16 حوت 1393 - مقالات
درحالی که در ارگ ریاست جمهوری که شاید کمتر از یک دهم مردم ولایت هرات جمعیت داشته باشد ده ها تن در هیچ عرصه ای و با هیچ منطقی با یکدیگر کنار نیامده اند و انتظار نمی رود که کنار آیند؛ لیکن…
لیکن مردم ملکی هرات که در بدترین وضعیت این ولایت در طول اعصار گذشته بسر می برند علیرغم تمام گرانی ها و کمبودها و نزدیکی به اغاز سال جدید خورشیدی با یکدیگر متحد و همدل شده اند تا علیه ظلم حاکم اعتراض کنند.
اعتصاب جدا از بار معنایی منفی خود که همواره آخرین گزینه پیش روی معترضین در جوامع دیگر و اولین گزینه برای افغانستان و افغانستانی ها است این بار به نمایش افتخار آمیزی منجر شده است که اعتصاب سراسری و دسته جمعی هرات و هراتیان می باشد.
افزایش قیمت برق و سوخت، بیکاری، ناامنی، بلاتکلیفی والی و قوماندان های امنیه نواحی مختلف و عدم توجه به درخواست های مسالمت امیز و تهدیدهای مردم هرات نسبت به توجه ارگ ریاست جمهوری، بالاخره به اعتصاب دسته جمعی و تعطیلی هرات انجامید.
از یک نظر در غم شریکی با مردم هرات که روزگارانی در بهترین و امن ترین ولایت افغانستان می زیسته اند باید سری به تاسف تکان داد و از وضعیت هر روز دریغ از دیروز حکومتداری به تنگ آمد و فریاد برآورد.
از منظری دیگر باید این اتحاد و همدلی هراتیان را ستود و آنان را سرلوحه ارگ نشینان قرار داد که با وجود اقشار مختلف و طبقات مختلف رفاهی همه زیر پرچم منافع شعری و شهروندی خود به این تعطیلی رسمی تن داده اند.
تامین معاشات و سوخت و مواد اولیه زندگی با شروع فسل سرما و اواخر پاییز به مراتب سخت تر از بهار و تابستان می شود و همان طور که در گذشته نیز از سوی مردم بارها اعلام شده بود هراتیان و هرات نشینان از ادامه قحطی و هزینه گزاف برق و سوخت به تنگ آمدند و عواقب ان را به جان خریدند.
ضعف مدیریتی دولت مرکزی که با برکناری طوفانی و به یکباره خیل دولتمردان هرات و سپس رها کردن دفاتر والی و ساختمان های امنیه ولسوالی ها در بلاتکلیفی نه تنها مشکلی از مشکلات مردم حل نکرد که بر آن افزود اینک سکوت اختیار کرده است و نظاره می کند.