امضای تفاهمنامه عملی شتاب زده بود

رییس جمهور غنی تصمیم گرفته است که بر تفاهمنامه استخباراتی با پاکستان دقت بیشتری نماید و در آن تجدید نظر نماید. در نشستی که در ارگ با برخی سیاسیون و رهبران جهادی انجام شد برخی از بندهای تفاهمنامه مورد بحث قرار گرفت. نتیجه آن تجدید نظر در آن شد و قرار است بندهای آموزش نیروهای امنیتی کشور توسط پاکستان، باز شدن دفتر در کابل توسط آی اس ای پاکستان و مبارزه با جدایی طلبان حذف شود. سوال اینجا است که چرا با این شتاب زدگی چنین تفاهمنامه هایی به امضا می رسد که بعد نیاز به تجدید نظر داشته باشد؟

رحمت الله بیژن پور کارشناس مسایل سیاسی در برنامه «خط کابل» گفت: امضای تفاهم نامه امنیتی با پاکستان عملی غیر منتظره بود. اتهامات فراوانی هم نسبت به پاکستان وجود دارد. این اتهامات هم با وجود رهبران تروریست در آنجا توجیه پذیر است. حالا پاکستان به یک باره می آید و و از خط قرمزها عبورمی کند و موضوع تبادل اطلاعات در افغانستان را باز می کند. تبادل اطالاعات ممکن است میان کشورهای محرم مطرح باشد اما باید نقطه مشترک برای مبارزه با جریانی داشته باشند. ما با پاکستان چنین موضعی نداریم و پاکستان نه تنها محرم شمرده نمی شود بلکه در تقابل با ما قرار دارد.

وی معتقد است امضای تفاهمنامه عملی شتاب زده بوده و اظهار کرد: خوب بود هنگامی که هیات بلند پایه دولت به افغانستان آمده بود این تفاهمنامه را به عنوان یک پیشنهاد مطرح می کرد تا بر روی آن کار می شد و به این شتاب زدگی در امضای آن عمل نمی شد.

بیژن پور امضای این تفاهمنامه را نیازمند مشورت با نخبه های سیاسی دانسته و افزود: در این تفاهمنامه قید شده که آموزش منسوبین امنیتی افغانستان در پاکستان صورت بگیرد، این در حالی است که هنوز تضمینی برای دوستی بین پاکستان و افغانستان صورت نگرفته و وجود ندارد. ما در مقابل کشوری قرار داریم که به آن اعتراض داریم، دشمنی داریم و ده ها انگشت انتقاد از سوی ما به آن دراز است. در چنین شرایطی نیروهای محرمانه برای حفظ حاکمیت کشور را نمی توانیم به پاکستان واگذار کنیم. از این جهت امضای این تفاهمنامه عملی شتاب زده است و نیاز است تا برای بازگشایی این مبحث و بعد برگزای یک سلسله جسات برای مشورت خواهی در افغانستان اقدام شود.

این کارشناس سیاسی دیدگاه مثبت دولت را در تفاهمنامه در این موارد می داند: موارد زیای در این تفاهمنامه وجود دارد که نگاه افقی دولت به آنها است. کار مشترک در باره شناسایی افراد مربوط به شبکه حقانی، طالبان و جریان های دیگری که از مراکز افراطی علیه حاکمیت ها تجهیز می شوند که می تواند برای کشور مفید باشد.

وی در خصوص نقاط ابهام در تفاهمنامه برای مردم گفت: متاسفانه خطوط قرمز در دولت ما مشخص نیست و مخالفان و موافقان دولت برای مردم افغانستان مشخص نیست. مردم نمی دانند که با تفاهنامه استخباراتی با پاکستان علیه چه چیزی استفاده می شود.

بیژن پور در خصوص بخش استخباراتی این تفاهمنامه اظهار کرد: اگر استخبارات پاکستان در کابل و در افغانستان دفتر باز کنند به این مفهوم نیست که همه داشته های استخباراتی ما تبادل خواهد شد اما این طبیعی است که پاکستان سعی می کند که در کشور ما نفوذ کرده و اطلاعات کسب کند. حالا دولت هم به این نکته رسیده است که این کار کار نا به جایی است و برای استخبارات افغانستان مضر است. دولت باید برای ثبات افغانستان کار کند و این مساله مقداری ما را بی ثبات می کند.

وی در پایان گفت: عاقلانه است که دولت به هنگام، عمل کند و در رابطه با این مساله تانی و صبر و شکیبایی داشته باشد. امضای تفاهمنامه چیزی پیش از وقت است و این موضوع نیازمند مذاکرات و گفتگوهای زیادی است. دولت قبل از امضای تفاهمنامه باید مشورت های زیاد دیگری انجام دهد، آن را توجیه کند تا زمینه اش به وجود آید.