افزایش فساد در نیروهای امنیتی ولایت غزنی

در ولایت غزنی تا به حال سه هزار و چهار صد نفر معاش می گیرند اما عملاً حدود هزار و چهارصدنفر سرباز کار می کنند. با این اوضاع طبیعی است که شهر غزنی، ولسوالی ها و راههای آن هم آسیب پذیر و هم ناامن باشد.

طالبان با حمله گروهی به زندان غزنی توانستند سیصد و پنجاه زندانی را از این زندان فراری دهند. گروهی از طالبان با لباس های امنیتی و مجهز و جنگ افزارهای سبک و سنگین بر بازداشتگاه غزنی حمله کردند، چندین ساعت با نیروهای امنیتی درگیر بودند و سرانجام راه را برای فرار این زندانیان بازساختند. گفته می شود روز قبل از این حمله، زندانیان در این زندان به شورش پرداخته بودند. سوال اینجاست که چگونه امکان دارد یک گروه بتواند زندانیان را از زندانی به شدت محافظت شده فراری دهد؟

شاه حسین مرتضوی روزنامه نگار در برنامه «فراخبر» گفت: چند مشکل جدی در غزنی وجود دارد که باعث شده روی داد شب گذشته اتفاق بیفتد. یکی از این مشکلات، ضعف عمده در رهبری ولایت غزنی است. در طول چهارده سال، نگاه حکومت به ولایت غزنی بیشتر نگاهی آزمایشگاهی بوده است. در طول این سالها والیانی داشتیم که فقط دو، سه یا نه ماه به عنوان والی در غزنی گماشته شده بودند. همه اینها به مجرد اینکه به کار گماشته می شدند به سرعت برکنار می شدند. والی معرفی شده فعلی هم هنوز بر سر جای خود مقرر نشده است اما طبق خبرهایی که می شنویم، رییس جمهور پشیمان شده است و احتمالاً والی فعلی را هم برکنار خواهد کرد. وقتی در یک ولایت والی نباشد طبیعی است که کسی وجود ندارد تا از وقوع چنین رویدادهایی پیشگیری کرده و یا آن را مدیریت کند.

وی ضعف دوم در ولایت غزنی را چنین برشمرد: ضعف دوم فساد در نیروهای امنیتی ولایت غزنی است. آقای علومی اطلاع دارد که در ولایت غزنی تا به حال سه هزار و چهار صد نفر معاش می گیرند اما عملاً حدود هزار و چهارصدنفر سرباز کار می کنند. با این اوضاع طبیعی است که شهر غزنی، ولسوالی ها و راههای آن هم آسیب پذیر و هم ناامن باشد.

مرتضوی کشمکش های نماینده های غزنی را از دیگر عوامل تنش در این ولایت دانسته و گفت: مشکل سوم نماینده های غزنی هستند. در حال حاضر نماینده های غزنی اختلاف زیادی بر سر اینکه چه کسی مدیریت اربکی سازی را در مسیرهای غزنی بگیرد وجود دارد و همین هم باعث ایجاد ناامنی های اینچنینی می شود.

این روزنامه نگار وجود افراد ناکارآمد را در ولسوالی های غزنی از عوامل ضعف در این ولایت می داند و می گوید: ضعف چهارم این است که افرادی که در ولسوالی های غزنی گماشته می شوند حافظ منافع حکومت هستند پس حتی اگر ناکارآمد و یا فاسد باشند، حکومت آنها را برکنار نمی کند.

وی فرار زندانیان را تهدیدی جدی برای افغانستان خوانده و افزود: این رویدادها مخاطرات جدی خود را به دنبال دارد چراکه هر طالبی که از زندان فرار می کند و یا آزاد می شود می تواند به یک فرمانده محلی بدل شود. این یک تهدید بزرگ برای امنیت غزنی و کل افغانستان است.

مرتضوی معتقد است نیروهای محلی با مهاجمان همدست بوده اند و اظهار کرد: زندان غزنی در منطقه ای دشت مانند قرار دارد و داخل کوچه های به هم پیوسته نیست. هر موتری که بخواهد به سمت آن منطقه بیاید قابل مشاهده است. پس گمان ها بر این است که در انجام این حمله، تبانی وجود داشته است. بدون وجود تبانی به هیچ وجه امکان رسیدن طالبان به آنجا وجود ندارد.

وی ادامه داد: جای تاسف است که نیروهای امنیتی روزها و شب ها زحمت می کشند و یک تروریست را دستگیر می کنند و طالبان به راحتی با یک حمله گروهی آنها را آزاد می کنند.

این روزنامه نگار، حکومت را مشکل اصلی این رویدادها دانسته و گفت: در بیشتر موارد اردو و پولیس کار خود را خوب انجام می دهند. مشکل در این است که اشرف غنی و عبدالله در ارگ نشسته اند و هنوز بر سر مسایلی چون تصاحب مدیریت مالی وزارت داخله، گمرکات، معادن و حج اختلاف دارند. تا زمانی که حکومت در کابل و بر سر منابع متمرکز باشد و ولایت ها فراموش شده باشند شاهد وضعیت هایی اینچنینی خواهیم بود.

وی در خصوص راه حل مشکل غزنی گفت: غزنی در قدم نخست نیاز به والی دارد. یک والی که از همان جا باشد و با ساختار و جغرافیای غزنی آشنایی داشته باشد، با مشکلات آنجا آشنا باشد و توانایی حل آنها را داشته باشد. مانند گذشته افرادی پیر و سالخورده نباشند و کارآزموده و جوان باشند تا بتوانند غزنی را از این وضع بیرون آورند.