اشرف غنی چه امتیازاتی به طالبان می دهد؟

این روزها بحث مصالحه با طالبان موضوع داغ محافل سیاسی به ویژه در مجلس نمایندگان است که خواهان توضیح بیشتر درباره دولت در این باره هستند ولی اشرف غنی بدون هیچ توضیحی به رایزنی ها در این باره ادامه می دهد.

در این باره باید گفت: خصوصیات طالبان را که مورد مطالعه قرار می دهیم متوجه می شویم طالبان با جامعه جهانی وارد گفتگو نمی شود چون طالبان با ریشه و بنیاد و اساس حکومت افغنستان مخالف هستند و تمام حکومت اداری کشور را شرک و کفر می دانند. پس باید بدانیم طالبان به عنوان طالب وارد حکومت نمی شوند و اینکه چه تعداد از اینها به چه عنوانی وارد حکومت می شوند مشخص نیست و باید مورد بحث قرار گیرد.

از طرفی هیچ چهره سرشناس و در حال فعالیت طالبان حاضر به مذاکره نیست مگر آن تعداد از طالبان که باز نشسته شده اند و در کابل در خانه هایشان زندگی می کنند. همان هایی که از طرف بزرگترین شخصیت کشور یعنی رییس جمهور پیشین حامد کرزی، برادر شناخته شده اند.

فعالیت های حکومت وحدت ملی هم طی این چند ماه اخیر فقط در جهت امتیاز دادن به طالبان آن هم امتیاز دادن یک طرفه بوده است. در حالی که مشوق و امتیاز دادن به طالبان فقط در صورتی جواب می دهد که یک مکانیزمی را در نظر بگیریم که اگر طالبان با این امتیازات وارد مذاکره نشدند با آنها وارد جنگ شویم یا آنها را دوباره وارد لیست سیاه کنیم که متاسفانه این سیاست در کشور ما وجود ندارد و امتیازات یک جانبه داده می شود.

اگر فشار از جانب امریکا نسبت به شبه نظامیان طالبان زیاد شود و افغانستان هم سیاست درستی داشته باشد، تا روی پاکستان و کشورهای همسایه فشار وارد شود تا از حمایت طالبان دست بردارند، شاید بتوان درباره مصالحه و مذاکره با شبه نظامیان امیدوار بود ولی متاسفانه چنین امری تاکنون تحقق نیافته است.

تاکید امریکا برای اینکه برای شکست طالبان، اشرف غنی حتما باید از جانب پاکستان وارد عمل شود برای این است که می خواهد نقش پاکستان را برجسته بسازد تا هم به نوعی همکاری های اسلام آباد با کاخ سفید مورد قدردانی صورت گیرد و هم کمکهای آمریکا به ارتش پاکستان توجیه منطقی داشته باشد.

همگان می دانیم که پاکستان از زمان شروع جهاد و گروه های افراطی، همواره خواسته تا از این گروهای مخالف به عنوان ابزار برای اهداف خود استفاده کند و از کشورهای دنیا توسط این ها امتیاز بگیرد که در این امر صد در صد هم موفق بوده است.

درباره شورای عالی صلح هم اوضاع کاملا مشخص است که کارکرد این نهاد کاملا منفی است و شهادت رییس این نهاد استاد برهان الدین دلیل واضحی است بر این مطلب که اعضای این نهاد نمی توانند با قاتلین رییس خود مصالحه کنند.

تجربه در سطح دنیا نشان داده که مصالحه جوابگوی ثبات و امنیت در افغانستان نیست و تنها باید از طریق جنگ وارد شد. اگر دولت اشرف غنی و عبدالله از طریق جنگ توانستند طالبان را وارد مذاکره و مصالحه کنند که موفقیت از آن آنها است اما اگر بخواهند مانند کرزی از یک طرف امتیاز و مشوق به طالبان بدهند و از طرف دیگر جوانان ارتش ملی را قربانی جنگ با طالبان کنند، نه مذاکره جواب می دهد و نه جنگ.

خلاصه کلام اینکه متاسفانه یک استراتژی مشخصی در کشور ما در رابطه با طالبان وجود ندارد و اشرف غنی به کله ی خود زور کرده که می تواند طالبان را به آغوش وطن بازگرداند غافل از اینکه آمریکا و پاکستان و آل سعود نمی گذارند کشور ما روز خوش به خود ببیند تا منافع آنها در افغانستان به خطر بیفتد.

و الا ارتش ملی افغانستان آن قدر نیرو دارد که بتواند بدون همراهی نظامیان خارجی هم، طالبان را مجبور به تسلیم پذیری کند به شرط اینکه اشرف غنی تکلیف خود را با خودش مشخص کندکه یا با طالبان صلح دروغین کند که این امکان ندارد و یا اینکه حکومت را به طالبان رها کند.