14 حوت 1393 - مقالات
عبدالرحمن رحیمی فرمانده امنیه کابل که اخیرا به دنبال استعفای جنرال ظاهر ظاهر از این سمت با افزایش ناامنی ها در پایتخت، امور تامین امنیت کابل را به عهده گرفته بود همزمان با تغییر سفرای افغانستان در کشورهای دور و نزدیک به دست رییس جمهور، فرماندهان حوزه های مختلف را تبدیل کرد.
جدا از جهتگیری های مذهبی و تعصبات کورکورانه ای که به رهبران احزاب، نمایندگان سیاسی و مجاهدین سابق جنگی ادعا و انتظار سهیم و دخیل شدن در قدرت را می دهد؛ بد نیست نیم نگاهی به سوابق و فعالیت های اعتقادی منسوب شدگان امنیتی داشته باشیم.
درحالی که توزیع قدرت به شکل کاملا ناعادلانه و نامتوازن میان قومیت و نژاد خاصی با به حاشیه راندن دیگر اقوام و نژادها در دولت وحدت ملی شکل گرفته است؛ فعالیت های اعتقادی و سوگیری های مذهبی را نباید از نظر دور داشت.
در سالروز نجات ملی و خروج قشون سرخ از کشور و پیش از آن که سخنرانی های جهادگران جنگ سالار در عدم انزوا و حضور فعالانه در قدرت به مزاق بسیاری خوش نیامد و در بسیاری مواقع دیگر که مجاهدین و رهبران احزاب و پیشکسوتان مذهبی فریاد برمی اوردند…
در سوی دیگر ولی در عین حال فعالان ضد مذهبی و با سوابق کمونیستی در سکوت و خفا مشغول مهره نشانی افراد مد نظر خود در پست های امنیتی و سیاسی بودند که بارزترین مصداق آن در تبدیل 17 آمر حوزه امنیتی پولیس کابل است.
گرچه تبدیلی ها و جابجایی های سنجش شده و متعهدانه می تواند نتایج مثبت بسیاری به بار اورد اما برکناری تمامی آمرین حوزه های 17 گانه امنیتی توسط فرمانده امنیه کابل که خود سابقه سوگیری های کمونیستی دارد به چه معنا است؟!
برکسی پوشیده نیست که نواحی مختلف کابل از لحاظ امنیتی متفاوت بوده اند و نیز در ماه های اخیر میزان ناامنی ها و تلفات مالی و جانی ناشی از آن نسبت به مواقع مشابه دیگر کاهش چشمگیری یافته است اما همه از دم برکنار و بلافاصله تعدادی افراد با جهت گیری های فکری کمونیستی پایتخت را در دست می گیرند.
این وزنه ای که به شدت در یک کفه ترازو سنگینی می کند و در عوض وزنه دیگر را از هرگونه فعالیت موثر و مستمر بازمی دارد می تواند در نهایت حتی به ضرر خود فعالان با اندیشه های غربی و کمونیستی باشد که خشم مجاهدین و عدم حمایت مردم ملکی را به بار می آورد که این همه چیزی نیست جز تحقق نگرانی های اسماعیل خان و امثالهم از تقرری های زیرپوستی.
