اشرف غنی نقشه ی آمریکا را عملی ساخت!

محترم محمد اشرف غنی به منظور از سرگیری گفتگوهای صلح با طالبان و پایان بخشیدن به جنگ 13 ساله در کشور به اسلام آباد رفت و با مقامات پاکستانی در این رابطه پشت درهای بسته به گفتگو نشست.

رییس‌جمهور پس از رسیدن به قدرت اعلام کرد که امنیت و فرآیند صلح مهم‌ترین اولویت‌های دولتش است به همین دلیل هم در سفر خود به ریاض و پکن، از مقامات چینی و عربستانی خواست که این 2 کشور با اعمال فشار بر پاکستان، اسلام آباد را وادار به همکاری با روند صلح افغانستان کند.

اینکه نیت اشرف غنی درباره این سفر چه بود و به چه منظور می خواهد طالبان را به آغوش وطن ما بازگرداند، بحث مفصلی است اما درباره اینکه دولتمردان پاکستانی بخواهند به تعهدات خود در قبال افغانستان عمل کنند، دروغی است که دلیل اثبات آن 21 سفر بی نتیجه و بی دستاورد حامد کرزی به پاکستان می باشد.

اشرف غنی گمان کرده با گفتگوی مستقیم با مقامات پاکستانی در خصوص موضوع امنیت و تروریزم می تواند طرف پاکستان را وادار به همکاری در خصوص مبارزه با شبه نظامیان کند در حالی که حمایت اسلام آباد از طالبان و دیگر گروه های افراطی جزیی از سیاست داخلی و خارجی پاکستان است که ادامه حیات دولت اسلام آباد به بقای این گروه های هراس افکن بستگی دارد.

اشرف غنی صاحب گمان می کند که با یک سفر به پاکستان توانسته اعتماد دولت‎مردان پاکستانی را جلب کند و آنها را وادار به همکاری در راستای صلح و ثبات افغانستان و پاکستان و همچنین ضرورت همکاری‎ها میان 2 کشور نماید، غافل از اینکه پاکستان دست پرورده استعمار پیر انگلیس است و بدون اجازه ی اربابان خود، آب هم نمی خورد.

زمانی که داکتر غنی هنوز به ریاست جمهوری نرسیده بود، مردم امیدوار بودند که با آمدن وی دروازه های صلح به روی مردم باز شود اما مشاهده شد که در اولین روزهای ریاست جمهوری داکتر غنی، اعلامیه ای از شورای پیشاور و طالبان پخش شد و در آن چندین موضوع آورده شده بود از جمله: حکومت وحدت ملی مربوط به افغانستان نیست و نوعی حکومت آمریکایی است ما علیه این حکومت می ایستیم و می جنگیم.

کرزی طالبان را برادر خطاب می کرد و این روحیه ای منفی در پولیس و ارتش ملی ایجاد کرده بود که نمی توانستند در برابر طالبان ایستادگی کنند چرا که طالبان را برادرشان خوانده بودند. رییس جمهور فعلی نیز طالبان را مخالفین سیاسی می خواند. آنها مخالفین سیاسی نیستند،آنها مزدوران اسلام آباد و آل سعود هستند که مامور به برآورده ساختن خواسته های آمریکا در کشور ما و حتی منطقه می باشند.

وقتی اشرف غنی آنها را مخالف سیاسی خطاب کند، در حالی که هر روزه جنایات و حملات انتحاری آنها را می بییند، چگونه روان مردم و روان سربازان ارتش ملی و پولیس خدشه دار و ضعیف نگردد.

مسلما وقتی دشمن آمادگی برای صلح داشته باشد ما باید زمینه را برای آن هموار کنیم اما وقتی آنها تمایل به صلح ندارند، مردم را می کشند و ما همچنان آنها را برادر یا مخالف سیاسی خطاب می کنیم، پولیس، ارتش ملی و کسانی که در برابر طالبان می جنگند متاثر می شوند و روحیه ی خود را می بازند.

جناب اشرف غنی باید بدانند: برای صلح در افغانستان، گفتگو در مسایل سیاست های کلان، شناخت کلان و مطالعه ی سیاسی کلان نیاز است نه احساسات مخرب. وقتی می توانیم صلح را به عنوان پدیده ای خوب به مردم پیشنهاد کنیم که حکومتداری خوب، شناخت از دشمن، ایجاد محکمه ای عظیم و بزرگ از گروههای که مورد اعتماد دوطرف باشد و قانع ساختن کشورهایی که جنگ زیر فرمان آنها است، وجود داشته باشد. چنانکه شروع، رهبری و ختم جنگ افغانستان زیر پای آمریکا و پاکستان است.

لذا می توان گفت: اگر رییس جمهور فعلی مثل کرزی عمل کند و طالب را به عنوان مخالف سیاسی خطاب کند و طالبان به انتحار، کشتارادامه دهند و حکومت هم همچنان تضعیف شود، زور حکومت به کسانی که مخالفین آن در داخل نظام هستند نمی رسد و افغانستان به طرف بحران و بی ثباتی می رود و این یعنی بر آورده شدن نقشه ی آمریکا توسط رییس جمهور تازه به دوران رسیده!