هفت دهه سیاست امریکا؛ کشتار جمعی با سلاح‌های بیولوژیکی!

آریانا نیوز: امریکا حداقل در هفت دهه اخیر، سیاست استراتیژیک جنگ بیولوژیک را به منظور نابودی انسان‌های بی‌گناه و نسل‌های پس از آنها در دستور کار خود قرار داده است!

نگاهی به جنگ‌های چند دهه اخیر ایالات متحده امریکا نشان می‌دهد که این کشور جنگ بیولوژیک را یک سیاست استراتیژیک به منظور نابودی انسان‌های بی‌گناه و نسل‌های پس از آنها، قلمداد می‌کند.

جنگ بیولوژیک شیوه ای است که ایالات متحده امریکا حداقل در هفت دهه اخیر استفاده از آن را در دستور کار خود قرار داد که اوج بکارگیری این شیوه نیز به جنگ این کشور با ویتنام و پس از آن، بازمی‌گردد.

سلاح‌های بیولوژیکی به دلیل آثار مخرب و مرگباری که دارند، از جمله تسلیحات کشتار جمعی محسوب می شوند. اهمیت استراتیژیک سلاح‌های بیولوژیکی برای ایالات متحده امریکا از آنجایی است که تأثیر مخرب آنها حتی بر نسل‌های بعدی کسانی که از این سلاح‌ها علیه آنها استفاده شده است، باقی می ماند.

گرچه امریکا همواره با سر دادن شعارهای عوام فریبانه، نمایش امحای تسلیحات کشتار جمعی از جمله سلاح‌های بیولوژیکی را به راه انداخته، اما باید به این واقعیت اشاره کرد که آنها، خود سازنده این تسلیحات کشتار جمعی و عامل اصلی گسترش آن بوده اند.

تاریخ، خود بزرگترین گواه بر استفاده مکرّر امریکایی‌ها از تسلیحات بیولوژیک علیه مردم بی دفاع و بی گناه در جنگ های مختلف است. تأثیر مخرب این تسلیحات مرگبار به حدی است که برخی از کشورها با وجود گذشت چند دهه، همچنان از آثار کُشنده آن رنج می برند.

در مـاه جون سـال ۱۹۲۵ بـیـشـتر دولت‌های کلان آن زمان اقدام به امضای پروتکلی در ژنـو کـردنـد کـه بـه کـارگـیـری گـازهـای خـفـه کـنـنـده سـمـی و امـثـال آن و نـیـز استفاده از تجهیزات باکتریولوژیک در جنگ را ممنوع کرده بود.

۲۹ کشور این پـروتـکـل را امـضـا کـردنـد ولی ایـالات مـتـحـده آمـریـکا از این کار سر باز زد؛ مسأله‌ای که به خوبی تمایل این کشور برای بکارگیری و استفاده از تسلیحاتی از این دست را ثابت می کند.

ایالات متحده امریکا در سال ۱۹۴۳ به دستور فرانکلین روزولت رییس‌جمهور وقت این کشور پروگرام سلاح‌های بیولوژیک خود را آغاز کرد. تحقیق درباره این سلاح‌ها در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم ادامه یافت و در طول این دوران، امریکا موفق شد انبار عظیمی از عوامل و سلاح‌های بیولوژیک به وجود آورد.

از بحث‌انگیزترین جنبه‌های آزمایش‌های سلاح‌های بیولوژیک امریکا این بود که این کشور در سال ۱۹۵۶ در عملیاتی موسوم به شهر بزرگ (Big City) با اگزوز موتر اقدام به پراکنده کردن باکتری مریضی سیاه زخم در برخی شهرهای امریکا که بیشتر ساکنان سیاه پوست داشت کرد.

تا کنون وجود ۷ عامل بیولوژیک در زرادخانه تسلیحات بیولوژیک امریکا اثبات شده است. این عوامل موارد زیر را شامل می‌شوند:

*باکتری باسینازدانه آنایوانیس، عامل مریضی سیاه‌زخم

*فرانسیلا تولارنسیس، باکتری عامل مریضی تولارمی یا تب خرگوش

*بروسلا، باکتری عامل مریضی تب مالت

*باکتری کوکسیلا بورنتی، عامل مریضی تب کیو

*ویروس عامل آنسفالیت اسب ونزویلایی

*سم بوتولینیوم، عامل مریضی بوتولیسم

*عامل مریضی آنتروتوکسین B استافیلوکوکی

از سویی؛ در سال ۱۹۴۵ و در زمان جنگ جهانی دوم، به دستور هری ترومن رییس جمهور وقت امریکا، هیروشیما و ناکازاکی جاپان هدف حملات کیمیایی این کشور قرار گرفتند. این دو حمله وحشیانه باعث ویرانی و کشتار گسترده باشنده گان این دو شهر گردید. حدود ۲۲۰٬۰۰۰ نفر در اثر این دو بمباردمان اتمی جان باختند که بیشتر آنان را باشنده گان ملکی تشکیل می‌دادند.

امروز نیز با وجود گذشت بیش از ۷۰ سال از این حمله کیمیایی، ساکنان این دو شهر همچنان از پیامدهای ناشی از این حمله وحشیانه و غیر انسانی رنج می برند. بسیاری از اطفالی که در این دو شهر متولد می شوند، عمدتا یا معلول هستند و یا از مریضی های مختلف و صعب العلاج رنج می برند. این در حالی است که ایالات متحده امریکا همچنان از یک عذرخواهی ساده از جاپانی ها امتناع می کند؛ عذرخواهی که البته چیزی را تغییر نخواهد داد.

در سال ۱۹۵۵ هم سازمان CIA در اقدامی به منظور آزمایش میزان توانمندی خود جهت آلوده سازی مناطق شهری توسط عوامل بیولوژیک، باکتری مخصوصی را در شهر تامپا بای ایالت فلوریدا پخش کرد که از زرادخانه تسلیحات بیولوژیک اردوی امریکا گرفته بود. به دنبال آن، دایره کیمیایی اردو امریکا آزمایش‌های جدیدی با استفاده از LSD بر روی بیش از هزار نفر از باشنده گان امریکایی را شروع کرد که تا سال ۱۹۵۸ ادامه داشت.

در سال ۱۹۵۶ اردوی امریکا پشه‌های ناقل مریضی تب زرد را در دو شهر ساوانا و آوون پارک ایالت فلوریدا نشر کرد و برای بررسی آثار نشر این مریضی عوامل خود را در قالب کارشناسان و متخصصان حفظ الصحه عمومی به میدان گسیل کرد تا تاثیرات این مریضی را بر روی قربانیان بررسی کند. مهمترین عوارض ویروس تب زرد آسیب رسیدن به جگر و بروز یرقان یا همان زردی اما به شکل شدید آن در فرد بود.

اوج بکارگیری تسلیحات کیمیایی و یا همان تسلیحات کشتار جمعی توسط امریکا به جنگ ویتنام باز می‌گردد. در آن زمان، امریکایی‌ها به منظور ممانعت از مخفی شدن عساکر ویتنامی در زیر شاخ و برگ درختان، از مواد کیمیایی دیفولیانت استفاده کردند که یکی از مشهورترین این مواد عامل نارنجی نام داشت.

بر همین اساس، به دلیل وجود آثار مخرب ناشی از استفاده از این مواد سمی در شیر مادرانی که در معرض این هجوم وحشیانه قرار گرفتند، این مواد به نسل‌های بعدی در ویتنام نیز منتقل شدند. ملیون‌ها ویتنامی در طول جنگ در معرض عامل نارنجی قرار گرفتند.

بر اساس آمار موجود، در حال حاضر تقریبا یک ملیون ویتنامی در اثر این مواد سمی دچار معلولیت یا دیگر مشکلات سلامتی هستند.

با وجود اینکه تمامی قوانین بین المللی از دیرباز تاکنون استفاده از هرگونه تسلیحات کشتار جمعی را ممنوع می دانند، اما ایالات متحده امریکا ضمن زیر پا گذاشتن تمامی قوانین و موازین بین المللی، از این دست تسلیحات علیه مردم بی گناه و بی دفاع بهره برداری کرده و جنگ‌هایی نابرابر را رقم زده است؛ جنگ‌هایی که قربانیان اصلی آن ملکیان بی‌دفاعی بوده اند که تا به امروز هم در حال پس دادن تاوان اقدامات وحشیانه امریکا هستند.

علاوه بر ویتنام، کیوبا نیز از جمله دیگر کشورهایی است که قربانی استفاده امریکا از تسلیحات بیولوژیکی شده است. در سال ۱۹۸۱ دولت کیوبا رسما اعلام کرد که به دنبال حمله بیولوژیک اردوی امریکا به این کشور ۳۰۰ هزار نفر از اتباعش به مریضی تب دنگو مبتلا شده‌ و بسیاری از آنها بر اثر شدت خونریزی مداوم از پای درآمده و کشته شدند.

از سوی دیگر امریکایی‌ها نه تنها خود به صورت مستقیم و به کرّات از تسلیحات بیولوژیکی استفاده کرده اند، بلکه این تسلیحات کشتار جمعی را در اختیار مزدوران خود نیز قرار داده اند. مجهز ساختن رژیم صدام معدوم به تسلیحات کیمیایی و بیولوژیکی توسط امریکایی ها امروز دیگر بر هیچکس پوشیده نیست. این اقدام ایالات متحده نشان می‌دهد که مقامات این کشور هیچ ابایی از گسترش چنین تسلیحاتی در نقاط مختلف جهان نداشته و ندارند.

در سال ۱۹۸۷ قرارداد ممنوعیت تحقیق و توسعه تسلیحات بیولوژیک توسط دولت امریکا به امضا رسید. با این حال، وزارت دفاع این کشور در همان سال مجوز انجام این تحقیقات در ۱۲۷ مرکز و پوهنتون را صادر کرد.

در سال ۱۹۵۵ دولت امریکا اعتراف کرد که به جنایاتکاران جنگی جاپان پیشنهاد داده بود، در قبال در اختیار قرار دادن اطلاعات مربوط به تحقیقات تسلیحات بیولوژیک دولت جاپان، به آنها حقوق و مصونیت از تعقیب اعطا کند. در همین سال داکتر گارس نیکلسن فاش کرد که عوامل بیولوژیک مورد استفاده در جنگ خلیج فارس در شهرهایی همچون هوستون، تگزاس، بوکاراتون و فلوریدا تولید شده و پیش از این بر روی محبوسان تگزاس آزمایش شده بودند.

در سال ۲۰۰۱ سندی از پنتاگون، وزارت دفاع امریکا به دست آمد که نشان می‌داد، طی سال‌های ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۳ هزاران عسکر امریکایی عمدا در معرض عوامل کیمیایی و بیولوژیک قرار گرفتند، عواملی مانند گاز اعصاب، گاز سارین، باکتری ای کولای (E-coli)، باکتری باسینازدانه گلوبیجی (Bacillus globigii)، سیاه زخم و طاعون بر روی نظامیان بی‌خبر از همه جا که توان هیچ‌گونه دفاع یا محفاظتی از خود نداشتند، انواع و اقسام آزمایش‌های کیمیایی و بیولوژیک انجام شد.

نکته مهم مذکور در این سند آن بود که این راپور تنها دو روز پس از حملات ۱۱ سِپتِمبر نشر شده بود و در آن زمان به دلیل شرایط حاکم بر امریکای پس از حوادث ۱۱ سِپتِمبر هیچ کس توجهی به آن نکرد.

این در حالی است که بسیاری از اسناد موجود از بکارگیری سلاح های کیمیایی و بیولوژیکی توسط امریکایی ها در افغانستان در جریان حمله سال ۲۰۰۱ به این کشور حکایت دارند. علاوه بر این، در سال ۲۰۰۳ نیز شاهد استفاده امریکایی ها از تسلیحات کیمیایی در جریان حمله آنها به عراق بودیم.

در حال حاضر نیز شاهد استفاده از تسلیحات کیمیایی و بیولوژیکی در کشورهایی نظیر عراق و سوریه توسط گروه های تروریستی ـ تکفیری مزدور ایالات متحده هستیم. هرچند که امریکایی ها اخیرا از این تسلیحات علیه مُـلکی بهره برداری نکرده اند، اما مزدوران آنها در حال حاضر در نقاط مختلف جهان به نمایندگی از این کشور اقدام به استفاده از این تسلیحات می کنند.

طی سالهای اخیر گروه های تروریستی ـ تکفیری در سوریه بارها از تسلیحات کیمیایی و بیولوژیکی در مناطق مسکونی این کشور استفاده کرده اند. پر وضاحت است که یک عده تروریست تکفیری که به خاطر یک مُشت دالر عازم سوریه شده اند، از تکنالوژی و امکانات لازم جهت ساخت این تسلیحات مرگبار برخوردار نیستند.

بنابراین کشورهای حامی آنها و در رأس آنها ایالات متحده امریکا یا اقدام به تجهیز آنها به این تسلیحات کرده اند و یا تکنالوژی مورد نیاز برای ساخت آن را در اختیار تکفیری ها قرار داده اند.

در عراق نیز طی چند نوبت شاهد استفاده از تسلیحات کیمیایی بوده ایم. من‌حیث نمونه در ولایت کرکوک طی چند نوبت تسلیحات کیمیایی استفاده شد که نحوه قرار گرفتن این تسلیحات در اختیار تکفیری ها بسیار سؤال برانگیز است.

در یمن نیز، سازمان ها و نهادهای حقوق بشری از جمله سازمان عفو بین الملل بارها با صدور بیانیه های مختلف استفاده رژیم سعودی از تسلیحات کیمیایی علیه مردم بی دفاع یمن را محکوم کرده اند؛ سلاح هایی که ایالات متحده امریکا در اختیار رژیم سفّاک سعودی قرار داده است.

امریکایی ها البته مدعی هستند که این سلاح ها بر اساس توافقات نظامی فیمابین در اختیار سعودی ها قرار گرفته اند و واشنگتن هیچ مسئولیتی در قبال استفاده از آنها علیه ملکیان یمنی را نمی پذیرد.

در هر صورت، شکی نیست که در حال حاضر بزرگترین زرادخانه سلاح های میکروبی و بیوتکنالوژیکی در ایالات متحده امریکا قرار دارد و این کشور بر خلاف ادعای مضحک خود مبنی بر لزوم خلع سلاح‌های کیمیایی، این تسلیحات کشنده را در اختیار مزدوران خود در سراسر جهان قرار می دهد.

در پایان اینکه؛ بر اساس این سابقه تاریخی، بهره گیری از جنگ بیولوژیک توسط این کشور و مزدورانش نظیر رژیم سعودی غیر قابل انکار است، بر همین اساس نمی توان از عدم نقش‌آفرینی این تسلیحات در رقم خوردن فاجعه ای کلان همچون فاجعه منا با قطعیت سخن گفت؛ چنانچه دوسیه تزریق نیترات و آرسنیک در آب زمزم هنوز باز است و احتمالاتی مبنی بر استفاده از برخی ویروسها در ایام حج به قوت خود باقی است.