اسلام آباد از دشمنی تا دو رنگی

مقام های پاکستانی که این روزها افغانستانی ها را اعم از مردم ملکی و حکومتی ها مسرور و مشعوف از تغییر رویه خود نسبت به مناطق مرزی دیورند و صلح با طالبان دیده اند به فکر تلنگری بر این خوشبینان خوش خیال افتادند.

سیاست کج دار و مریز اسلام اباد در قبال کابل که حتی غیرواقع بین ترین افراد در کشورمان را نسبت به تعهدات و پای بندی در قبال آن از سوی پاکستان بدبین و دل چرکین ساخته است بار دیگر بروز و ظهور یافت.

گرچه بر بنیاد توافق های بین المللی و استانداردهای پذیرفته شده جهانی دیپلمات ها و سفرای هر کشور در کشورهای دیگر از مصونیت قضایی برخوردارند و سفارت به منزله خانه دوم انها محسوب می شود اما این مساله در پاکستان مستثنی است.

در جریان نسیم ظاهرا روح افزای تغییر رویه اسلام اباد با نزدیکی و همکاری و حمایت از کابل در خصوص امنیت و ثبات در قلب آسیا، به یکباره تندبادی دوید که از حادثه اخراج های ضد انسانی مهاجران افغانستانی نیز بیشتر خون مقامات ارگ نشین را به جوش آورد!

از این رو، اعضای رده بالای حکومت اعم از وزارت خارجه و دیگر روسای مرتبط با سیاست خارجی افغانستان در منطقه که تا دیروز نسبت به بار کردن مردم ملکی روی هم و فرستادن به مرزهای خوست و قندهار و ننگرهار و نورستان و کنر سکوت اختیار کرده بودند امروز فریاد برآوردند.

دستگیری و توقیف چهار ساعته تنی چند از دیپلمات های افغانستانی در ایالت خیبر پشتونخواه پاکستان توسط پولیس پیشاور خشم مقامات افغانستانی را برانگیخت و به فراخواندن سفیر پاکستان در کابل به وزارت خارجه و اعتراض های دیگر ارگ نشینان منجر شد.

گزند اسلام اباد که پیش از این صرفا به مردم ملکی مرزنشین کنر و نورستان و یا مهاجران افغانستانی در پیشاور می رسید این بار مشمول حال دیپلمات های کابل نیز شد تا شاید عکس العملی دریافت نماید. از دشمنی با افغانستانی تا دورنگی در سفارتخانه ها راه درازی نیست اما چشمان سیاستمداران افغانستانی مصلحت را بر این دیده که دم برنیاورد و نادیده انگارد.