وقتی پرده ها فرو می افتد…

از ابتدای لشکرکشی نظامی امریکا و متحدانش تحت عنوان ناتو برای تصرف و استعمار توجیه شده افغانستان، اذهان عمومی در داخل و خارج از مرزهای دیورند بر این باور بود که محو تروریسم و مبارزه با خشونت در دستور کار ناتو قرار خواهد گرفت.

گذشته از شعارهای پر طمطراق و پمپاژ انواع و اقسام تبلیغات سیاسی در راستای سیاست های خارجی استکبار جهانی و ابر قدرت غرب برای تسخیر قلوب و افکار عمومی که در دوره اول حکومت حامد کرزی کاملا موفق عمل کرد و مردم ملکی را ستایشگر سربازان یانکی ساخت؛ بعد دیگری از این جریان مغفول ماند.

در حقیقت آنچه که مواضع تند اولیه و بعضا بدون تسامح ناتو به سرکردگی امریکا درخصوص طالبان، القاعده، مخالفان مسلح، گروه های تروریستی و بنیادگرایان افراطی را به اینچنین همزیستی مسالمت آمیز مبدل کرد تغییر رویه مردم ملکی و دولتمردان افغانستانی بود و بس.

اتکای بیش از حد و اعتماد همه جانبه و بی مورد به عملکرد سربازان یانکی در مقابله با شبه نظامیان تندرو از یکسو و نیز تمایل باطنی مردم ملکی به ناتو بیش از نیروهای اردوی ملی از سوی دیگر افغانستان را عملا منفعل و وابسته به برنامه های جنگی غرب قرار داد که گریزی به استقلال امنیت ملی منفک از امریکا نداشته باشد.

این مقدمه سلسله وار برای تفهیم موقعیت استراتژیک امریکا در قلب آسیا در دهه اخیر بود که تبعات آن تا حداقل یک دهه دیگر کاملا مستقیم بر تمامیت ارضی و استقلال افغانستان محسوس می باشد؛ لذا در تبیین وضعیت کنونی امنیت افغانستان می رسیم به جایی که پرده ها فرو می افتند.

آنچه حملات نظامی شبانه بر جان و مال و ناموس و روان مردم ملکی و تلفات غیرنظامیان را در طول تمام سال های گذشته به بار آورد و رسما و علنا حاکمیت ملی را نقض کرد به اعتراف خود کاخ سفید نشینان نه امنیت منطقه بلکه تامین منافع امریکا در آسیا بوده است.

وارد آوردن اعضا و فرماندهان طالبان در لیست های سیاه شورای امنیت به بهانه های مختلف برای مبارزه با گسترش خشونت و تروریسم در جهان در حالی تعقیب و گریزهای نمادین و بعضا اقدامات جانبی جاسوس مدارانه دیگر امریکا در اقصی نقاط کره زمین را رقم زد که در کمتر از ده روز دیگر طالبان بی آزار به زعم کاخ سفید از لیست سیاه بین المللی خارج می گردند.

یانکی ها اثبات کردند که حقیقت تا ابد پشت پرده نخواهد ماند و سرانجام دیر یا زود نمایان خواهد شد؛ این بار حقیقت چیزی نبود جز منافع درازمدت و تدوین شده واشنگتن در کابل خواه همسو با امنیت مردم ملکی افغانستان باشد یا علیه تمام آرمان های ملی و عزت افغانستانی.