نه این زندان شایسته ما است نه آن خانه ی امن

آمارهاي رسمي منتشر شده نشان مي‌دهد سالانه آمار زنان كشور كه به اتهام های مختلف از جمله قتل، قاچاق، اختطاف، فراز از منزل و خلافکاری های غیره روانه زندان مي‌شوند، رو به افزايش است.

همانگونه که در اخبار این چند روزه مشاهده کردید متاسفانه بسیاری از این زنان زندانی مورد تجاوز و آزار زندانبانان و مقامات قرار می گیرند که براساس گفته های مقامهای مسوول، بسیاری از این زندانیان زن نیز از عدم تسریع در روند رسیدگی به پرونده هایشان شکایت دارند به نحوی که بررسی پرونده برخی از مجرمین تا دو سال معطل می گردد.

اما علت این وضعیت چیست؟ چرا به هر اندازه و پیمانه ای که غربیها از حقوق بشر، حقوق زن و حقوق اطفال در کشور ما دم می زنند و پشتیبانی خود از موارد این چنینی را ابراز می دارند، به همان پیمانه خشونت و ظلم علیه آنها افزایش می یابد؟ که مثال بارز آن همانا کشته شدن هزاران انسان بی گناه در حوادث مختلف، کشته شدن، خود کشی، مسمومیت و مورد لت کوب قرار گرفتن زنان، اختطاف اطفال و … می باشد.

غربیها برای حل این معضلات قانون منع خشونت را که در بسیاری از موارد مخالف با شرع اسلام بود، پیشنهاد دادند که در براساس آن باید خانه های امنی وجود داشته باشد که زنان در صورت قرار گرفتن در خشونت، به این مکانها پناه آورند.

مزدوران غربی سعی کردن به بهانه وجود فقط چندین مورد خشونت علیه زنان، این خشونت را به کل کشور تعمیم دهند و بهانه ای به وجود آورند تا در صورت کوچکترین ناراحتی و دلخوری، زمینه فرار دختران و زنان را از کانون خانواده فراهم آید آن هم در افغانستانی که چنین خانه هایی به جای اینکه مکان امنی باشد، به راحتی می تواند از طریق متنفذین مورد سوء استفاده قرار گیرد و بیشتر باعث فساد گردد.

در حالی که باید گفت چه جایی بهتر از آغوش گرم خانواده؟ چه کسی دلسوزتر از پدر و مادر برای این دختران؟ دختری که از دست پدرش شاکی است باید به این خانه های امن برود یا مانند گذشته ریش سفید محله یا بزرگ قوم ، میان او خانواده اش صلح برقرار نماید ؟ خانمی که از دست شوهرش لت شده است باید به این خانه های به اصطلاح امن برود یا با میانجیگری بزرگی به آرامش زندگیش برگردد؟

برخی از این غرب برگشتگان فکر می کنند که باید افغانستان هم اروپا شود. اروپا شدن با فردگرایی و تجرد و نابودسازی کانون های گرم خانواده ها نیست. اروپا شدن عقل و درایت می خواهد که متاسفانه مدعیان خانه های به اصطلاح امن از ان بی بهره اند.

به هر حال آنچه واقعیت است اینکه نه این طریق زندانبانی شایسته کشور جمهوری اسلامی است نه این خانه های به اصطلاح امن. چرا که این رفتارها فقط و فقط برآورده کننده اهداف غربیها برای زیر سوال بردن حقانیت اسلام می باشد. تمام اهداف غربیها به ابتذال کشاندن زنان جامعه ی سنتی و مذهبی افغانستان است تا برنامه ی شوم خود را که همان از بین بردن نظام خانواده در کشور اسلامی ما است را عملی سازند.

به حمدالله خداوند دولتمردانی هم به ما عنایت کرده که به همه چیز فکر و توجه دارند به جز این مسایل حساسی که جزو خون و غیرت مسلمانی مردم افغانستان است.