پیامد پیمان استراتیژیک با آمریکا امید وار کننده نیست!

از زمان طرح موضوع ایجاد پایگاه های دایمی ایالات متحده امریکا در افغانستان، مردم کشور خصوصا” تحلیل گران و آگاهان امور سیاسی واکنش های گوناگون نسبت به قضیه داشتند.
این موضعگیری ها را میتوان در یک تقسیم بندی کلی به دوبخش موافقین و مخالفین ایجاد پایگاه های دایمی امریکا در افغانستان تقسیم کرد.مخالفین از ابتدای طرح این موضوع، نظریات و دیدگا های زیاد را ارائه نمودند که اکثریت آنها ایجاد چنین پایگاه ها را به ضرر افغانستان دانسته و سبب به درازا کشیدن جنگ های داخلی و بی ثباتی کشور میدانند. حتی کسانی هم هستند که امضای همچون پیمان را در مخالفت با احکام دین مقدس اسلام میدانند.

همانطوری که در بالا ذکر گردید، امضای پیمان استراتیژیک با امریکا طرفدارانی هم دارد. اما انچه در اینجا قبل دقت است، اینکه طرفداران ایجاد پایگاه های دایمی امریکا در افغانستان؛ امضای همچون یک پیمان را مشروط به تامین منافع افغانستان میدانستند.

حالاهم بعد از مدتها انتظار در روز افتتاح لوی جرگه عنعنوی؛ خلاف توقع طرفداران امضای پیمان استراتیژیک، آقای رئیس جمهور کرزی از موارد چون: توقف عملیات شبانه، بسته کردن زندانهای نیرو های امریکایی در افغانستان و متوقف ساختن حرکاتی که ادارات موازی با دولت افغانستان ایجاد کرده، منحیث شرایط طرف افغانستان یاد کردند که این همه خود استقلال کشور را زیر سوال می برد!

این اظهارات دولت واقعا که تمسخر آمیز هست. دولت که ادعای استقلالیت می کند باید بخاطر توقف و جلوگیری از فعالیت های مناقض حاکمیت و استقلال کشور؛ باید امتیاز بدهد!
دولت افغانستان در عوض دادن امتیاز، ایجاد پایگاه های دایمی برای امریکا باید پیشنهاد های مشخصی میداشت نه اینکه با انها در برابر توقف عملیات شبانه، جواز حضور نظامی درازمدت آنها را توسط لویه جرگه عنعنوی مهر تائید بزنند.

اینکه به گفته آقای رئیس جمهور: ما منافع خود را در منافع امریکا پیدا کنیم”. این بد نیست، مگر این کار را باید دولت مردان افغانستان نه تنها در برابر امریکا بلکه هر کشور دیگر انجام دهند، که بشکل غیر مستقیم از سیاست های منطقوی و بین المللی آنها حداکثر استفاده را به نفع کشور انجام دهند.

انتظار مردم از دولت و نماینده های که هر چند فرمایشی هستند این است که باید موارد مشخصی را برای امریکایی ها پیشنهاد نمایند که واقعا” تاثیرات مثبت در آینده این مردم و کشور داشته باشد.

این موارد باید بطور بسیار واضح و دقیق؛ وظایف و مکلفیت های طرفین پیمان استراتیژیک را بیان نماید. چون در صورت ابهام در متن پیمان، افغانستان دچار مشکلات غیر منتظره خواهد شد.

دولت و نماینده های افغانستان میتوانند روی قانونمند شدن مدت حضور امریکایی ها در افغانستان، کمیت و کیفیت کمک ها، ساختن زیر بناهای اقتصادی، ساختن اردو ملی، پولیس ملی، محو خشخاش، مبارزه با تروریسم و افراط گرایی، احترام به حاکمیت ملی، چگونگی تعقیف و مجازات امریکایی های که حاکمیت ملی و قوانین بین المللی و افغانستان را نقض میکنند. چگونگی و مدت کمک ها، تجهیز اردو و نیروهای هوایی، پولیس و زیر ساختار های اقتصادی صحبت نمایند.

در غیر آن، آنچه تا بحال از مشاورین و خود آقای رئیس جمهور کشور در مورد متن پیمان استراتیژیک شندیده شده امیدوار کننده نیست.