ارتش ملی قربانی وعده های دروغین غرب شد

با اتمام زمان ماموریت نیروهای ناتو در افغانستان به یکباره آتش جنگ در کشور برافروخته تر شد تا جان انسانهای بیشتری گرفته شود و در عین حال ناتو ماموریت خود را در افغانستان موفقیت آمیز قلمداد کند. آمریکا امروز می گوید که مخالفان مسلح افغانستان دیگر دشمنان ما نیستند در حالیکه تا چندی قبل به بهانه از بین بردن آنها به افغانستان آمده بود.

انچه رنج آور است اینکه نیروهای ناتو وقتی از افغانستان خارج شدند تجهیزات و تسلیحات خود را نیز با خود بردند تا نیروهای امنیتی افغانستان همچنان بدون امکانات و تجهیزات در مقابل طالبانی بجنگند که مجهز به پیشرفته ترین تسلیحات هستند.

ارتش ملی که در گذشته قریب به 400 هواپیمای جنگی، چرخبال ترانسپورتی و کمکی داشت در حال حاضر فقط دارای 54 چرخبال و هواپیمای ترانسپورتی است که مسلما با خروج نیروهای ناتو با این تعداد قادر به دفاع از حریم هوایی افغانستان نخواهد بود.

ناتو و آمریکا وعده داده اند که تا سال 2016 میلادی در مجموع 145 چرخبال و هواپیمای ترانسپورتی ناتو در اختیار ارتش ملی افغانستان قرار می دهند، در حالی که ارتش ملی دست کم به 260 هواپیمای نظامی و ترانسپورتی نیاز دارد که بخش عمده آن باید جنگنده های جت باشد. جدای از اینها نبود پرسنل تخنیکی، نداشتن سیستم کنترل بر فضای کشور یا سیستم رادار، نداشتن سیستم دافع هوا و هواپیماهای شکاری از جمله عواملی است که نیروی هوایی افغانستان را برای بدست گیری کامل امنیت هوایی و زمینی دچار مشکل کرده است.

از طرف دیگر با توجه به اینکه تحویل هواپیماهای جدید قادر به مقابله با طالبان بیش از دو سال است به تاخیر افتاده است و ماموریت هوایی سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ( ناتو ) نیز در سطح حداقلی قرار دارد، نیروی هوایی نوپای افغانستان در تلاش برای برخورداری از حتی یک پشتیبانی اولیه است. چنین چیزی برای 350 هزار نیروی پولیس ، سرباز و نیروی امنیتی در حال جنگ با شبه نظامیان در سراسر کشور نگران کننده است چرا که هر هفته حدود 100 نفر از این نیروها در شدیدترین درگیری ها در جنگ 13 ساله با طالبان کشته می شوند. آنها بدون پشتیبانی هوایی قادر به شکست این دشمن نخواهند بود به ویژه اکنون که دهها هزار نیروی خارجی که از آنها حمایت می کردند به ماموریت خود پایان داده اند.

متاسفانه آنچه که آمریکایی ها در زمینه کمک به نیروی هوایی افغانستان هم تاکنون انجام داده اند بسیار ناچیز بوده به طور مثال در حال حاضر از چرخبال های روسی که قیمت آنها 17 میلیون دالر امریکایی است استفاده می شود در حالی که تیپ های مختلف چرخبالهای عضو ناتو که از فراز این میدان می گشتند هرکدام بیش از 40 میلیون دالر قیمت دارند.

هرچند دولت کرزی در پیمان استراتژیک با امریکا خواستار جنگنده هایF16 امریکایی شد اما مقامهای پنتاگون گفته اند که حاضر نیستند این جنگنده ها را در اختیار ارتش ملی افغانستان قرار دهند، زیرا به گفته آنها این جنگنده ها در یک ساعت پرواز بیش از 7 هزار دالر مصرف دارند و کابل توانایی نگهداری و پرداخت هزینه آنها را ندارد.

خلاصه کلام اینکه: نابودسازی و تضعیف قوای هوایی سابق افغانستان، یکی از اهداف و برنامه های استراتژیک آمریکا بود که توسط پاکستان عملی گردید تا اثبات شود که مساله تجهیز ارتش ملی توسط آمریکا فریبی بیش نبوده و نیست. در واقع آمریکا هیچ گونه علاقمندی به تجهیز نیروهای هوایی افغانستان نداشت و اکنون هم نمی خواهد این نیروها به سلاح های مدرن مجهز گردند.

با این وجود، یکی از چالش های عمده فرا روی نیروهای مسلح کشور، عدم تجهیز قوای هوایی می باشد که با وعده های دروغین آمریکا، تجهیز شدن این قوا ناکام ماند همانند دیگر وعده های دروغین غرب که بارها وعده ی عمل به آن را داد ولی هیچ توجهی به آنها نداشت.

باشد تا ببینیم اشرف غنی و عبدالله به عنوان متحدان جدید کاخ سفید در افغانستان چه دسته گلی در این رابطه بر سر ملت ما خواهند زد.