آیا این آغاز تعلیق شورای عالی صلح است؟

وزارت خارجه افغانستان از آن دسته ولایات کلیدی بشمار می آید که نقش بسزا، حایز اهمیت، تعیین کننده و خاصی در تبیین سیاست خارجی کشور دارد اما متناسب با اولویت و فوریت آن کار نشده است.

زلمی رسول، عتیق الله عاطف مل و اینک صلاح الدین ربانی همه در سایه روسای جمهور زمان خود از حامد کرزی تا اشرف غنی بوده اند و خواهند بود؛ این به معنای انفعال و عدم ابتکار عمل در خط مشی امور خارجه است و بس!

گذشته از عملکرد و جایگاه تعریف شده نه چندان استراتژیک وزارت خارجه در روابط دیپلماتیک و مناسبات بین کابل و قدرت های منطقه و غرب، باید تاملی چند بر خود وزرای مربوطه داشت که جهتگیری ها و برگ برنده ای از خود به نمایش نگذاشته اند.

صلاح الدین ربانی در حالی با اکثریت نسبی آرای نمایندگان به سمت وزارت خارجه دولت وحدت ملی با ریاست جمهوری اشرف غنی و ریاست اجرایی عبدالله منصوب شد که امیدی به تغییر وضعیت سیاست خارجی و گذار از وضع موجود به وضع مطلوب نمی رود.

صلاح الدین ربانی نسبت به عتیق الله عاطف مل یا زلمی رسول با سن و سابقه کمتر در میادین سیاسی و حکومتی درحالی بر چوکی وزارتخانه امور خارجه تکیه می زند که نتوانست در سمت ریاست شورای عالی صلح بجای برهان الدین ربانی کاری از پیش ببرد.

بهرحال وی از آن گزینه های از ابتدا مشخص شده ای بود که با حمایت حزبی و مالی خود از تیم اصلاحات و همگرایی احتمال بالای حضورش در یکی از سکان های ارگ می رفت؛ صلاح الدین ربانی بدین ترتیب رسما از ریاست شورای عالی صلح ملغی و منفک شد.

اما ایا این انتصاب کمی با تردید و ملاحظات نمایندگان پارلمان با تایید صلاحیت وی و تعلیق تابعیت دوم در روزهای نهایی آغازی بر تعلیق شورای عالی صلح بی نتیجه و پر هزینه خواهد بود؟! آیا صلاح الدین ربانی کاری که در شورای عالی صلح نتوانست به انجام برساند در وزارت خارجه خواهد توانست؟