اجلاس شیکاگو چه پیامی برای افغانستان دارد؟

نشست دو روزه ناتو در شیکاگو، به عنوان بزرگترین اجلاس امنیتی و سیاسی ائتلاف ناتو به پایان رسید. ظاهرا این اجلاس برای بررسی مسایل افغانستان و تعیین دورنمای همکاری های امنیتی و سیاسی این ائتلاف با افغانستان در چشم انداز پس از 2014 مهمترین موضوع این اجلاس اعلان شده بود. رییس جمهور آمریکا قبلا وعده داده بود که در اجلاس اعضای ناتو در شیکاگو، تعهدات دوامدار کمک های امنیتی، سیاسی و مالی به افغانستان سپرده خواهد شد. دولت افغانستان نیز نسبت به این اجلاس بسیار امیدوارانه می نگریستند.

میزان و منابع مالی کمک به نیروهای امنیتی افغانستان، بحث تکمیل سالم پروسه انتقال مسئولیت های امنیتی به نیروهای امنیتی افغانستان، خروج نیروها خارجی و ایجاد سازوکارها و چارچوب های همکاری های این ائتلاف با افغانستان در مقابله با تهدیدات و چالش های پس از 2014 از عمده ترین محور های این اجلاس در مورد افغانستان اعلان شده بود. انتظار می رفت که اعضای ناتو در این اجلاس قول های روشنی برای کمک به نیروهای امنیتی افغانستان می دادند و میزان و منابع مالی این کمک ها روشن می شد؛ اما به نظر می رسد که اجلاس شیکاگو از کنار این موضوعات حیاتی بی تفاوت گذشته و بدینسان از گرفتن مسئولیت های سیاسی و امنیتی در قبال سرنوشت امنیتی افغانستان فرار نموده اند.

رویهمرفته این اجلاس هیچ پیامی روشن و امیدوارکننده برای افغانستان ندارد. موضوع افغانستان در این اجلاس بصورت کمرنگ و غیرمنظم مطرح شده و اعضای ناتو بیشتر روی تعریف نقش سیاسی و امنیتی ائتلاف در جهان، تعریف چشم انداز ها و اهداف سازمان و مسایل درونی ائتلاف بحث کرده اند.

تنها نتیجه روشن این اجلاس، تاکید مکرر اعضا بر خروج نیروهای خارجی از افغانستان بود که بار بار از سوی شرکت کنندگان اجلاس طرح و مورد تاکید قرار گرفت؛ اما از کنار سایر موضوعات محوری و حیاتی به صورت تعارفات دیپلماتیکی، بحث های پراکنده و بدون نتیجه ای روشن عبور کردند.

هیچ تدبیری برای جاگزینی حضور نظامی و مالی ناتو در چشم انداز پس از 2014 و سرنوشت ماموریت نیمه تمام و رو به زوال مبارزه با تروریسم و بنیادگرایی در افغانستان سنجیده نشد؛ میزان و منابع مالی کمک های جهانی به نیروهای امنیتی افغانستان تعیین نشد؛ در مورد آموزش و تجهیز نیروهای امنیتی افغانستان به عنوان مقدمه اساسی انتقال مسئولیت و خروج نیروهای خارجی هیچ تصمیمی گرفته نشد و چارچوب های همکاری های امنیتی و سیاسی این ائتلاف با افغانستان نیز تعیین نگردید. اکنون افغانستان بایست به تنهایی بار سنگین ماموریت دشوار و نیمه تمام ناتو در افغانستان را به تنهایی به دوش کشد بدون هیچگونه ضمانت کمک های این ائتلاف.

انتظار می رفت که نشست شیکاگو، تدبیری درست برای پایان مسئولانه ماموریت ناتو در افغانستان باشد؛ تداوم همکاری های سیاسی و امنیتی آنان با افغانستان در چشم انداز پس از 2014 تعیین می شد و میزان و منابع مالی کمک به نیروهای امنیتی افغانستان مشخص می شد. اعضای ناتو تهدیدات و دشواری های این ماموریت ناتمام را بررسی می کرد و افغانستان را در پیشبرد این ماموریت کمک می کرد که متاسفانه به نظر می رسد چنین نشد!

روزنامه افغانستان