چرخ اقتصاد جرمنی با خون افغان ها می چرخد!!

آریانا نیوز: جرمنی که در حال حاضر جزو پنج اقتصاد برتر جهان می باشد، سالانه ۴۵ ملیارد دالر را صرف بودیجه نظامی می کند. گزارش ها نشان می دهند، افغانستان نیز مانند عراق، یکی دیگر از کشورهایی است که جرمنی و دیگر جنگ سالارها تسلیحات خود را به آن ها ارسال می کنند…

به گزارش رسانه های بین المللی، نیروهای مردمی حشدالشعبی، روزهای گذشته طی یک عملیات امنیتی اقدام به کشف و ضبط هزار ماین فالمارای جرمن از پناهگاه نیروهای تروریستی داعش در کرکوک واقع در شمال عراق نمودند. از طرفی، جان هزاران فرد ملکی در عراق و دیگر کشورهای جنگ زده مانند افغانستان بوسیله این گونه ماین ها تهدید می شود. گزارش ها نشان می دهند، افغانستان نیز مانند عراق، یکی دیگر از کشورهایی است که جرمنی و دیگر جنگ سالارها تسلیحات خود را به آن ها ارسال می کنند. جرمنی یکی از بزرگترین صادرکننده گان سلاح در جهان می باشد و نیروهای نظامی خود را در کشورهای مختلفی همچون لتوانیا، افغانستان، عراق و مالی اعزام نموده است. با وجود اینکه قانون اساسی جرمنی صراحتا صادرات تسلیحات را به کشورهای بحران زده و درگیر در جنگ، ممنوع کرده، ولی دولتمردان جرمن تحت پوشش نام ناتو، اقدام به ارسال سلاح به این کشور ها می کنند و میدان های جنگ تبدیل به آزمایشگاهی برای تسلیحات جرمن شده اند.
کشورهای عربی در حاشیه خلیج فارس یکی از بازارهای اصلی این سلاح ها می باشند. سازمان عفو بین الملل در سال ۱۳۹۴ طی گزارشی اعلام نمود، این تسلیحات جرمن که به کشورهای عربی فروخته شده اند، در اختیار نیروهای داعش قرار گرفته است. سال ۱۳۹۱ نیز یک نشریه جرمن خبر از کشف سلاح های ساخت جرمنی در دست شبه نظامیان طالبان داد و اعلام کرد: نظامیان جرمن در افغانستان با سلاح های ساخت کشور خود مبارزه می کنند. سال ۱۳۸۸ نیز نشریه جرمن هامبورگ آبندبلات طی یک افشاگری اعلام کرد، اسلحه های جرمن مانند ۱۰ هزار تفنگ مودل والتر پی وان که برای نیروهای امنیتی حکومت افغانستان ارسال شده بودند، در بازارهای سیاه افغانستان و پاکستان داد و ستد می شوند.
علاوه بر ارسال تسلیحات، نظامیان جرمن از طیارات بی پیلوت اسراییلی برای جمع آوری اطلاعات در افغانستان استفاده می کنند. این کشور تنها در دو سال گذشته مبلغ ۳۵ ملیون یورو برای استفاده از طیاره بی پیلوت هرون ۱ به اسراییل پرداخته و از سال ۲۰۱۰ تاکنون، آن را در اختیار دارد. لازم به ذکر است، اسراییل مهم ترین دشمن کشورهای اسلامی می باشد.
این درحالی است که فروش تانک های جرمن به ترکیه برای مقابله با نیروهای کرد در شمال سوریه، اعتراضات بسیاری را بر انگیخته است. تجهیز فابریکه های تولید بم کیمیاوی عراق، طی حمله رژیم بعثی به کشور ایران ، نمونه دیگر اقدامات ضدبشری نظامیان جرمنی می باشد‌. دولت آن کشور برای بررسی نتایج استفاده از گاز خردل بوسیله اردوی صدام حسین در جنگ با ایران، قربانیان حملات کیمیاوی را به بهانه تداوی، در شفاخانه های خود مورد مطالعه قرار می دادند.
با پیروزی متفقین بر جرمنی نازی در جنگ جهانی دوم، سازمان ملل متحد و شورای امنیت تشکیل شدند. اعضای دایم شورای امنیت همواره در تلاش بودند تا جرمنی قدرت نظامی پیشین را به دست نیاورد. اما ده سال پس از جنگ جهانی دوم، توسعه اقتصادی جرمنی به گونه ای بود که از آن با عنوان معجزه اقتصادی جرمنی نام برده می شد. توسعه اقتصادی این امکان را برای برلین فراهم آورد تا قدرت نظامی خود را نیز افزایش دهد.
جرمنی که در حال حاضر اقتصاد اول اروپا و جزو پنج اقتصاد برتر جهان می باشد، سالانه ۱/۲ فیصد از تولید ناخالص داخلی خود را (۴۵ ملیارد دالر) صرف بودیجه نظامی می کند. این کشور که دارای هشتمین اردوی بزرگ دنیا می باشد، در تلاش است تا به عضویت دایم شورای امنیت سازمان ملل درآید.
برخی کارشناسان بر این باورند، استراتیژی های جدید ارگ سفید در افغانستان و خاورمیانه، فرصتی برای برلین ایجاد کرده تا حضور نظامی خود را در منطقه افزایش دهد. بر اساس این سیاست ها، امریکا از دیگر کشورهای عضو قرارداد ناتو می خواهد نیروهای خود را در افغانستان افزایش دهند. وزیر دفاع جرمنی نیز در اواسط سال ۱۳۹۶ اعلام نمود، این کشور نیروهای نظامی خود در افغانستان را از ۹۸۰ نفر به ۱۴۰۰ نفر افزایش خواهد داد. نظامیان جرمن از شانزده سال گذشته به این سو، همواره حضور نظامی خود را در افغانستان حفظ نموده اند و در حال حاضر در ولایت بلخ مستقر می باشند. البته وزیر دفاع جرمنی اعلام کرد، این کشور نیروهای خود را به ولایت کندز نیز اعزام خواهد نمود. این در حالی است که جرمنی در سال ۲۰۱۳ مسوولیت کندز را به امریکا سپرد و آن ولایت را ترک کرد. البته به نظر می رسد این افزایش نیرو تنها برای تامین منافع جرمنی می باشد و
سیاست مداران آن کشور به دنبال صلح در افغانستان نیستند. بحران اخراج مهاجران افغان از جرمنی یکی از دلایل این مدعا می باشد و به نظر می رسد، برلین با استفاده از این اهرم، حکومت وحدت ملی را برای اجابت خواسته هایش تحت فشار قرار می دهد.
از طرف دیگر، طالبان من‌حیث بزرگترین گروه معارض مسلح در افغانستان، تغییرات قابل ملاحظه ای در تاکتیک های خود داده است. من‌حیث مثال، اخیرا این گروه اعلام کرد، حکومت می تواند در بخش هایی از شمال کشور که تحت نفوذ طالبان می باشد، مکاتب دولتی دایر نماید. این کشور همچنین ارتباطات دپلوماتیک با برخی کشورها برقرار کرده و در مناطق تحت نفوذ خود، از قوانین اجرایی منعطف تری نسبت به گذشته استفاده می کند. این نشان می دهد، برای مقابله با این گروه افزایش نیروهای نظامی کار آمد نمی باشد و جرمنی باید از قدرت نرم خود استفاده کند. چندین دهه جنگ و خونریزی، ویرانی های گسترده ای را در افغانستان به همراه داشته است. حال اگر اقتصاد اول اروپا به دنبال صلح و آبادانی در کشورمان می باشد، باید از ظرفیت های عظیم اقتصادی و ملکی خود استفاده کند و تجربیات خود از بازسازی جرمنی پس از جنگ جهانی دوم را در اختیار حکومت و مردم افغانستان قرار دهد تا شاهد معجزه اقتصادی دیگری در کشور باشیم. اما سران برلین این معجزه را برخلاف منافع خود می دانند. زیرا با استقرار صلح و ثبات در افغانستان و منطقه، جرمنی بازار تسلیحاتی بزرگی را از دست خواهد داد. جرمنی همچنین باید از فروش سلاح به تامین کننده گان طالبان و داعش خودداری نماید.