دهان وکلا به دست وزرا دوخته شده است؟!

چندی قبل و به تکرار، درخصوص مفاد و لوایح قانونی روی دست مانده و به تبع آن سوء استفاده یا بلااستفادگی منابع طبیعی و سرمایه های خارجی درحوزه های مختلف یا نارسایی در حوزه های فرهنگی و اجتماعی را مورد انتقاد قرار داده بودیم.

تمامی موارد مذکور ناشی از خلوت خانه متروکه ی ملت بود که نمایندگان برحق یا ناحق مردم ملکی یا به واسطه های شغل های دوم و سوم خود یا سفرهای سیاحتی خارجی یا دیگر مصروفیات شخصی در صحن علنی مجلس حاضر نمی شدند و درنتیجه به حد نصاب نمی رسید.

این روزها تنها روزهایی است که هر چند سال یکبار برای پارلمان و سنا اتفاق می افتد که به روزهای خانه تکانی خانه ملت معروف است البته نه فیلتر و جداشدن نمایندگان برحق یا ناحق بلکه تمیز و تفکیک نمایندگان با اندازه جیب های مختلف در رای اعتماد یا رد صلاحیت وزرای پیشنهادی.

استیضاح وزرا، تایید صلاحت یا رد قاطع افراد در کابینه دولت و رئوس سازمان های عالی تنها بازه های زمانی برای وکلا است که بار چندین سال خود و خانواده شان را در چند روز می بندند و از روزنه های و دریچه های مختلف تغذیه نقدی و غیرنقدی می شوند.

ازدحام زایدی که این روزها در راهروها و دالان های شورای ملی برای عقب نماندن از قافله “بریز و بپاش” یا “بخور و ببر” وجود دارد به حد نصاب بدیع و غیرمنتظره مجلس می انجامد که در پروژه های و پروسه های ملی کلان نیز چنین تعجیل و تجمیعی بی سابقه است.

در فواصلی از این دست که هر رای یک وکیل به وزیر پیشنهادی حکم یک اعتبار را دارد و نیز نوع و میزان و زمان منابع تغذیه وزرا به وکلا اعم از ساعت و دالر و وعده وعیدهای انتصاب اقارب در چوکی های مد نظر حکم یک اهرم برای تایید یا رد صلاحیت دارد متاسفانه…

متاسفانه کانال های مختلف با انواع و اقسام پیشنهادات متنوع از اطرافیان و نزدیکان روسای جمهور و اجرایی درصدد به کرسی نشاندن نماینده و نامزد مورد نظر خود در جایگاه پیش بینی شده است و اعضای پارلمان و سنا در سه راهی ادای دین به تیم های تحول و تداوم یا اصلاحات و همگرایی یا ادای وظیفه مانده اند.