13 حوت 1393 - مقالات
با گروگانگیری های اخیر طالبان و افزایش حملات نظامی آنها و وجود ارتباطها میان این گروه و داعش، ضروری است تا پیامدهای ناشی از این تبلیغات گسترده داعش مورد بررسی قرار گیرد چرا که ادامه ی این روند اثبات کننده ی ناکارآمدی و اثرگذاری معکوس سیاستهای ضد تروریزم کاخ سفید است.
از طرف دیگر جاذبه های داعش مثل ایجاد حس ماجراجویی، قدرت طلبی و جاذبه های جنسی در کنار بحران های اجتماعی مانند فقر، بیکاری و مشکلات ازدواج باعث شده تا جوانان کشور ما زمینه ی مساعدی برای پیوستن به گروه های افراطی داخل کشور و حتی شاخه های برون مرزی داعش پیدا کنند.
همانگونه که در اخبار دیده و شنیده اید از اواخر سال 2014 داعش تبلیغات خود را به پاکستان و افغانستان رسانده و با اعلام وفاداری برخی اعضای طالبان پاکستان، ادعای رهبری آن مناطق را نیز اعلام کرده اند. هرچند که مقامات امنیتی کشور حضور داعش در ولایات شرقی افغانستان را تکذیب کرده اند، اما سکوت معنادار سخنگوی طالبان در این رابطه گواه مطلبی دیگر است.
در ادامه باید یادآور شد متاسفانه پس از جستجوی ردپای داعش در افغانستان، موضوع دیگری مطرح می شود و آن وجود فضای وسیعی برای رشد گروه های جنایتکار و تروریست در خاک کشور ما است. شکی در این نیست که طالبان در حال از دست دادن قدرت حکمرانی و کنترل و همچنین ساختار درآمدی مستقل خود است و اکنون بیشتر شمایل یک گروه خلافکار را به خود گرفته است تا یک گروه شبه نظامی مخالف دولت.
تمامی شواهد نشان می دهد که طالبان اکنون بیش از آنکه شبیه یک دولت در انتظار باشد، شبیه یک گروه مافیایی خلافکار است که دیگر آن قدرت فرماندهی و کنترل مرکزی را ندارد. آنها اکنون به سیاست “ابتدا قتل عام و سپس تسخیر” ارتش آمریکا روی آورده اند تا با وعده های واهی در سایه ی ناامنی و تهدید، جایگاه خود را بیشتر تثبیت کنند و با نام داعش بر خود نهادن، نیروی جوانان را جایگزین نیروهای مُسن تر نمایند.
هرچند باید اذعان داشت که بزرگنمایی داعش و طالبان در افغانستان (که اخیرا با افزایش موج ناامنی شدت گرفته از جمله گروگانگیری 30 نفر از عودت کنندگان به کشور) باز هم توطئه غرب به ویژه آمریکا است. زیرا آنها می خواهند با هیولا نشان دادن گروه های افراطی، دولت اشرف غنی را مجبور به پذیرش توافقات جدید نمایند. پس نتیجه اینکه اگر هر تغییری در سیستم عملکردی و رفتاری طالبان مشاهده می شود، همه طبق دستور آمریکا است. همانگونه که طی این سالها طالبان غلام حلقه به گوش کاخ سفید بوده اند و هر روز عملیاتهای خود را براساس برنامه های از پیش تعیین شده غرب انجام داده اند، اکنون نیز داعشی شدن طالبان یکی دیگر از دستورات کاخ سفید است تا بتوانند در سایه این رعب و وحشت به مقاصاد و منافع خود در کشور ما بیشتر از پیش دست یابند.
لذا لازم است تا جامعه جهانی و دولت وحدت ملی این باور معمول خود که “همه چیز در افغانستان خوب است و نگرانی خاصی درباره مصالحه با طالبان وجود ندارد” را را تغییر دهد و استراتژی درازمدت تری در این زمینه اتخاذ کند.
