قلم به دستانی که به جنگ قدم روهای امریکایی می روند

افغانستان با عنوان آزادی رسانه ها و رسانه های آزاد و غیر وابسته به احزاب سیاسی و ارکان دولتی یا گروه های فشار، هرگز نتوانسته چنان که باید و شاید افکار عمومی را تحت تسلط خود درآورد که مجاهدین و بزرگان قومی و مذهبی در این عرصه همچنان نفوذ بالایی دارند.

اینک با گذر از روز جهانی خبرنگار و گرامیداشت آن در قلب آسیا، به تصویب قانون منع انتشار اطلاعات برمی خوریم که رسما تصویب شده است اما مدت های مدیدی بصورت غیررسمی و غیرعلنی جریان داشته است؛ اطلاعات تحریف شده با عدم اطلاعات تفاوتی ندارد!

مطبوعات و رسانه ها هرچند وزنه ای در خور و شایسته توجه در افغانستان محسوب می شوند اما اما در ضلع چهارم و پس از وزنه های قدرتمندتری همچون استخبارات کشورهای همسایه، رهبران احزاب یا فرماندهان جهادی و بدنه ارگ قرار دارند یعنی فیر و مرمی و قسم و قدم همچنان سلاح های برنده ترین نسبت به قلم می باشند.

در مراسم تجلیل از خبرنگاران عنوان شد که میزان خشونت ها و ناامنی ها نسبت به این قشر در طی سال 2014 به سال های 2013 و قبل از آن به میزان قابل توجهی افزایش یافته است و این امر اثبات کننده ی نسبت مستقیم امنیت خبرنگاران با معیشت ناتو است.

به عبارت دیگر تا زمانی که منافع ناتو از ارتزاق و کند و کاو در خاک افغانستان مورد انتقاد و بعضا ایراد شدیداللحن نویسندگان و گزارشگران و خبرنگاران افغانستانی قرار نگیرد؛ میزان تلفات سهوی و کشته یا مجروح یا زندانی یا مفقود شدن روزنامه نگاران افزایش نمی یابد.

قلم بدستانی که به جنگ قدم روهای امریکایی در خاک کشور ما می روند نهایتا از تقابل با منافع غربی و شرقی در قلب آسیا، منافع زورمندان محلی، منافع سران احزاب و جنگ سالاران کهنه کار، منافع دزدان موجه ارگ نشین و امثالهم تنها چیزی که عایدشان می شود حبس، اسارت، جراحت، اختطاف و نهایتا اخراج است و بس!

29 درصد افزایش خشونت ها علیه خبرنگاران، 9 مورد مرگ و قتل خبرنگاران، 16 زخمی و 17 بازداشت، 40 مورد ضرب و شتم، 20 مورد تهدید و توهین لفظی و مواردی از این قبیل همه روزه برای خبرنگاران در سکوت مسوولان و مردم تکرار می شود درحالی که ما فقط و فقط یک روز به تجلیل از این قشر می پردازیم. اینگونه است که هرسال دریغ از پارسال…