کرزی در میدان علم و فرهنگ!

اینک رییس جمهور سه دوره ای و دوازده ساله ای که سیاست چندان به مذاقش خوش نیامد و طرح پیشنهادی اشرف غنی را برای اخذ معاش ماهانه از واحد بودجه مستقل رد کرد، خود را در میدان علم و فرهنگ آزموده است تا شاید به مذاقش خوش تر و به کارش بیشتر آید.

حامد کرزی رییس جمهوری با سه دوره ی ریاست متفاوت است، در دوره دولت موقت وی اثبات کرد که یک شخصیت تحصیلکرده و خارج از جریان جنگ داخلی افغانستان بیشتر به کار این ملت می اید تا جهادگرانی که دستشان به خون یکدیگر آلوده است و کارنامه معلوم الحالی دارند.

در دوره دوم که دوره کاملا مشروع و با رای حداکثری ملت و مسوولان خودخوانده و سران مملکتی بود، وی چهارسالی سرشار از امید و توسعه و بازگشت مهاجران از اقشار مختلف، سرازیر شدن سرمایه های داخلی و خارجی و نیز امنیت و ثبات سیاسی را متجلی کرد.

اما در دوره سوم که ذره بین ها و پیکان های انتقاد تیز تر و ریز تر شده بودند و عملکرد وی در دولتی نیمه مشروع با انتخاباتی که بعدها به اعترافات خودش تقلبی تحمیل شده بوده است؛ نتوانست زیر بار فشار سیاسی و اقتصادی و امنیتی و گروه های فشار حزبی و خارجی تاب بیاورد و با روابطی تیره از امریکا با چوکی ارگ ریاست جمهوری خداحافظی کرد.

اینک رییس جمهور سه دوره ای و دوازده ساله ای که سیاست چندان به مذاقش خوش نیامد و طرح پیشنهادی اشرف غنی را برای اخذ معاش ماهانه از واحد بودجه مستقل رد کرد، خود را در میدان علم و فرهنگ آزموده است تا شاید به مذاقش خوش تر و به کارش بیشتر آید.

حامد کرزی از سیاست تا بنیاد علمی فرهنگی که به تارگی افتتاح کرده و بنابر ادعای داکتر رنگین دادفر اسپنتا دو محور عمده امکان تحصیل دانش آموزان و دانشجویان بی بضاعت و نیز تجلیل از نخبگان علمی و فرهنگی و پرورش شخصیت های دانشمند را دنبال می کند؛ در محراق توجه و تمرکز منتقدین بوده است.

در همین راستا، پیرامون رییس جمهور پیشین که متهم به تروریست پروری، عدم گزینش معیاری در کابینه و پست های کلیدی، سوء استفاده از کمک های خارجی در بی ثباتی و ناامنی روزافزون دوره حکومتش و مواردی از این قبیل است سوالاتی اساسی و بزرگ شکل می گیرد:

آیا حامد کرزی، که همواره دست تضرع و صلح به سوی طالبان و مخالفان مسلح دراز کرده است و آنان را برادر و دوست خود خوانده است، بنیاد علمی را به عرصه هنرنمایی تروریست ها تبدیل می کند؟ آیا کرزی که دست رد به سینه اشرف غنی برای معاش ماهانه از خزانه ملی زده است، کمک نهادهای بین المللی را حاشیه ای امن تر می شمارد؟ آیا سنبه بنیادعلمی فرهنگی پرزورتر از تشکیل حزب مستقل یا معاش خوری از اشرف غنی است؟