پیام ها و پیامدهای تجاوز هواپیمای جاسوسی آمریکا به حریم هوایی ایران

اوایل هفته پیش بود که خبر مهمی از سوی ستاد کل نیروهای مسلح ایران به نشر رسید و بسیاری از محافل امنیتی، نظامی و رسانه ای را با حیرت روبرو کرد. این خبر مربوط به فرودآوردن پیشرفته ترین هواپیمای جاسوسی ایالات متحده آمریکا در یک جنگ الکترونیکی توسط متخصصان جنگ الکترونیکی ایران بود.

هرچند آمریکایی ها در آغاز سکوت کرده بودند اما سرانجام سکوت شان را شکسته و از نگرانی های شان در خصوص دسترسی نیروهای مسلح ایران به اطلاعات و تکنولوژی این هواپیما پرده برداشتند. در مقابل روز یکشنبه هفته جاری معاون فرمانده سپاه پاسداران ایران اعلان کرد که این کشور یکی از دارندگان تکنولوژی هواپیماهای بدون سرنشین بوده و فرونشاندن این هواپیمای جاسوسی برای متخصصان آن کشور کار چندان فوق العاده ای نیست. وی بیشتر از هر چیز بر روی تجاوز نیروهای آمریکایی مستقر در افغانستان به حریم هوایی کشورش متمرکز شده و آن را یک تجاوز آشکار و زیر پا گذاشتن اصول و میثاق های بین المللی دانسته و هشدار داد که ایران این تجاوز را بی پاسخ نخواهد گذاشت.

درست در همین روز آقای عبیدالله عبید سفیر افغانستان در ایران نیز از سوی وزارت خارجه آن کشور احضار شده و مراتب اعتراض آن کشور در یک اعتراضنامه رسمی به وی برای ابلاغ به دولت افغانستان سپرده شد. براساس گزارش ها در این اعتراضنامه وزارت خارجه ایران از دولت افغانستان خواسته است که در آینده جلو تکرار چنین رویدادها را بگیرد. جانان موسی زی، سخنگوی وزارت خارجه کشور نیز در گفتگو با طلوع نیوز گفت که دولت افغانستان این مسئله را جدی گرفته و آن را بررسی خواهد کرد.

در حالیکه مدعوین لویه جرگه 14 عقرب مشغول کف زدن ها و کوفت کردن های شان بودند و سرانجام نیز به دستور آقای کرزی لزوم امضای پیمان استراتژیک با آمریکا و حضور نظامیان آن کشور در افغانستان را تأیید کردند، برخی از آگاهان هشدار می دادند که امضای چنین پیمانی زمینه را برای بروز یک جنگ استخباراتی میان آمریکا و کشورهای همسایه و منطقه فراهم می کند؛ جنگی که افغانستان میدان آن جنگ و شهروندان افغان قربانیان آن خواهد بود.

اکنون و با سقوط هواپیمای جاسوسی آمریکایی که رسانه های غربی از شرم از پوشش خبر آن طفره می روند و با احضار سفیر افغانستان در ایران از سوی وزارت خارجه آن کشور نشانه های این جنگ استخباراتی برملا شده است.

آقای کرزی در سخنرانی افتتاحیه و اختتامیه لویه جرگه ماه پیش و در مقاطع دیگر، همواره تأکید کرده که در صورت امضای پیمان استراتژیک میان افغانستان و آمریکا، منافع کشورهای همسایه از خاک افغانستان تهدید نخواهد شد. اما پرسش این است که وی وقتی نمی تواند از منافع مردم خود و حتی کشتار آنان توسط نیروهای آمریکایی جلوگیری کند، چگونه می تواند بابت رعایت موازین بین المللی از سوی نیروهای آمریکایی حاضر در افغانستان به همسایگان تعهد و اطمینان دهد؟

احضار سفیر افغانستان در تهران پاسخی است که دولت ایران به سخنان آقای کرزی داده و وی را به یاد تعهدات مکرر و تضمین هایش انداخته است اما همزمان زنگ خطر با سخنان معاون سپاه پاسداران ایران به صدا درآمده، زیرا که وی با صراحت تمام اعلان کرد که کشورش این تجاوز را بی پاسخ نخواهد گذاشت.

بنابراین، نخستین جرقه های یک جنگ استخباراتی با تجاوز هواپیمای جاسوسی آمریکا به حریم هوایی همسایه غربی ما زده شده و چنانچه ده سال گذشته نشان داده است، نیروهای آمریکایی که بارها به کشتار غیر نظامیان افغان، یورش های شبانه به خانه های مردم و… مبادرت کرده؛ از اینکه افغانستان را به میدان نبرد جدیدی با همسایگان تبدیل کند، ابایی ندارد. اما جای تأسف است که در این کار دولتمردان افغان و برخی از به ظاهر روشفنکران کشور با آمریکایی ها همگام شده و امضای پیمان استراتژیک را به منافع ملت ما خوانده و اقتدار خود را در بازوی سربازان آمریکایی جستجو می کنند!