3 حمل 1394 - مقالات
در پایتخت در کابل در مرکز حکومت وحدت ملی در حاکمیت اسلامی در مقابل مسجد در مرکز خانه خدا، زنی جوان حافظ قرآن و محصل شرعیات توسط چند نامرد ناجوان بی دین به دور از انسانیت ذبح می شود.
در زمان جاهلیت و در عصری که وحشی گری جزو مایه و ذات انسان نماهای عرب زبان بود نیز هرگز چنین فاجعه ای رخ نداد که زجر کش کردن یک زن جوان توسط مردان نامحرم در پایتخت کشوری با هزاران سرباز امریکایی و اروپایی اتفاق افتد.
ننگ بر مجامع حقوق بشر که جز در زمان نمایش مخارج و هزینه های نابجای خود و جز در مقابل فیلمبرداری و تصویربرداری به سندیت رساندن و اثبات کردن فعالیت های بی ثمر خود، هیچ زمان و هیچ مکان دیگری حضور ندارند.
ننگ بر ملا های دروغین و به اصطلاح رهبران و فرماندهان و مکتب دارها که جز در وقت منفعت و ضروروت و جز برای تبلیغات و بزرگنمایی خود هیچ زمان و هیچ مکانی برای دادخواهی از ناموس این مملکت حاضر نمی شوند.
فرخنده ای که به بهانه ای واهی و در بلوایی از پیش تعیین شده ذره ذره ذبح شد تا لحظه به لحظه زجرکش شود و بارها زیر لگدها و دست مالی های نامردان کابل جان سپرد تا جان داد ناموس این آب و خاک و این سرزمین بود که رسم نوینی را به قلب آسیا هدیه داد.
ناموس کشی نوروزی در افغانستان از 1394 و پس از تمدید حضور حداقل ده ساله یانکی ها بر خاک افغانستان درحالی به وقوع پیوست که جاهلان دیگری در همین دیار اقدام به بزرگداشت خر و الاغ کردند تا توجه نهادهای حقوق بشر را به نوع دوستی خود جلب نمایند.
فرخنده به جای گوسفند در حالی ذبح شد که خود حافظ قرآن و متعلم شرعیات بود و توسط افترا و تهمت ملایی دروغین که غرض ورزی و کینه توزی غیر قابل توجیهی داشت به بهانه ی سوزاندن قران زیر لگدها و دست درازی های نامردان به خاک و خون کشیده شد.
ننگ بر عبدالله و اشرف غنی و محقق و دوستم و مسعود و دیگرانی که خواهران و همسران و دختران و مادران شان در امنیت و اسایش بسر می برند و یا اینک در تعطیلات خارج از کشور هستند اگر قاتلان شرف و ناموس فرخنده و فرخنده ها را به دار مجازات نیاویزند.
