افغانستان فاسد ترین کشور جهان!

پروژه عدالت جهانی در گزارشی افغانستان را فاسد ترین کشور جهان خوانده است. چرا قانون شکنی و قانون گریزی افغانستان را بدترین کشور جهان ساخته است؟

پروژه عدالت جهانی افغانستان را بدترین کشور جهان در اجرای حاکمیت قانون پس از ونزویلا شناخت. در این گزارش افغانستان با هشت شاخص فساد، نظم و امنیت، دسترسی شهروندان به نهادهای قضایی، حکومت باز، اجرای قانون، رعایت حقوق بنیادین شهروندان، عدالت قضایی موثر و محدودیت قدرت دولتی مورد بررسی قرار گرفته که افغانستان در تمامی این شاخص ها عقب گردی جدی داشته است. پروژه عدالت جهانی در این گزارش افغانستان را فاسد ترین کشور جهان خوانده است. چرا قانون شکنی و قانون گریزی افغانستان را بدترین کشور جهان ساخته است؟

ناهید فرید عضو مجلس نمایندگان در برنامه «فراخبر» گفت: پروژه عدالت جهانی هر سال، کشورهای جهان را بر اساس دسترسی مردم به عدالت و حاکمیت قانون رتبه بندی می کند. در این سالهای اخیر، افغانستان همیشه در رده های آخر و یکی مانده به آخر بوده است. ایران وپاکستان هم از جمله کشورهایی بوده اند که دراین رده بندی جزو کشورهای آخر بوده اند.

وی ادامه داد: ما نمی توانیم انتظار داشته باشیم که در مدت کوتاهی هم ردیف کشورهایی چون دانمارک قرار بگیریم و همانند آنها به یکباره، رابطه دولت و ملت به سطح عالی برسد یا حاکمیت قانون در جایگاه بالایی قرار بگیرد اما این رتبه بندی هم در خور و شایسته مردم ما نیست. مردم ما می خواهند در جایگاه بهتری قرار بگیرند و در رتبه بندی های جهانی جایگاه بهتری داشته باشند. مردم می خواهند عضوملتی پویا باشند. این موضوع و این جایگاه نوعی سرخوردگی برای مردم ایجاد می کند. این موضوع و این اعلام جایگاه در این شرایط می تواند سیاسی باشد و به نحوی به معامله های جهانی مرتبط باشد اما نه تماماً بلکه امکان دارد بخشی از آن به داخل کشور برگردد.

بانو فرید ریشه جایگاه کنونی کشور را در پروژه عدالت جهانی حکومت قبلی قلمداد کرده و گفت: این جایگاهی که هم اکنون کشور ما به خود گرفته است. حاصل این چند ماه حکومت وحدت ملی نیست. بلکه میراث حکومت چندساله حامد کرزی است. ما از حکومت قبلی اقتصادی در حال جان کندن، امنیتی رو به افول و روزمرگی سیاسی را به میراث گرفتیم.

وی افزود: انتخابات ریاست جمهوری هم به این میراث ها افزوده گشت و انتخابات، افغانستان را به بحران و چالش برد و به پرتگاه سقوط و جنگ های داخلی کشاند. البته چالش در انتخابات از سیزده سال قبل وجود داشت و امسال به اوج خود رسید. در افغانستان دو دسته افراد وجود دارند که در حال تصمیم گیری هستند. یک طرف نظم کهنه را در افغانستان می خواهند و عده ای طرفدار نظم نوین و عدالت خواهی و تغییر در کشور هستند. کسانی که طرفدار نظم کهنه هستند همان کسانی هستند که انتخابات شفاف نمی خواهند، بروکراسی فرسوده و سیستم مافیایی می خواهند تا بدین وسیله منافع شخصی و گروهی را تامین کنند. بدین ترتیب کشور ما در جهان پایین ترین جایگاه را در عدالت جهانی می گیرد. در این میان نهادهای قضایی پایین ترین نمره را در بین دیگر نهادها گرفته اند. یعنی سیستم قضایی ما بیشترین فساد، کمترین شفافیت را دارد و کمترین دسترسی مردم به عدالت در این نهاد بوده است.

این نماینده مجلس تغییر این آمار به رتبه ای بالاتر را کاری سخت دانسته و علت آن را چنین بیان داشت: متاسفانه ما در کشور نمی توانیم به این آسانی کشوری خوب به وجود آوریم. چرا که کشور خوب زمانی به وجود می آید که یا ملت خوب داشته باشیم که دولت خوب به وجود آورد یا دولت خوب داشته باشیم که ملت خوب ایجاد کند. در افغانستان دولت خوب وجود ندارد و ملت هم وقتی هنوز نان و آب ندارند و گرسنه هستند نمی توانند کاری از پیش برند. در افغانستان هنوز طبقه متوسط به وجود نیامده است. هنوز یک درصد افراد متمول وجود دارند و نود و نه درصد مردم فقیر که تمام انرژی خود را برای سیر کردن شکم خود مصرف می کنند. با همین حال شصت در صد جوان تحصیل کرده داریم که خواهان تغییر در کشور هستند ما باید روی این جوانان کار کنیم تا آمارهای اینچنینی برای کشور بار دیگر تکرار نشود.