اطرافیان رهبران، کشور را به سوی بحران بردند

تهدید داعش هر روز بیشتر می شود و افغانستان هر روز شاهد حملاتی مرگبار است. سربازان وطن هم هرروز به کام مرگ فرستاده می شوند. حکومتی ها تا به حال به دنبال سفرهای خارجی بودند و از اوضاع داخلی غافل. این سیاست ها افغانستان را به کجا خواهد رساند؟ چرا حکومت وحدت ملی برنامه ای مدون برای سیاست های داخلی و خارجی خود نداشته و کشور را به سوی بحران کشانده است؟

حشمت غنی احمدزی تحلیلگر مسایل سیاسی در برنامه «آوند» گفت: روابط خارجی در این دوره چیزی بود که بسیار به سرعت جهت داده می شد. روابط داخلی هم مشکلات خاص خود را داشت. از مشکلات داخلی و ایجاد کابینه خالی بودن خزانه دولت بود. با جیب های خالی هر نوع کابینه ای که معرفی می شد هیچ کاری از دستش بر نمی آمد. کل پولی که از حکومت کرزی باقی مانده بود یکصد و پنجاه میلیون دالر بود و به هر وزارتخانه هم قرضدار بودند. مشکل دیگری که در داخل افغانستان وجود داشت این بود که به وجود آمدن حکومت وحدت ملی پدیده تازه ای بود که بیشتر از این که دو رهبر باهم اختلاف داشته باشند، اطرافیان آنها آتش اختلافات را برافروختند و آشفتگی را در کشور بیشتر کردند. مشکل بعدی قطع کمکهای جهانی به دلیل وجود فساد اداری و مشکل کابل بانک بود.

وی دلیل انجام نشدن کارهای داخلی را اطرافیان رهبران ومشکلات مالی دانسته و اظهار کرد: گروه هایی که اطراف دو رهبر حکومت وحدت ملی را گرفته اند فکر می کنند که تمام افغانستان به دست آنها است و باید آنها را بین خود تقسیم کنند. اینگونه است که این همه مشکل و اختلاف بین دو رهبر به وجود آوردند و مانع از این شدند که آنها بتوانند کارهای خود را به درستی انجام دهند.

احمدزی در ارتباط با مطرح نشدن مشکل مالی تا کنون عنوان کرد: حکومت تا پیش از اینکه به بدخشان سفر کند به ملت نگفته بود که همه این مسایل به خاطر مشکلات مالی است چرا که اگر می گفت ضررش به مراتب بدتر از منفعت آن بود. اگر مخالفان این نظام متوجه می شدند که این دولت دیگر پولی هم در جیب ندارند همان شش ماه پیش مخالفان داخلی و بیرونی نظام حدس می زدند که این نظام دیگر سقوط می کند و بیشتر قدرت می گرفتند.

برادر رییس جمهور در خصوص نوع روابط با ایران و دیگر کشورها گفت: نکته ای که در افغانستان امروز حایز اهمیت است این است که ما باید نقطه اشتراک منافع پیدا کنیم. به طور مثال ما با ایران بر سر مساله ترانزیت خود و بر سر مساله داعش نقطه مشترک داشته باشیم و همکاری نماییم. لازم نیست که در همه مسایل خود مشترک باشیم. این ناممکن است که متناسب با توقع جامعه ما، ما با یک کشور از الف تا ی با هم همکاری و اشتراکات داشته باشیم. این موضوع به هیچ کشوری نه از همسایه و نه از کشورهای غربی امکان ندارد. کشور ما باید استقلال خود را حفظ کند. روابط با دیگر کشور ها فقط باید برای حفظ منافع دو کشور باشد.

وی در پایان در ارتباط با لزوم اولویت داخلی یا خارجی اظهار کرد: هر دو سیاست در کشور لازم است و هیچ کدام بر دیگری ارجحیت ندارد بلکه لازم و ملزوم یکدیگر هستند هم سیاست خارجی و هم سیاست داخلی.