پاک کردن صورت مساله بهترین راه حل است

تا زمانی که کمیسیون های نو ظهور و تازه ابداع شده انتخابات و سمع شکایات انتخاباتی در بدنه نظرسنجی از مردم ملکی و رفراندوم وجود نداشت حرف و حدیث ها پیرامون انتخابات نیز کمتر بود و این همه فرافکنی نمی شد.

مشکل فضای اقتصادی و امنیتی و اجتماعی و فرهنگی افغانستان و جوامع نظیر آن اینست که همه سیاست زده و در غباری از جو سیاسی گرفتار آمده اند از این رو هر روزه کمیسیونی بر کمیسیون های پیشین افزودن و یا ناظرانی بر ناظران قبلی سوار کردن راهی از پیش نمی برد و دردی دوا نمی کند.

از ابتدایی ترین زمزمه های شکل گیری کمیسیون اصلاحات انتخاباتی برای سرپوش گذاشتن بر مفسده ها و تخلف های کمیسیون سمع شکایات انتخاباتی و نیز تشکیل این کمیسیون برای پیگیری اهمال کاری های کمیسیون آگاهان و نخبگان سیاسی می بایست مخالفت ضمنی خود را ابراز می کردند که نکردند.

هم اینک نیز با امروز و فردا کردن ها و فرارهای مقطعی ارگ ریاست جمهوری در سامان دادن به انتخابات پارلمانی در وهله اول و نیز کل انتخابات در وهله بعدی، همه چیز به حال خود رها شده است و اعضای کنونی کمیسیون های انتخاباتی همچنان از خزانه ارتزاق می کنند و از چوکی های ارث پدری خود دل نمی کنند.

یک ضرب المثل معروف قدیمی می گوید وقتی بخشی از راه حل نیستی خود مساله ای! این نمود در بارزترین حالت خود و ملموس ترین شرایط به کمیسیون های مستقل و سمع شکایات و اصلاحات انتخاباتی مرتبط می شود که اساس وجود اینان به مسایل دامنه دار دیگری می انجامد.

وقتی منشا مشکلات وجود خود کمیسیون های انتخاباتی است عاقلانه ترین و کم هزینه ترین راه این است که دست های دزدی و زدوبند و تقلب و تخلف را قطع نماییم چرا که به زعم بسیاری از صاحبنظران، استثنائا در این مورد پاک کردن صورت مساله بهترین راه حل است.

تعویق زمان انتخابات پارلمانی از ماه ثور به ماه میزان، تاخیر در توزیع تذکره های الکترونیکی، تداوم حقوق و معاشات به کارمندان بی کفایت کمیسیون های ناکارامد انتخاباتی و نیز رقم خوردن طولانی ترین و بدترین انتخابات جهان همه و همه محصول مفسده ای جنجال آفرین و بی ثمر به نام اصلاحات انتخاباتی است.