده است. نه تنها آن جایگاه را ندارد بلکه حتی از ابتدایی ترین حقوق هم برخوردار نیست. زنان در افغانستان هم اکنون چه اوضاعی دارند و برای احقاق حق خودشان چه چیز هایی از حکومت می خواهند؟

فتانه گیلانی رییس اجتماع زنان افغانستان در برنامه «تحول» گفت: درمورد مشکلات زنان در افغانستان صحبت های زیادی شده است اگر تمام این صحبت ها جنبه عملی به خود می گرفتند، شاید مشکل زن در افغانستان تا این حد عمیق نبود. از یازده سپتامبر به بعد در افغانستان کارهای کمی در خصوص مشکلات این قشر صورت گرفته است اما این مقدار برای آنها کافی نیست. چرا که بسیاری از این کارها، برنامه ها و نشست ها در کابل انجام شده است و تمام افغانستان کابل نیست.

وی در خصوص وضعیت زنان در افغانستان اظهار کرد: رییس جمهور در زمان کمپاین خود در مورد زنان شعارهای فروانی داد اما هیچ کدام از آنها را عملی نکرد و قصد هم ندارد کاری انجام دهد. حالا هم به هیچ عنوان حرف های اشرف غنی برای مردم قابل باور نیست. اشرف غنی در حکومت چند زن لوکس و شیک را در رسانه ها نشان می دهد و به مردم و دنیا می گوید ببینید که زنان در افغانستان چگونه اند و فعالیت می کنند. در حالیکه زنان افغانستان در همین کابل و در همین پایتخت به سرک ها برآمده اند و گدایی می کنند چرا که شوهرانشان قربانی جنگ ها شده اند و نان برای فرزندانشان ندارند. اشرف غنی هم شعار داده بود که بر سر سفره های مردم نان می آورد و امنیت را در کشور برقرار می کند.

رییس اجتماع زنان افغانستان استفاده از نام حقوق زن را وسیله ای برای فریب مردم در افغانستان دانسته و گفت: ما هم اکنون در مملکتی زندگی می کنیم که در آن جنگ و وحشت وجود دارد. در مملکتی هم که جنگ جریان دارد مباحث برابری حقوق زن و مسایلی اینچنین یک دروغ و نوعی فریب مردم است. مساله حقوق زنان هم مساله ساده ای نیست که با شعار دادن حل شود. زیر نام زن پروژه ها و برنامه های گرفته می شود اما در واقع تمام بودجه های آن خرج کسانی می شود که بویی از فهم حقوق زن نبرده اند.

وی حقوق زنان را در افغانستان زیرپاشده می داند و می گوید: نصف نفوس افغانستان فلج هستند. آنها بیکار هستند، بی نان هستند، بدون آگاهی هستند و از حق تعلیم و تربیت محروم هستند. حکومت وحدت ملی هیچ برنامه ای برای زنان ندارد. در حالیکه اشرف غنی با خوشحالی لقب بانوی اول به همسرش می دهد. وی هیچ درکی از زندگی یک زن در افغانستان ندارد. چرا که هیچ کدام از مشکلات آنها را لمس نکرده است. سیزده سال حکومت قبلی کرزی کشور را با خاک یکسان کرد و نه تنها زنان بلکه کل مردم را از همه حقوق ابتدایی که داشتند محروم کرد و حالا حکومت وحدت ملی نمی تواند این اوضاع را بهبود بخشد. جنگ را هم در کشور دامن زد و باز هم حقوق زن افغانستان زیر پا شد.

گیلانی داعش را گروه جدیدی خوانده که بازهم زنان را زیر پا می کند و افزود: یکی از پریشانی تازه زنان افغانستان این است که گروه داعش در جلال آباد اعلام کرده اند که زنان بدون محارم خود نباید از خانه های خود بیرون آیند. هرروز برای این قشر مظلوم در افغانستان و توسط گروه های مختلف برنامه ای جدید ساخته می شود و آنها مجبور به اجرای آن هستند. چند سال طالبان آنها را تحت فشار قرار دادند، سال ها کمونیست در کشور حاکم شد و عقاید خود را اعمال می کردند و حالا هم داعش افکار خود را بر زنان تحمیل می کند.

وی ادعای جهان غرب را که ادعای بهتر نمودن اوضاع زنان را در افغانستان دارند رد نموده و گفت: مکتب رفتن زنان در افغانستان در سیزده سال اخیر به عنوان دستاویزی برای حکومت گذشته و کشورهای غربی شده است آن را چوب می کنند و هر روز بر سر مردم می کوبند که ما چنین دستاوردی داشته ایم. در حالیکه دختران افغانستان قبل از آن هم به مکتب می رفتند. در زمان پادشاهانی مانند داوود خان و امان الله خان و ظاهر شاه زنان به مکتب می رفتند و آنان خود زنانی تحصیل کرده داشتند.

گیلانی در خصوص خواسته های زنان از حکومت عنوان کرد: در خصوص زنان افغانستان مانند همه مردم این کشور، امنیت، اقتصاد خوب، از بین رفتن زمینه فساد، مبارزه و برکناری فاسدان را می خواهند. زنان افغانستان نمی توانند در حالیکه کشور در آتش جنگ می سوزد و بیست و پنج ولایت درگیر جنگ است، داد از حقوق زن بزنند، صدای برابری زنان و مردا ن را بلند کنند و حق تعلیم و تربیت بخواهند. در کشوری که مردان آن این حقوق را ندارند زنان چگونه می توانند آن را به دست آوردند. حالا زنان فقط ختم جنگ را می خواهند تا بدین وسیله زمینه موارد دیگر مهیا شود. تا جنگ باشد هیچ حقی نه برای مرد و نه برای زن وجود ندارد.