افزایش نیروهای ویژه آمریکایی، برنامه ای برای اشغال دایمی افغانستان!

ناتو و آمریکا در جنگ افغانستان در سردرگمی مطلق به سر می برد. تناقض در گفتار رهبران غرب در خصوص راهبرد جنگ در افغانستان اخیرا شدت گرفته است. عامل این همه اضطراب و چندگانگی نیز بحران اقتصادی کمرشکن غرب است که توان تحمل بار هزینه های اقتصادی جنگ افغانستان را از کف داده است.

در اجلاس اخیر وزرای دفاع ناتو زمزمه هایی در مورد کاهش شمار نیروهای نظامی افغان از 350 هزار تن به 230 هزار یا کمتر به گوش رسید. اکنون نماینده ملکی ناتو در افغانستان این امر را تأیید کرده و می گوید بحث ها در مورد شمار نیروهای نظامی افغان میان ناتو و دولت افغانستان ادامه دارد. این در حالی است که وزیر دفاع آمریکا که کشورش قصد دارد پس از سال 2014 اعضای دیگر ناتو را نیز برای تأمین هزینه های اقتصادی اردوی ملی افغانستان با خود همراه سازد، کشورهای اروپایی را بخاطر شانه خالی کردن از تعهدات شان برای سهم گرفتن در تأمین هزینه های اقتصادی اردوی ملی افغانستان، بیم می دهد.

در ده سال گذشته آمریکا بیشترین هزینه اقتصادی و جانی را در جنگ افغانستان متحمل شده و بنابراین اهداف آمریکا از تحمیل این جنگ دهساله بر مردم افغانستان بسی فراتر از جغرافیای این سرزمین می رود.

با اعلان زمان و برنامه خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان توسط دولت آمریکا، رقبای جمهوریخواه اوباما وی را سخت به باد انتقاد گرفته و اظهار کردند که این تصمیم اهداف بلندمدت آمریکا در منطقه را قربانی خواهد کرد. این نگرانی البته در بین دموکرات ها و دولت کنونی آمریکا نیز وجود دارد که چگونه آنها می توانند با هزینه کمتر، حضور نظامی خود را در افغانستان حفظ کرده و مانع از نابودی دستاوردهای نظامی و سیاسی دهساله خود در منطقه گردند.

دولت آمریکا راهکاری تازه ای را برای تحقق این امر جستجو نموده و اعلان کرده است که شمار نیروهای ویژه اش را در افغانستان افزایش داده و این نیروها پس از سال 2014 نیز در کشور ما باقی خواهند ماند. دولت آمریکا هدف از این راهبرد جدید را اجرای عملیات های ویژه برای به دام انداختن رهبران طالبان و آموزش نیروهای محلی افغان عنوان کرده است.

تناقض، زمانی آشکار می شود که از یکسو گفتگوها برای آزادی رهبران زندانی طالبان در قطر ادامه داشته و از سویی دلیل افزایش شمار نیروهای ویژه آمریکایی گرفتار کردن رهبران طالبان عنوان می شود. آمریکایی ها در ده سال گذشته با کارت طالبان در افغانستان به بهترین شکل بازی کرده اند به نظر نمی رسد که اکنون آن را از دست بدهند اما هدف اصلی و نهانی از افزایش شمار نیروهای ویژه آمریکایی اشغال دایمی کشور و حضور درازمدت نظامی در افغانستان بوده و کشور ما با این راهبرد پس از سال 2014 به سکویی برای دست اندازی های آمریکا به کشورهای همسایه و منطقه بدل خواهد شد.

حضور پرشمار نیروهای ویژه آمریکایی در افغانستان نه برای به دام انداختن رهبران طالبان بلکه برای اجرای عملیات های راهبردی مانند شکار بن لادن در خارج از مرزهای کشور خواهد بود و این امر بر تنش در روابط افغانستان و کشورهای منطقه خواهد افزود.

چنانچه جوبایدن معاون رئیس جمهور آمریکا ابراز کرده است، دولت آمریکا به طالبان به دیده دشمن نمی نگرند. پس اگر این گروه با آمریکا از در مصالحه درآمده و حضور دراز مدت نظامی آن کشور را در افغانستان بپذیرد، آمریکا هیچ مشکلی با طالبان نخواهد داشت اما هدف از افزایش نیروهای ویژه آمریکایی در کنار نیروهای استخباراتی آن کشور، تبدیل کردن کشور ما به پایگاهی برای دست اندازی به کشورهای دیگر و تأمین منافع آمریکا در منطقه خواهد بود.

هدف از افزایش شمار نیروهای ویژه آمریکایی؛ اشغال دایمی افغانستان، کنترل قدرت های بزرگ اقتصادی و نظامی چین و روسیه، ادامه تهدید ایران و کنترل پاکستان به حیث کشوری که تمایلات گریز از مرکز در آن تشدید شده، می باشد.