17 جدی 1393 - مقالات
رییس جمهور اشرف غنی، در اولین روز کاری اش، برای تشکیل کابینه دولت وحدت ملی، 45 روز فرصت تعیین کرده بود، حال که سه ماه از عمر این دولت گذشته، از کابینه خبری نیست. همچنان شورای ملی افغانستان ضرب العجل یک هفته ای برای معرفی وزیران تعیین نموده بود اما این مهلت هم به پایان رسید ولی تا هنوز درک کابینه معلوم نیست.
سوال اساسی اما اینجا است که دلیل اصلی تاخیر در اعلام کابینه چیست؟
یکم:حکومت وحدت ملی بر اساس سهم «پنجاه ـ پنجاه» توسط جان کری وزیر خارجه آمریکا به میان آمد. البته بسیاری ها فکر می کنند که با این کار، جان کری بن بست شش ماهه انتخابات افغانستان را نقطه پایان بخشید ولی برعکس جان کری با این کارش آتش ــ اختلافات قومی و گروهی ـ را در درون دولت روشن ساخت و شعله های این آتش تا پایان عمر دولت وحدت ملی زبانه خواهد زد. مردم آله دست یک مشت رهبران اوباش و فاسد قرار گرفته و قربانیان اصلی قدرت طلبی و حرص و آز آنهامی باشند. اختلافات کنونی در مورد کابینه ناشی از همین تقسیم سهامی و «پنجاه ـ پنجاه» بوده، چون تعریف واحدی از تقسیم قدرت بصورت «پنجاه ـ پنجاه» نزد هر دو تیم وجود ندارد. این موضوع در متنِ موافقتنامه تاسیس حکومت وحدت ملی نیز به صورت گنگ و مبهم ذکر شده است. البته گنجاندن موارد مبهم در متن موافقتنامه به صورت عمدی از سوی آمریکا صورت گرفته تا با هر بار بمیان آمدن اختلافات، دوباره بادار اصلی شان (امریکا) را به داروی فراخوانده و آنها هم به اساس منافع خود فیصله نماید.
دوم: ریس جمهور و رییس اجرایی، نه تنها در مورد تقسیم وزارتخانه ها به توافق نمی رسند بلکه عمق این اختلافات تا ریاست های مستقل، ولایات، شاروالی ها، سفارتخانه ها و کنسولگری ها، فرماندهان امنیت، دادگاه عالی و سایر نهادها می رسد. چنانچه عبدالرشید دوستم، معاون رییس جمهور چندی قبل گفته بود: تقسیم قدرت به صورت پنجاه پنجاه بین رییس جمهور و رییس اجرایی دولت عملی نیست.
اگر قدرت به صورت پنجاه پنجاه تقسیم شود، در آن صورت دو رییس جمهور به میان خواهد آمد و کار برای دولت، دشوار می شود.
البته ناگفته نباید گذاشت، در مورد گزینش افراد نیز اختلافات عمیقِ بین رییس جمهور و رییس اجرایی وجود دارد، کسی را که رییس جمهور پیشنهاد می کند، رییس اجرایی آن را را رد می نماید و کسی را که رییس اجرایی پیشنهاد می کند، مورد تایید رییس جمهور نمی باشد و این داستان به همین منوال ادامه دارد زیرا در ترکیب هر دوتیم، افراد، شبکه های مافیایی و جاسوسان کشورهای خارجی وجود دارند که رقیب و دشمن تیم مقابل بوده و تیم مقابل به هیچ قیمتی حاضر نیست که آنها به قدرت برسند. بدین ترتیب هر تیم کوشش دارد تا جلوی افراد رقیب تیم مقابل را گرفته و در عوض از تیم خود افراد را به قدرت و چوکی بگمارد. البته دامنه های این اختلافات بیشتر از آن است که فکر می شود و مردم و مقام ها در مورد آن سخن می گویند.
سوم: اختلاف و چانهزنی تنها در سطح رییس جمهور و رییس اجرایی باقی نمانده، بلکه دامنه های این اختلافات و زد و بندها در درون تیم ها « تحول و تداوم ـ اصلاحات و همگرایی» نیز ریشه دوانده است. چون اینها در دوران مبارزات انتخاباتی شان؛ از وکلایِ پارلمان، والیها، متفذان قومی، چهره های پر نفوذ جهادی، علمای درباری گرفته، تا دزد، مافیا، رقاصه و کمونیست و فاشیست را در ترکیب تیم های شان جمع نموده بودند و برای هر کدام شان وعده سرخرمن سپرده بودند، حالا باید هر طوری که شده آنها را در قدرت سهیم سازند.
چهارم: دلیل اصلی تاخیر اعلام کابینه را اما می توان به رقابت کشورهای خارجی در افغانستان دانست. رقابت میان آمریکا و انگلیس ـ اتحادیه اروپا، و کشورهای منطقه بر سر تعیین کابینه به شدّت ادامه دارد. از آنجایی که افغانستان دارای موقعیت استراتژیک و مهم برای کشورهای استعمارگر می باشد، از اینرو تلاش دارند تا به همکاری سازمان های استخباراتی، جاسوس ها و مهره های مزدور شان در درون دولت مقرر نموده و بدین ترتیب بتوانند سُکان جنگ نیابتی را در افغانستان به نفع خویش رقم بزنند و از سوی دیگر به تطبیق پالیسی ها و سیاستهای شان در افغانستان بپردازند.
دانیل فیلدمین نماینده ویژه آمریکا در امور افغانستان و پاکستان در مصاحبه ای با صدای آمریکا در مورد حکومت وحدت ملی گفت: نباید در تاخیر معرفی کابینه ای جدید از سوی رهبران حکومت وحدت ملی افغانستان مبالغه صورت گرفت و این مساله نگران کننده خوانده شود. این گفته ها به صراحت واضح می سازد که آمریکا خواهان به درازا کشاندن اختلافات و زد و بندها بوده تا به بهترین شکل مهره های قابل اعتبارش را در کابینه جابجا نماید.
در پایان اینکه، رهبران دولت وحدت ملی جان کری (اشرف غنی و عبدالله) تمام شعارها و وعده های که در دوران مبارزات انتخاباتی به مردم می دادند، به باد فراموشی سپرده اند و اندک توجهی هم به زندگی مردم نداشته، بل در غم چوکی و گسترش نفوذ سیاسی شان اند. گرچه منافقت و ریاکاری شان پیش از انتخابات هم نمایان بود ولی با رسیدن به قدرت این صفات پلید شان بیشتر آفتابی شد. همچنان با اعلام کابینه جدید آب از آب تکان نخورد و گره ای از مشکل مردم باز نخواهد شد زیرا در ترکیب کابینه جدید همچو کابینه های قبلی افراد دزد، فاسد، مزدور، زمین چور، جاسوس و عیاش حضور خواهند داشت و توقع داشتن کار مثبت از این دولت و کابینه خیال خام و سرابی بیش نیست.
مصدق سهاک
