حفظ ارزشهای جهاد یا ابراز احساسات شخصی!

محترم محمد اسماعیل‌خان والی سابق هرات و وزیر اسبق انرژی و آب یکبار دیگر موضوع تشکیل شورای بزرگ مجاهدین که طرح آنها را دو سال پیش نیز مطرح کرده بود، بر سر زبانها انداخت و اظهار داشت: شورای مجاهدین 26 دلو با حضور تمامی احزاب و فرماندهان جهادی آمادگی خود را برای تشکیل ابراز می کند.

به گفته ی این رهبر جهادی، هدف این نشست ترسیم دورنمایی از آینده افغانستان حول محور وحدت و با در نظر گرفتن توانایی‌های سران جهادی خواهد بود. رهبرانی که طی 13 سال گذشته از هیچ اقدامی برای پیشرفت کشور دریغ نکردند ولی دولت وحدت ملی در حق آنها جفاکاری نمود و بزرگانی چون بسم‌الله محمدی، یونس قانونی و عبدالرب رسول سیاف از آن بی نصیب ماندند در حالیکه عوامل چپی و کمونیسم در این کابینه جا دارند.

جناب اسماعیل خان مددعی شده است که با اکثریت بزرگان مجاهدین در شمال، شرق و غرب کشور در این مورد صحبت شده و فهرستی از مجموع مجاهدین و سران جهادی از ولایات “ارزگان”، “هلمند”، “قندهار”، “فراه”، “نیمروز”، “بادغیس” و “هرات” آماده گردیده است. وظیفه این شورا، تکمیل نواقص کاری ارتش و پولیس ملی، دفاع از تمامیت ارضی کشور، حفظ ارزشهای دوران جهاد، تشکیل یک حزب مقتدر در صحنه سیاسی خواهد بود.

حال سوال اینجا است که آیا واقعا تشکیل این شورا با وجود صد حزب دیگر در کشور ضروری و لازم است؟ آیا این شورا می تواند به عملکرد ارتش و پولیس ملی کمک نماید تا اختطاف و ناامنی ها کاهش یابد؟ آیا این شورا واقعا برای حفظ ارزشهای جهاد است یا صرفا ابراز احساسات شخصی زودگذر که حاصل بی اعتنایی داکتر عبدالله به مجاهدین می باشد؟

برخی از مخالفان این طرح اسماعیل خان می گویند با به وجود آمدن چنین گروه هایی در کشور مشکلات جدی امنیتی به میان خواهد آمد و بیشتر سبب افزایش بی ثباتی و نا امنی های در کشور می گردند و در صورت موجودیت نیروهای امنیتی افغانستان، هیچ نیازی به گروهای دیگر مسلح دیده نمی شود.

مخالفین این طرح همچنین می گویند: ارایه چنین رویکرد ها به نحوی می تواند یک فشار تازه را ایجاد کند به ویژه اینکه در تشکیل دولت وحدت ملی نیز مسایل غیرقانونی فراوانی وجود داشت.

برخی از مجاهدین که ظاهرا در مشوره با وزیر آب و انرژی هم نظر هستند نیز گفته اند: اگر همه مجاهدین به عنوان کلمه جهاد جمع نشوند و با همدیگر متحدانه عمل نکنند، از هر دریچه دیگری که باز دشمنان خواسته باشند، تفرقه و پراکنی را ایجاد می کنند و شکی نیست که باز مصیبت می بینیم.

این فرماندهان سابق جهادی بتاکید دارند که مجاهدین با ایجاد چنین تشکیلی نمی خواهند سبب ایجاد تشنج در افغانستان گردند، بلکه می خواهند در دفاع از کشور سهم داشته باشند.

خوب است بدانید که سه چهار سال پیش نیز مقامات آمریکایی قصد داشتند تعدادی از پولیس محلی نقاط مختلف کشور را از میان گروه های سابق جهادی تشکیل دهند. آنها بر این باور بودند که مجاهدین سابق همچنان با مردم روابط دارند و از نیرو و حاکمیت نیز برخوردار می باشند، لذا امیدوار بودند با کمک همین چهره های سابق جهادی در جریان شش ماه، 30 هزار پولیس محلی را تشکیل دهند تا آنها در مناطقی که از وجود طالبان پاک سازی شده، برای تامین امنیت با نیرو های افغانستان و ناتو همکاری کنند.

آن زمان بسیاری پیشنهاد آمریکا مبنی بر تشکیل پولیس محلی از بین مجاهدین سابق را طرح قابل اجرا دانستند، زیرا بسیاری از مجاهدین بیکار بودند و یا شغل و درآمد مناسب با منزلت اجتماعی خود نداشتند، اما ظاهرا این طرح به دلایلی اجرایی نشد.

به هر حال اکنون مجاهدین پیشین تاکید دارند که هدف آنان از تاسیس شورا یا تشکیل بزرگ جهادی همکاری در تامین امنیت در افغانستان است، اما با توجه به عملکرد آنان در دهه هفتاد شمسی، این اقدام نگرانی برخی از مردم را در پی داشته است.