اشرف غنی تیر و کمان را وا نهاده است

در دست نداشتن برنامه منظم و مدون مالی و راهکارهای تضمین شده اقتصادی اعم از سود اوری و مدیریت هزینه ها و تقسیم مخارج براساس درآمدها افغانستان را به چنین روزی انداخته است که می بینیم.

بدهی بالا آوردن کابل بانک نو و نیز عدم موفقیت نهایی در بازگرداندن پول های به یغما رفته از کابل بانک ورشکست شده نیز تفاوت چندانی با گم شدن میلیون ها دالر کمک ها یا فساد و اختلاس و رشوت ستانی در جای جای دولت و جامعه ندارد.

هر دالر و یورو و ریال و پوند و روپیه و افغانی که خرج نابجا می شود و به مصارف غیرضروری می رسد در چشم انداز ترسیم شده و دورنمای مجسم خود ورشکستگی نخستین بانک خصوصی افغانستان و پس از آن مقروض شدن بانکی دیگر در پی آن دارد.

از یک سو گزارش های منتشر شده حاکی از ناکامی دولت در بازگرداندن 977 میلیون افغانی اختلاس شده از کابل بانک است که تنها و تنها 179 میلیون این پول از رده های پایین تر با بلوکه شدن سهام و املاک بدست آمده است.

از سوی دیگر کابل بانک نو بالغ بر 56 میلیون دالر بدهی در نخستین سالهای فعالیت خود روی دست ارگ ریاست جمهوری گذاشته است و رایزنی ها برای خصوصی سازی آن و یا فروش آن با کمک صندوق بین المللی پول جریان دارد.

در کنار این مسایل همه روزه گزارشات و اخباری از میلیون ها دالر کمک های جامعه جهانی برای مصارف زیربنایی و انکشافی به گوش می رسد و همزمان با آن نهادهای بازرسی دم از مفقود شدن امکانات و تسهیلات و دالرها در ناکجا آباد می زنند…

افزون بر این، اشرف غنی که در نخستین روزهای حکومتداری خود اولین و محکمترین تیر ارگ را بسمت کابل بانک نشانه گرفته بود و پرتاب کرده بود اینک تیروکمان را وا نهاده است و تمام هم و غم خود را به سیاست خارجی اختصاص داده غافل از اینکه وضعیت اقتصادی راهگشای دیپلماسی است!

بحث بر سر میلیون ها افغانی و میلیون ها دالر بر باد رفته نیست که احتمال بازگشت آن به خزانه ملی نیز بسیار کمرنگ است؛ بحث بر سر عدم راهنمای اقتصادی و راهکار بهبود وضعیت تولید و چرخه مالی در افغانستانی می باشد که نیروی انسانی و منابع غنی آن چشم جهان را خیره کرده است لذا کابل بانک نو چه به سرنوشت کابل بانک پیشین دچار شود چه نشود ما گام بر جای پای محمود کرزی و حصین فهیم و امثالهم می نهیم.