آیا پاکستان آماده صلح است؟

افغانستان و پاکستان هم اینک و در دوره جدید حکومت افغانستان رویکردی جدید و دوستانه را پیش روی گرفته اند. برخلاف سیزده سال گذشته که دو کشور رویکردی با دشمنی داشتند. پاکستان در ازای چه چیزی طالبان را وادار به صلح می کند؟ آیا خود در وعده صلح صادقانه عمل می کند؟ آیا ماجرای دیگری در پشت پرده است یا قرار است افغانستان از حمله های تروریزم با این رویکرد جدید مصون بماند؟

احمد ولی مسعود سفیر پیشین افغانستان در لندن در برنامه «تحول» گفت: افغانستان سی سال است که در جنگ درگیر است، صلح امری ضروری و بسیار لازم برای افغانستان است. مشکل در این جاست که چندین بار مقامات پاکستان به افغانستان آمده و درمورد صلح مذاکراتی کرده اند اما در مطبوعات افغانستان هیچ اطلاعاتی داده نمی شود که بین آنها چه گفتگوهایی رد و بدل شده است.

وی دوره گذشته را سرشار از اشتباه و بدون دستاورد در خصوص صلح دانست و عنوان کرد: رییس جمهور باید از دوره حامد کرزی عبرت بگیرد و اشتباهات گذشته را در خصوص مساله صلح تکرار نکند. باید محتاطانه عمل کند و انرژی مثبتی را که فعلاً طالبان برای صلح گرفته اند استفاده کند تا به انرژي دیگری تبدیل نشود و دوباره مردم افغانستان در دور باطل جنگ گیر کنند و کار از کار بگذرد و از کنترل ما خارج شود.

مسعود محتاطانه عمل کردن رییس جمهور را در مذاکرات صلاح لازمه موفقیت در این امر دانسته و گفت: امیدوار هستم که ابتکار مذاکره با طالبان برای صلح به دست افغانی ها باشد. نشود که در یک گفتگوی بسیار کلان که منافع بسیاری از کشورها در آن دخیل است، در یک سناریوی بزرگ جایگاه افغانستان گم شود. نشود که دوباره قربانی شویم. افغانستان مانند همیشه به عنوان یک دهلیز قرار بگیرد و میدان رقابتها شود و دستاوردهای خود را از دست بدهیم. رییس جمهور نباید برای صلح به یک دیدار مطبوعاتی با رهبران افغانستان اکتفا کند. باید با تمام اقشار مردم در تماس شود. بسیاری از نخبه ها هستند که در مورد این مسایل متخصص هستند و باید با آنها مشورت شود تا افغانستان دوباره در لبه پرتگاه قرار نگیرد.

سفیر پیشین افغانستان در لندن رییس جمهور را موظف به پاسخگویی به ابهاماتی درباره گفتگوها با مقامات پاکستان می داند و می گوید: بعد از اینکه رییس جمهور به پاکستان رفت و بازگشت، روابط افغانستان با پاکستان بسیار خوب شد. این رفت و آمدها چندین بار صورت گرفته است اما مردم افغانستان در جریان نیستند که چه نکاتی بین آنها رد و بدل شده است. چرا پاکستان به یکباره آماده می شود که باید صلح کند در حالی که در مدت سیزده سال گذشته با بیست و یکبار سفر رییس جمهور به پاکستان این اتفاق نیفتاد؟ پاکستان در بدل صلح چه چیزی از ما خواسته است؟ اینها سوالهایی است که رییس جمهور باید به مردم پاسخگو باشند.

وی پیشنهاد کرد که نشست صلح نشستی کاملاً شفاف و همه جانبه باشد و افزود: در مدت سیزده سال تمام نتایج مذاکرات صلح صفر بوده است. نه تنها صفر بوده بلکه افغانستان در این بازی باخته است. خون فرزندان افغانستان در این بازی ها ریخته شده و امکانات و فرصتها و اراده جامعه جهانی زایل شده است. ما نمی خواهیم در این فصل نو تجربه قبلی تکرار شود. پس باید همه موارد در مذاکرات صلح مشخص شود، چگونگی تفاهم مشخص شود، مشخص شود در مقابل چه چیزی آنها می خواهند طالبان را وادار به صلح کنند؟ پاکستان و افغانستان باید تمام مسایل مشروع و غیر مشروع خود را روی میز بگذارند و در تمام مسایل به یک توافق برسند. این کافی نیست که تعدادی از طالبان به صلح بپیوندند و باقی بروند و به داعش بگرایند. بلکه همه مسایل باید بررسی شود تا به صلحی دایمی برسیم. این مسایل می تواند مسایلی چون تروریزم، خط دیورند و تمامی مسایلی که مورد اختلاف پاکستان و افغانستان است باشد.

مسعود در پایان گفت: کمترین چیزی که ما می توانیم به پاکستان پیشنهاد کنیم این است که افغانستان دوباره میدان جنگ و رقابت نشود. تروریزم دوباره در افغانستان نتواند به رنگی دیگر بدل شود و نیروهای خسته و مانده طالب در لباس داعش بیاید و در افغانستان جایی پیدا کند، بتوانیم که در آینده ها مصون بمانیم. آنها دیگر نتوانند هیچ گاه مداخله منفی در مسایل افغانستان نتوانند بکنند.