19 دلو 1393 - مقالات
کمیسیون نامستقل انتخابات و نیز کمیسیون رسیدگی به شکایات انتخاباتی که ماه ها و سال ها از معاشات و امتیازات و تسهیلات و موترهای دولتی استفاده می کند تا در طول یک ماه و اندی به انجام وظیفه بپردازند؛ روزهای امن و آرامی را سپری می نماید.
دیرزمانی است که پیکان تند و تیز انتقادات مطبوعات و رسانه ها و مسوولان و اپوزیسیون و نخبگان سیاسی و نهادهای مدنی دیگر خار به جگر اعضای این کمیسیون های ناکارآمد و بی کفایت نمی زند و از این قرار است که…
که نیمی از اعضا و روسای کمیسیون های انتخاباتی به چکر زنی و فرار از پیگردهای مالیاتی و قضایی تخطی در انجام وظیفه به خارج از کشور گریخته اند و نیمی دیگر نیز در کابل به مشاغل دوم و سوم خود اعم از تجارت غیرقانونی، قاچاق و زدوبندهای دیگر مصروف اند.
اما در این روزها و با نزدیک شدن به زمان نام نویسی، گزینش، تبلیغات و سپس انتخابات دوره ای مجلس نمایندگان و به اصطلاح خادمین خانه ملت بیش از پیش اهمیت اصلاحات انتخاباتی مورد توجه و تمرکز دست اندرکاران داخلی و خارجی قرار گرفته است.
از اشرف غنی و عبدالله تا سرور دانش و نعیم ایوب زاده رییس بنیاد انتخابات شفاف “تیفا” همه و همه دم از تعهد و ابراز التزام و نگرانی و تاکید بر تسریع ضرورت اصلاح نظام انتخاباتی می زنند اما کار عملی و عینی و ملموس و محسوسی تاکنون انجام نشده است.
در همین راستا و از آنجا که هیچ کسی در هیچ مقام و موقعیتی تا مقام و موقعیت هم طراز یا ترفیع رتبه عایدش نشود حاضر به خارج شدن از خوان گسترده ارگ و خزانه ملی نیست؛ یوسف نورستانی نیز مدعی شده است که در صورت غیرقانونی بودن اصلاحات حاضر به برکناری نیست!
البته برکسی پوشیده نیست که دو واژه “قانونی” و “غیرقانونی” واژگانی غریب در لغتنامه و فرهنگ و ادبیات افغانستانی هستند که بنابر مصلحت ها و منافع شخصی و ابراز نظر سلیقه ای تعبیر و تفسیر می شوند و حتی یک قانون خاص می تواند بعدا خلاف قانون تلقی گردد!
اینک تعابیر و برداشت های سلیقه ای و شخصی اشرف غنی و عبدالله و نورستانی از این واژگان پرمصرف افغانستانی متفاوت و متضاد است. عملکرد ضعیف و بشدت ضعیف کمیسیون های انتخاباتی جای هیچگونه حمایتی ندارد اما از دولت وحدت ملی نیز انتظار چندانی نمی رود که افرادی شایسه و بایسته را در راس امور بگذارد که دین ادا نشده ای به تیم های تحول و تداوم یا اصلاحات و همگرایی نداشته باشند.
