27 اسد 1394 - مقالات
آریانا نیوز: از آنجا که کافر همه را به کیش خود پندارد و خاک پاکستان در جایگاه دشمن پرور و اتش افروز ناامنی در افغانستان بوده است؛ لذا به فرمان ان کشور دوست و برادر و همسایه، نباید از خاک کابل هیچگونه تهدیدی بر گرده ی اسلام آباد وارد آید تا با خیال راحت به فعالیت های خاینانه خود مصروف گردند.
تاکنون هرچه درخصوص مطالبات افغانستان و افغانستانی ها از طالبان و پاکستان و حامیان پیدا و پنهان شان در انگلیس و امریکا گفتیم و نوشتیم و فریاد برآوردیم به جایی نرسیدیم و چیزی در چنته نیاوردیم بنابراین…
بنابراین می توانیم با خیال آسوده بپردازیم به فهرست خواسته های پاکستان و پاکستانی ها از افغانستان چرا که اگر آن وجه قضیه و آن روی سکه غیرقابل حل و بی اعتنا باقی مانده است؛ در عوض به این وجه قضیه و این روی سکه با جدیت تمام پرداخته می شود.
خط دیورند: خطی که قرن ها قبل توسط یک انگلیسی خاین و زیاده خواه در منطقه تعیین شد و هیچ یک از طرفین آن را به رسمیت نشناختند و درباره حدود آن توافق نظر ندارند باید طبق نظر پاکستان، توسط افغانستان به رسمیت شناخته شود و سرحد بین المللی قلمداد گردد.
آب های جاری و منابع آبی: رودها و ذخایر آبی افغانستان که همواره مورد کشمکش و اختلاف نظر میان ایران و پاکستان با کشورمان بوده است بنابر میل و خواسته اسلام اباد باید بدون هیچگونه بند و سد و مانع برقی به پاکستان جاری شود.
راه ترانزیتی: راه های ترانزیتی از جمله حایزاهمیت ترین مواردی است که مورد سوال و ابهام زیادی از جانب مسوولان دوکشور قرار دارد ولیکن نظر به مطالبات پاکستان باید راه ترانزیتی اسلام آباد به آسیای میانه بدون هیچ گونه مالیات و حق گمرکی باز گذاشته شود. همچنین عراده های باربری پاکستانی بدون گمرک تجارت کنند و…
روابط استراتژیک با هند: افغانستان خواسته یا ناخواسته میدان جنگ نیابتی هند و پاکستان بوده است و همواره با گرایش به یکی از این دو دیگری را از دست داده است؛ اما زین پس مطابق خواست قلبی اسلام آباد، کنسولگری های هند در افغانستان محدود و روابط محدودتر می گردد.
خاک افغانستان: از آنجا که کافر همه را به کیش خود پندارد و خاک پاکستان در جایگاه دشمن پرور و اتش افروز ناامنی در افغانستان بوده است؛ لذا به فرمان ان کشور دوست و برادر و همسایه، نباید از خاک کابل هیچگونه تهدیدی بر گرده ی اسلام آباد وارد آید تا با خیال راحت به فعالیت های خاینانه خود مصروف گردند.
طالبان: این فرزند نامشروع و ناخلف غرب و پاکستان که بعدها حتی به رابطه خونی و حق سرپرستی اسلام اباد نیز رحم نکرد؛ به خواسته ی پاکستان باید حداقل 50 درصد در قدرت و دولت افغانستان سهیم و شریک و دخیل گردد تا بالاخره عصای دست پاکستان شود و به ثمر بنشیند.
تاسف بار تر از همه این که در انتخابات رسمی و عمومی افغانستان اعم از ریاست جمهوری و پارلمانی و شوراهای ولایتی، باید حداقل 35 درصد از ملاحظات پاکستان در نظر گرفته شود و این یعنی نابودی کامل حاکمیت ملی و استقلال و تمامیت ارضی افغانستان.
