۷۳۷ پایگاه نظامی = امپراطوری جهانی (بخش دوم)

بخش دوم از ترجمه کتاب چالمرز جانسون، در ادامه بررسی پایگاههای نظامی آمریکا به دو نکته اساسی اشاره دارد. نخست: در بسیاری از کشورها که ایالات متحدۀ آمریکا دارای پایگاه نظامی می باشد.چه از سوی آمریکا و چه از سوی کشور میزبان تلاش صورت می گیرد از افشاء هر گونه اطلاعتی در مورد پایگاه ها ممانعت بعمل آید و کشورهای میزبان عموماً حضور تاسیسات و پایگاه های نظامی آمریکا در کشورشان را کتمان می کنند.

علت اصلی این مساله از دید جانسون تبانی شرم آورد کشور میزبان و آمریکا می باشد که کشور میزبان را تابعی از خواسته های آمریکا می سازد. اردن و عربستان سعودی مثالهایی است که جانسون مطرح می کند.
نکتۀ دوم جستجوی مشتریان جدید برای پایگاههای آمریکاست تا این کشور امپراطوری سلطه خود را تداوم بخشد. این بخش از کتاب جانسون به روشنی بیان می کند که حضور نیروهای آمریکایی در پایگاههای این کشور در خارجِ آمریکا علاوه بر گسترش سلطه طلبی آمریکا بخشی از برنامه ریزی و بودجه برای نیروهای آمریکایی را توسط مشتریان جدید انجام می دهد و شکل نوین استعمار را اینچنین تداوم می بخشد. در واقع توجه به این نکته برای کشوری نظیر افغانستان که امکان ایجاد پایگاههای نظامی آمریکا در آن وجود دارد از اهمیت زیادی برخوردار است.
در ادامه ترجمه بخش دوم آورده شده است.
در برخی موارد، کشورهای خارجی تلاش می کنند تا پایگاههای آمریکایی در کشورشان را مخفی نگاهد دارند. واضح است که آنها  از بیم  فاش شدن تبانی شرم آور شان  با سلطه طلبی آمریکا دست به این کار می زنند. در واقع به نظر می رسد پنتاگون با  همکاری برای ایجاد تاسیسات نظامی در کشورهای خارجی  خواستار  تسلط بر منابع انرژی باشد و یا  در چنین شرایطی بخواهد شبکه ای از  پایگاههای نظامی  را در عراق تحت نظارت آمریکا و صرف نظر  از خواسته های حکومت عراق  حفظ کند.
حکومت آمریکا نیز تلاش می کند از فاش شدن هر گونه اطلاعاتی در مورد این پایگاهها جلوگیری شود.  آمریکا ارتباطات جهانی را شنود می کند و  یا درمورد گسترش فعالیت هسته ای آنطور که ویلیام آرکین (William Arkin) تحلیلگر امور نظامی آمریکا در این مورد می نویسد: ” ایالات متحده  تعهدات الزام آورش را نقض می کند و به بسیاری از هم پیمانانش حتی به ناتو در مورد طرح های هسته ایش دروغ می گوید. دهها هزار سلاح هسته ای، صدها پایگاه نظامی و تعداد زیادی کشتی و زیردریایی در دنیای  محرمانه و مخفی ویژه آمریکا بدون منطق نظامی و یا توجیه بازدارندگی وجود دارد.”
اردن بعنوان یک مثال بیان می شود. آمریکا در حدود پنج هزار نیرو بصورت محرمانه  در پایگاههای مرزی این کشور با عراق و سوریه دارد. (اردن همچنین با سازمان جاسوسی آمریکا سی آی ای (CIA)  در شکنجه زندانیانی که ما آنها برای بازجویی می فرستیم همکاری می کند) با این حال، اردن تاکیدش را بر عدم ترتیبات ویژه با آمریکا ، عدم وجود پایگاه ها و نیروهای نظامی آمریکایی در کشورش ادامه می دهد.
این کشور دارای حاکمیت قانونی و رسمی است اما به واقع تابعی از ایالات متحده آمریکاست و  حداقل این وضعیت در ده ساله گذشته تداوم یافته است. در مورد مشابه  قبل از کنارکشیدن آمریکا از عربستان سعودی در سال ۲۰۰۳،ما طبق عادت وجود پادگانها نظامی و بمب افکن های  بی ۵۲ قابل مشاهده در جده را  انکار کردیم، زیر مقامات عربستانی از ما چنین خواسته ای داشتند. تا وقتی که دیوان سالاری نظامی توانایی تحمیل فرهنگ پنهان کاری برای حمایت خودشان را اعمال کند هیچ کس پی به واقعیت وسعت پایگاه های جهانی ما نخواهد برد ، حتی نمایندگان منتخب مردم آمریکا
در سال ۲۰۰۵، نیروهای نظامی  داخل و خارج آمریکا در یک وضعیت تغییر قرار گرفتند . گفته شد این تغییرات دو علت داشته است. از طرفی زمان تغییر در استراتژی آمریکا  برای حفظ و تداوم سلطه جهانی فرا رسید  و همچنین با بسته شدن پایگاه های نظامی در داخل آمریکا تغییر ملموس بود. در حقیقت به نظر می رسد که بسیاری از تغییرات با فشار دولت بوش  برای تنبیه ملت ها و ایالتهای داخلی آمریکا صورت گرفت  که  از عملکرد دولت وی در عراق حمایت نکرده بودند و این تغییرات  پاداشی برای آنهایی بود  که حمایت شان را از عملکرد دولت وی نشان داده بودند. بنابراین  در ایالت متحده آمریکا، پایگاهها به جنوب این کشور نقل مکان داده شد، به ایالاتی که در آنها  رسانه های فرهنگ سازی نظیر کریستین ساینس مونیتور قرار داشت. تلاشهای بیشتر برای ترویج نظامی گری در آنجا به نسبت شمال ، شمال غربی و شمال شرقی یا سواحل اقیانوس آرام وجود داشت.   به عقیده یک تاجر کاریلونای شمالی مشتریان جدید اهمیت بیشتری دارد . بنابراین نظامی گری به جایی می رود که خواسته شده باشد و ارزش بیشتری داشته باشد.
تا اندازه ای اجرای تصمیمات متحول شده پنتاگون باعث شد تا در سال ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸  دو لشکر نظامی آمریکا از آلمان به خانه بازگردند. لشکر زرهی اول و  لشکر پیاده نظام اول  و یک  دسته (۳۵۰۰)  نفری از لشکر دوم پیاده نظام نیز از کره جنوبی (در سال ۲۰۰۵ در فورت کارسون کلورادو Fort Carson, Colorado اقامت داشتند) به خانه بازگردانده شدند.  اما تا زمانیکه که عملیات نظامی در عراق ادامه داشته باشد ، نیروهای درگیر در این جنگ بیشتر در خارج از آمریکا خواهند بود و تاسیاسات داخلی آماد گی لازم برای حضور آنها را در خاک آمریکا ندارد. ( و همچنین پول کافی برای تامین بودجه  آنها را در داخل ندارد)
با این حال ، دیر یا زود بیش از ۷۰۰۰۰ نیرو و ۱۰۰۰۰۰ اعضای خانواده مجبور خواهند بود وضعیت  خودشان را با ایالات متحده آمریکا وفق دهند. با بسته شدن تعدادی از پایگاه های نظامی  در خاک ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۰۵ نیروهای این پایگاهها  در واقع برنامه توسعه و تحکیم پایگاه های نظامی آمریکا در دیگر مناطق شدند تا با تزریق عظیم پول و مشتری در مناطق دیگر فعالیت کنند. همزمان آنچه امپراطوری آمریکا را گسترش می دهد یقیناً  رشد کمی انواع جدید پایگاههای نظامی در بسیاری از مناطق دور افتاده ای است  که این کشور قبل از آن هرگز آنجا نبوده است.