17 سرطان 1394 - مقالات
درست است که در سال 2001 جهان دست افغانستان را گرفت و کمک های زیادی کرد اما درست نیست حالا هم که افغانستان هنوز به آنها نیاز دارد کشور ما را تنها گذارد.
جان مکین سناتور جمهوری خواه آمریکایی در سفر به افغانستان تاکید کرده است که بزرگترین اشتباهی که آمریکا می تواند انجام دهد تعیین جدول زمانی خارج شدن نیروهای آمریکایی از افغانستان است که این کار خیانت به آن آمریکایی ها و افغان های دلیری است که در افغانستان خدمت کرده اند و هنوز هم قربانی می دهند اما ظاهراً این انتقادها در برابر راهبرد اوباما جایی ندارد و رییس جمهوری آمریکا پیش از این اعلام کرده است که نیروهایش را در پایان 2016در حد نگهبانی از سفارت آمریکا باقی می گذارد. هنوز سربازان آمریکایی در افغانستان مستقر هستند و جنگ را بر دوش نیروهای امنیتی افغانستان گذاشته اند. چرا آمریکا جنگ افغانستان را به حال خودش گذاشته است و مطابق با پیمان امنیتی از کشور ما در مقابل هراس افکنان هیچ دفاعی نمی کند؟
فاطمه عزیز عضو مجلس نمایندگان در برنامه «فراخبر» گفت: بعد از حادثه یازده سپتامبر در سال 2001، وقتی بود که جهان متوجه افغانستان شد و مشاهده کرد که تروریزم در حال اوج گرفتن است و احساس خطر کردند. بالاخره به این نتیجه رسیدند که باید در افغانستان حضور پیدا کنند. در آن زمان مردم برای کشور به آینده ای خاص و درخشان فکر می کردند. در سیزده سال گذشته وقتی کشورهای جهان در افغانستان حضور پیدا کردند و خواستند کمک های زیادی را به افغانستان سرازیر کنند، باید مراقب فرصت هایی که در بخش های مختلف به وجود آوردند می بودند. این فرصت ها در بخش تربیت نیروهای اردو و پولیس، تعلیم و تربیت و ایجاد زیر ساخت ها بود اما کمک های جهانی به سان فرصت های طلایی بود که از دست رفت.
وی اظهار کرد که آمریکا به هدف مبارزه با ترورزیم به افغانستان آمد اما ترورزیم هیچ کاهشی نیافت بلکه بیشتر شد و افزود: یکی از اهداف اساسی کشورهای جهان در افغانستان مبارزه با ترورزیم و مواد مخدر بود که متاسفانه ما شاهد ناکامی های جدی آن در این رابطه بودیم. سیزده سال قبل در افغانستان جنگ وجود داشت و از مردم قربانی می گرفت، امروز به شکلی وحشیانه تر از مردم قربانی می گیرد. این در حالی است که نیروهای آمریکایی در افغانستان حضور دارد و دولت پیمانی را به آن بزرگی با کشورهای ناتو امضا کرده است. آیا نمی شود گفت که وجود خارجی ها باعث تقویت ترورزیم شده است؟
بانو عزیز جنگ در افغانستان را وسیله ای برای رسیدن کشورهای بزرگ به اهدافشان ارزیابی کرده و گفت: ممکن است مردم افغانستان قربانی سیاست های کشورهای بزرگ جهان شده باشند آن هم به خاطر موقعیت جغرافیایی کشور و رسیدن کشورهای بزرگ به آسیای میانه و مسایل بزرگی دیگری در قبال آن، متاسفانه امروز هم ما مردم مظلوم ما قربانی می شوند.
وی ادامه داد: گراف شهادت های نیروهای امنیتی ما هم اکنون به اوج خود رسیده است. با وجود پیمان امنیتی که با آمریکا بسته ایم و آنها تعهد کرده اند که افغانستان را در برابر تهدیدات حمایت کنند اما این نیروهای ما است که در جبهه جنگ می جنگند، جان خود را از دست می دهند اما نیروهای خارجی در جنگ شرکت نمی کنند، امکانات و تجهیزات کم می آورند و به همان دلیل در مقابل دشمن شکست می خورند اما با آمریکایی ها در این قسمت که آشکارا ادعای همکاری می کنند به تعهد خود عمل نمی کنند. این موضوع نشان می دهد که آمریکا اصلاً نسبت به تعهدات خود صادقانه عمل نمی کند و فقط اهداف خود را پیش می برد. در افغانستان هم نیرویی وجود ندارد که از آنها بازخواست شود.
این نماینده مجلس آمریکا را ملزم به کنترل جنگ در افغانستان می داند و می گوید: درست است که در سال 2001 جهان دست افغانستان را گرفت و کمک های زیادی کرد اما درست نیست حالا هم که افغانستان هنوز به آنها نیاز دارد کشور ما را تنها گذارد. جامعه جهانی باید مطابق با پیمان های خود با ما، دست افغانستان را تازمانی بگیرد که بتواند بر سر پای خود بایستد. ما هم باید هرچه زودتر تلاش کنیم که دولت مردان ما زودتر بر سر پای خود بایستند و زودتر با فساد مبارزه کنند. متاسفانه هر روز لاف مبارزه با فساد زده می شود اما مشاهده می شود که فساد پیشه ها هنوز در قدرت وجود دارند و هر روز فساد می کنند. عواید افغانستان همیشه به جیب افراد و اشخاص می رود تا اینکه در جیب دولت رود. ما این مشکلات را داریم. اما ما هم ازجامعه جهانی توقع داریم، آنها که لاف دوستی می زنند و با ما پیمان امنیتی بسته اند، مطابق با آن عمل کنند اما برعکس شده و از روزی که پیمان امنیتی امضا شده است تا به امروز افغانستان در وضعیتی بدتر از گذشته قرار دارد.