19 جدی 1393 - مقالات
عبدالرشید دوستم که بارها و به عینه ثابت کرده است توانایی اش در عرصه های نظامی و امنیتی اعم از وزارت دفاع یا امنیت ملی به مراتب بیشتر از عرصه های سیاسی و پشت میز نشینی های نمادین و شعارگونه است بار دیگر آهنگ کشتار طالبان را بلند کرده است.
عقبگردها و تغییر تاکتیک های مشهور و معروف این جنرال هنوز بازنشسته نشده در حوزه های مختلف سیاسی و امنیتی اعم از سکوت و مصالحه با طالبان تا اعلان جنگ مجدد برای تجدید خاطرات طالب سوزی در کانتینرها حاکی از عدم ثبات قدم و وحدت رویه شخصی وی می باشد با این حال…
با این حال آنچه که از سفر اخیر دوستم به ولایات ناامن شمالی بدست آمد و تسلیم گروهی طالبان را بدنبال داشت شروع خوبی بوده است و حتی خبر رفتن جنگسالار اوزبک به پیشواز طالبان عامل بازدارنده ای در برابر گسترش و نفوذ حملات طالبان در جوزجان و اطرافش است.
گرچه 13 سال دست صلح و دوستی و تضرع دراز کردن بسوی مخالفان مسلح نتیجه قابل توجهی در پی نداشته است و برعکس مواضع افغانستان در قبال کشورهای تمویل کننده آنان را تضعیف کرده است با اینحال اعلان جنگ از جنگسالار خونریز طالب کش نمی تواند بدون برنامه و قوای حمایت شده از جانب حکومت باشد.
نظر به حمایت کامل و همه جانبه و رسمی مجلس سنا از جنگ تن به تن قوای مسلح تحت امر معاون اول رییس جمهور با بنیادگرایان افراطی در ولایات شمالی می توان مدعی شد مواضع پیشین که در حکومت کرزی فرصت بروز نیافته بودند جای موازین جدید را می گیرند.
تقاضای 20 هزار فرد مسلح برای شکست و ریشه کن سازی کامل و عاجل شبه نظامیان طالبان در افغانستان پیشنهاد قابل تاملی است که اگر با برنامه زمان بندی شده و حمایت کامل حکومت و امنیت ملی و وزراتخانه های دفاع و داخلی قرین شود نوید بخش ثبات و آرامش مردم ملکی خواهد بود.
البته باید اذعان کرد که دوپارگی و حتی چندپارگی دولت وحدت ملی در حوزه های مختلف اعم از مهره گذاری در مناصب و چوکی ها تا سیاست خارجی و مواضع سست و سلیقه ای در برابر طالبان زنگ خطر جدی است که هر لحظه می تواند پایه های ارگ را از هم بگسلاند.
متاسفانه شخصیت هایی که فارغ از جایگاه های خود در حکومت کنونی افغانستان برای شخصیت های جهادی و پیشینه نه چندان پاک و عاری از کشتار خود ارزش بیشتری قایل هستند؛ امروزه هر یک ساز خود را می زنند و از هر دستاویزی برای خودنمایی در دفاتر زاید و نمادین خود استفاده می کنند از این رو طالبان طناب خطرناکی است که می تواند با احساسات صرف تهییج شده ما را به چاهی بس عمیق تر بیفکند یا به قله رفیع امنیت برساند.
