18 جدی 1393 - مقالات
طبق گزارشی محرمانه از سرویس تحقیقاتی کنگره (CRS)، هزینه جنگ آوری های آمریکا در 13 سال گذشته یعنی دقیقا از حادثه 11 سپتامبر به بعد، مبلغ باورنکردنی به ارزش 1.6 بیلیون دالر تا سال 2012 بوده است.
این مبلغ 1.6 بیلیون دالری صرف هزینه های جنگ از جمله عملیات های نظامی، آموزش نیروهای امنیتی در افغانستان و عراق، نگهداری سلاح، پایگاه ها، بازسازی، حفاظت از سفارت خانه ها، کمک های خارجی و عملیات های اطلاعات شناسایی جنگی می باشد.
پنتاگون علاوه بر سرانه و بودجه دولتی،یک بودجه جداگانه را برای هزینه های جنگ دریافت می کند. در لایحه بودجه ای که کنگره آمریکا اخیرا به تصویب رساند، قانونگذاران مبلغ 73.7 بیلیون دالر برای سال 2015 به منظور فعالیت های نظامی و جنگی اختصاص دادند یعنی 2.3 بیلیون دالر بیشتر از مبلغی که باراک اوباما به عنوان رییس جمهور آمریکا درخواست کرده بود.
اما باید از مقامهای کاخ سفید پرسید حاصل این همه هزینه برای مردم افغانستان چه بوده است؟ وزیر خارجه ی خود شما (هیلاری کلینتون) گفته است که تنها یک دهم آنچه از افغانستان به دست آورده اید در افغانستان خرج نموده اید! حال که اینگونه است چرا به تعهدهای خود در قبال افغانستان پایبند نیستید؟
مقامهای کاخ سفید بارها تعهد داده اند که در مقابل دشمنان دولت کابل بایستد و امنیت افغانستان را تامین کند، اما هیچ خبری از اجرایی شدن این تعهدات نیست و روز به روز اوضاع امنیتی و سیاسی کشور بدتر می شود. جدای از اینکه آمریکایی تغییر عقیده داده اند و سران پنتاگون چندی پیش با انتشار بیانیه ای اعلام کردند که نیروهای آمریکایی سران طالبان را به همراه ملا عمر در صورتی که منافع آمریکا را با خطر مواجه نسازند، مورد حمله قرار نخواهند داد.
این به این معنا است که دیگر دشمنان افغانستان که هر روز با حملات خود مردم بی دفاع ما را به خاک و خون می کشند، دیگر دشمن آمریکا محسوب نمی شوند زیرا دیگر منافع آمریکا را به خطر نمی اندازند و شده اند همان کودکان سر به راهی که کاخ سفید می خواست.
این سیاست دوگانه ی آمریکا که امری عجیبی نیست زیرا همگان می دانند که طالبان دست پرورده کاخ سفید هستند. اما آنچه باعث تاسف است اینکه اکنون ارتش ملی ما به تجهیزات نظامی، هواپیما، تسلیحات مدرن و … نیاز دارد، اما خارجی ها آنها را در اختیار وزارت دفاع افغانستان قرار نمی دهند و در عوض تجهیزات مستعمل خود را هم به پاکستان می فروشند. بهانه ی شان هم این است که می ترسند این تجهیزات و تسلیحات به دست شبه نظامیان بیفتد. واقعا که چه دلیل قانع کننده ای!!!
از طرف دیگر باید از عالیجنابان اشرف غنی و عبدالله پرسید مگر در پیمان نامه امنیتی، واشنگتن تعهد نکرده که از امنیت افغانستان دفاع کند، پس چرا هیچ خبری از این ادعا نیست. چرا با وجود پیمان امنیتی کابل – واشنگتن، کشور ما ناامن تر از گذشته شده است؟ چرا طالبان که تا پیش از این دشمنان آمریکا بودند به یکباره پس از امضای پیمان از لیست دشمنان کاخ سفید خارج شدند.
شکی نیست که آمریکاییها به هیچ تعهد خود که در پیمان امنیتی آمده، پایبند نخواهند بود. فقط فرقی که 2015 با 2014 دارد این است که در آن زمان کرزی در ظاهر هم که شده اهرم فشاری بر کاخ سفید داشت، ولی عبدالله و اشرف غنی تازه به دوران رسیده با امضای چشم بسته پیمان امنیتی، همان فرصتهای ناچیزی را که می شد از آمریکا برای بهبود اوضاع افغانستان تعهد گرفت را هم به باد دادند.
در حال حاضر حکومت وحدت ملی هیچ ابزار فشاری برای اینکه آمریکا را مجبود بسازد به تعهدات خود عمل کند ندارد. هرچند که آمریکاییها کسانی نیستند که بخواهند از عین و غین ترسی داشته باشند و آنها را تهدیدی برای خود به حساب آورند. به جرات می توان مدعی شد که عبدالله و اشرف غنی بدون اجازه کاخ سفید حتی توان آب خوردن را هم ندارند.
به حدی که حتی معرفی کابینه نیز مستلزم دستور مستقیم کاخ سفید است و آنها زمان تشکیل کابینه را براساس برنامه ها و اهداف خود برنامه ریزی می کنند. بگذارید در نبود وزیران و با حضور سرپرستها، آمریکاییها هر چه می خواهند با وزارتخانه ها زد و بند داشته باشند و مدارک جرم خود را از بین ببرند، آنگاه کابینه هم تشکیل می شود، مردم عزیز غصه نخورند.
اگر هم اکنون عبدالله یا اشرف غنی خبر از معرفی کابینه در روزهای آینده می دهند، ظاهرا دستور از بالا بالاها رسیده است!!!