پروژه تاپی یکی دیگر از دروغ های آمریکا است

نوازشریف نخست‌وزیر پاکستان، در نشست ۴ جانبه با حضور وزرای انرژی کشورهای ترکمنستان، افغانستان، پاکستان و هند در اسلام‌آباد خواستار اجرای هرچه سریع‌تر پروژه تاپی شد.

نوازشریف در این نشست گفت: پروژه تاپی برای کشورهای منطقه بسیار حیاتی است و هرگونه تاخیر در اجرای آن موجب بالا رفتن هزینه‌های آن می‌شود و ما برای اجرای هرچه سریع‌تر این پروژه تمام اقدامات ممکن را انجام خواهیم داد.

احداث خط لوله تاپی قرار است اخر امسال ۲۰۱۵ شروع شود. این خط لوله ۱۷۳۵ کیلومتری حدود هشت میلیارد دالر هزینه داشته و سالانه ظرفیت انتقال ۳۳ میلیارد مترمکعب گاز طبیعی را دارد. این خط لوله از شهرهای هرات و قندهار افغانستان عبور کرده و به شهر فضیلکه در پنجاب هند منتهی می‌شود.

آنگونه که طراحان غربی این پروژه می گویند پروژه احداث خط لوله تاپی با هدف تضمین توسعه اقتصادی کشور‌های مشارکت‌کننده و تقویت ثبات سیاسی منطقه خواهد بود. اما اینکه آیا تکمیل خط لوله تاپی نهایتا صلح را به افغانستان باز می‌گرداند یا خیر سوال اساسی و مهمی است چرا که اعتماد به کمکهای غربی برای تکمیل این پروژه تکرار دلخوشی های پوچ گذشته است.

به جرات می توان گفت آمریکا تقریبا به هیچ کدام از تعهداتی که در زمینه های مختلف درباره کشور ما داده بود، عمل نکرده است. مشکل این است که مردم مظلوم افغانستان هنوز غربی ها را نشناخته اند و همچنان امید به وعده های دروغین آمریکا بسته اند.

نمونه ی بارز آنکه آمريكايی ها پروژه ساخت پنتاگون افغانستان را نیز نيمه تمام رها كرده اند که بر خلاف ادعای آمریکا، پروژه پنتاگون افغانستان به بهانه کمبود بودجه متوقف شد در حالیکه بودجه این پروژه صرف ساخت و ساز زیر ساخت های پایگاه های امنیتی آمریکا در افغانستان شده است تا بعد از سال 2014 مورد استفاده نیروهای آمریکایی قرار بگیرد.

بر خلاف ادعاهای پوچ و ساختگی مقامات آمريكايی، فرآيند كمک رسانی در افغانستان مخصوصا در موضوع پروژه های بازسازی، طبق تعهدات و فرضيه های اوليه پيش نمی روند و در حقيقت تمام ادعاهايی كه در رسانه ها از طرف غرب و مخصوصا آمريكا اعلام می شود، تنها یک فرآيند تبليغات روانی برای فريب دادن جوامع بين المللی می باشد.

از سال 2005، كنگره آمريكا حدود 60 ميليارد دالر برای تجهيز، آموزش، مسكن نيروی ارتش و پوليس افغانستان اختصاص داد اما تا زمانیکه اين بودجه به افغانستان رسيد، رهبران نظامی آمريكا اين بودجه را صرف هزينه های ديگر خود كرده اند و ساخت و سازهای ارتش و پایگاه های نظامی خود را تقويت نموده اند. در واقع، ساخت و سازهايی كه مربوط به استقرار نيروهای آمريكايی و ناتو در پايگاه های امنيتی در افغانستان می باشد و همچنين برای ادامه استقرار بعد از سال های 2014 در نظر گرفته شده است.

اما این موضوع در رسانه ها طوری منتشر شده است كه برای ارتش افغانستان بودجه اتخاذ شده است اما این بودجه صرف هزينه های ديگر ارتش آمريكا در افغانستان شد، امكاناتی كه در نهايت هيچ كدام هم به دست افغانستانی ها نخواهد رسید چرا كه قبل از خروج نهایی (مثلا در سال 2040) تمام آنها را منهدم خواهند كرد.

البته این موضوع را هم نباید فراموش کرد که اکثر پروژه‏ هایی که از سوی موسسات، انجوها، کمپانی‏ های خارجی و… که در افغانستان پیاده شده اند، بنیادی و کارا نبوده اند و بسیاری از قراردادها اصلا شفاف نبوده و فساد به طور گسترده در آن پدیدار است.

لذا امید داشتن به این سیاستهای فریب کارانه ی آمریکا و متحدانش در بازسازی کشور امری بیهوده است مگر اینکه خود کشورهای منطقه در این زمینه پیشقدم شوند.