تداوم هست تحول نیست!

بیشتر از صد روز از حکومت وحدت ملی گذشت اما مردم می گویند که نه تحول به کشور آمد و نه اصلاحات. صد روز نخست، صد روز توقف، صد روز انتظار، صد روز تعطیلی اداره ها، صد روز شعارهای میان تهی زمامداران و ادامه جنگ و ناامنی و صد روز در سردرگمی و صد روز عقب گرد بود. پرسش اینجا است که این وضعیت نا بسامان تا چه زمانی ادامه می یابد آیا تحول و اصلاحات به میان می آید و تداوم پیدا می کند؟ مردم هم می گویند که تدوام داریم اما تحول به وجود نیامده است.

احمد ولی مسعود رییس بنیاد احمد شاه مسعود در مناظره «کابل تریبون» گفت: حکومت وجود دارد اما تا این زمان حکومت وحدت ملی ایجاد نشده است. چارچوب وحدت ملی کجا است؟ دیدگاه واحد در کجا است؟ رهبری جمعی در کجا است؟ استراتژی آینده در کجا است؟ هیچ کدام از اینها در این حکومت وجود ندارد. پس ما نمی توانیم بر سر کارکرد دولت وحدت ملی قضاوت کنیم. چرا که هنوز حکومت وحدت ملی تشکیل نشده است.

وی ساختار موجود را ساختاری عجیب و غریب و اختاپوسی قلمداد کرد و عنوان کرد: حکومت هر روز چهره تغییر می دهد. این ساختار نه ریاستی و نه پارلمانی است. دولت وحدت ملی یک ساختار نیست، یک آرایش جدید قدرت است. این تفاهم نامه براساس قانون قابل تفسیر نیست. در کشورهای دیگر دولت های وحدت ملی در ساختاری کارایی دارند که آن دولت پارلمان محور باشد و قوه مققنه بسیار قوی داشته باشد تا ناظر باشد و قدرت طوری تقسیم شده باشد تا بتواند تمام نیروهای این دولت وحدت ملی در آن سهیم باشند اما امروز ما در این حکومت نه ساختار مشخصی می بینیم و نه کارهای که باید در آن صورت می گرفت. تا حکومت وحدت ملی تشکیل نشود ما نمی توانیم آن را مورد قضاوت و ارزیابی قرار دهیم چرا که تا کنون کاری انجام نشده است.

مسعود اختلافات این دو رهبر را برخاسته از تشکیل حکومت وحدت ملی دانست چرا که این دو رهبر در انتخابات دو دیدگاه متفاوت داشتند و عنوان کرد: دو تیم قبل از انتخابات به مردم وعده های فراوانی داده شده بود اما بعد از آن هیچ کدام از این دو تیم روی کار نیامد و حکومت وحدت ملی روی کار آمد. پس سخت است آن تعهداتی که به مردم داده شده بود را عملی بسازند چرا که چارچوب به طور کل تغییر کرده است. در حکومت وحدت ملی هم عناصر تفاهمی داریم که می توانند این دو رهبر را به هم نزدیک کرده و هم عناصر تضادی داریم که اختلافات را دامن می زند. بستگی به رهبران دارد که در این تفاهم نامه دست بر روی موارد تفاهمی می گذارند یا به سوی تضادها و اختلافات می روند. متاسفانه تا به حال این دو رهبر نتوانستند آن اعتمادی که لازم بود را به وجود بیاورند و نتوانستند با هم توافق کنند.

مسعود در ارتباط با سیاست حکومت در مقابله با ناامنی گفت: در مدت سیزده سال اخیر ما روابط گسترده خارجی داشتیم اما هیچ گاه سیاست مدون خارجی نداشتیم که چطور با کشورها وارد تعامل خارجی شویم. در قسمت طالبان هم برنامه ای روشن نداشتیم. یک بار آنها را برادر می خوانیم یک بار آنها را دشمن می خوانیم. درمورد پاکستان هم یکبار می گوییم با پاکستان برادر هستیم و بار دیگر آنها را دشمن می خوانیم. بهتر است که اول ما این مشکلات را حل کنیم و منافع ملی خود را مدون بسازیم و براساس برنامه داخلی سیاست خارجی خود را آماده بسازیم و با کشورها داخل تعامل شویم.