8 سنبله 1394 - مقالات
هزاره ها که از لحاظ جمعیتی و درصد فعالیت های مدنی و حقوق تعریف شده و قدرت در جایگاه بهتر و بالاتری نسبت به ازبک ها و دیگر اقوام کوچکتر و اقلیت های افغانستانی قرار دارند همچنان بدون قیم و سرپرست و منجی بسر می برند.
درحالی که فقط و فقط یک نماینده از ازبک ها برای دادخواهی و یکه تازی و عملیات خودسرانه و رسیدن به امور و ساماندهی این قوم و قبیله کافی است و به تنهایی بر تامین امنیت و حفظ حریم اینان تسلط دارد؛ هزاره ها را چه می شود؟!
هزاره ها که از لحاظ جمعیتی و درصد فعالیت های مدنی و حقوق تعریف شده و قدرت در جایگاه بهتر و بالاتری نسبت به ازبک ها و دیگر اقوام کوچکتر و اقلیت های افغانستانی قرار دارند همچنان بدون قیم و سرپرست و منجی بسر می برند.
از این رو، طالبان و مخالفان مسلح و گروهک های تروریستی و تکفیری که روز خود را بدون عملیات انتحاری و انفجار به شب نمی رسانند؛ ترجیح می دهند بیشتر فعالیت های ضدانسانی و ضد امنیتی خود را بر اقوام رها شده به حال خود تنظیم و منسجم کنند تا اقوام تحت حمایت.
از این رو، هر از گاهی و به مراتب و متوالی خبر دستگیری و اختطاف و مفقودالاثر شدن و ربودن هزاره های مسافر در جاده ها و شاهراه های کشور به گوش می رسد و خانوارهای ایشان از تحصن و اعتصاب و اعتراض مسالمت امیز به جایی نمی رسند و عیدشان عزا می شود.
هنوز کفن هزاره های پیشین اسیر و کشته شده در غزنی و بغلان و جلریز و بهسود و میدان وردک خشک نشده است و خبری از سرنوشت اسرای آزاد نشده در دست نیست که نفس می کشند یا به برزخ رفته اند؛ که خبر دیگری از ربایش 16 هزاره دیگر از پلخمری به گوش می رسد.
هزاره ها چه در داخل افغانستان چه در کشورهای همسایه و چه در جهان، تاوان بی کفایتی و بی مسوولیتی مسوولان و نمایندگان قوم خود در ارگ و پارلمان و سنا را پس می دهند؛ اخراج 2 هزار هزاره تاجر و کاسب از امارات متحده عربی شاهدی بر این مدعا است.
اینک محقق و دانش و خلیلی و جوادی و ناطقی و امثالهم را چه می شود که سوار بر موترهای لوکس خود، تکیه زده بر چوکی های قدرت خود و در میان حلقه ی محافظان خود در سایه امن بسر می برند و به هزاره اعلان دفاع از خود بی سلاح و بی پشتوانه مالی می دهند؟
تا به کی باید اینچنین تبعیض ها و بی عدالتی ها و اقلیت ستیزی ها و شیعه ستیزی ها را دید و سکوت کرد؟ آیا رهبران و مسوولان هزاره هیچ نشانی از عرق قومی مذهبی در خود ندارند؟ تا به کی می توان له شدن مردم ملکی زیر دست و پای نسل کشی طالبان را هضم کرد؟
