معامله پنهانی اشرف غنی و آمریکا درباره داعش

طی یک هفته ی اخیر چندین بار کابل پایتخت کشور معرض آماج حملات شبه نظامیان طالبان قرار گرفت که آخرین آن انفجار یک بمب در دانشگاه مرکزی کابل در شب گذشته بود هرچند که گروگانگیری افراد غیر نظامی را نیز باید به این ناامنی ها افزود.

اگر از استرس و نگرانی هایی که این ناامنی ها نصیب مردم می کند، بگذریم به این موضوع می رسیم که مدتی است در لایه های داخل حکومت سر و صداهایی به وجود آمده که برخی از نخبه های سیاسی یا حلقات درون حکومت به نوعی به طالبان کمک می کنند و این جنگ را از داخل پیچیده تر می سازند.

شکی در این نیست که اگر این حمایت های داخلی نباشد، طالبان آنقدر حاکمیت و قدرت ندارند که اینگونه به شدت با نیروهای امنیتی حکومت افغانستان بجنگند.

به راستی اصل ماجرا چیست؟ این اتهام هایی که درباره موضوع ستون پنجم درون حکومت برای گسترده و پیچیده تر شدن جنگ وجود دارد، چقدر واقعیت دارد؟ اگر اینگونه باشد چرا اقدامات جدی علیه کسانی که در جبهه ی شبه نظامیان هستند و در ناامنی های اخیر دخیل می باشند، صورت نمی گیرد.

قطعا سکوتی که فعلاً رییس جمهور کرده اشتباه است، چرا که وضعیت خوبی را برای آینده نمی آورد. با اینکه چند نفر از مقام های دولتی صراحتا از همکاری اشخاص مشخص حکومت با طالبان نام برده اند، اما همگان سکوت کرده اند تا با این سکوت خود بیشتر از پیش بی توجهی و بی مسوولیتی خویش را نشان دهند.

دولت در حدی ضعیف شده است که هیچ صدایی از آن بلند نمی شود و حتی نمی تواند در برابر اتهام هایی که وارد شده، بایستد و بگوید که ما در این کارها دخیل نیستم. گمان مردم این است که اشرف غنی با آمریکا معامله ای کرده که براساس آن قرار است داعش تا آسیای میانه و چین پیش برود به همین جهت هم می باشد که در برابر تمام اتهاماتی که به وی مبنی بر همکاری با شبه نظامیان وارد می شود، سکوت کرده و هیچ توضیحی در رابطه با ناامنی ها اخیر ارایه نمی کند تا نزد مردم بی اعتبار تر از پیش شود.

بی توجهی دولت به این اتهام ها، در واقع مهر تاییدی بر این مسایل است چرا که دولتمردان به جای رفع اتهامات و ارایه ی اسناد و مدارک مبنی بر اینکه این حرف ها دروغ است، فقط سکوت کرده اند تا مردم مطمئن شوند که حتما معامله ای در کار بوده است.

جالب اینجا است که حتی رییس مجلس سنا که مانند برخی دیگر از متنفذین حکومت در معرض این اتهام ها قرار دارد که برادرش با شبه نظامیان رابطه و همکاری دارد نیز از خود هیچ دفاعیه ای انجام نداده است تا نشان دهد که چنین چیزی صحت ندارد.

متاسفانه دولتمردان افغانستان طی سه دهه اخیر اثبات کرده اند که در خوش خدمتی به خارجی ها، دست از پا نمی شناسند و هرجا که پای قدرت و ثروت در میان باشند، به راحتی ملت و وطن خود را می فروشند تا خود به نان و نوایی برسند. اکنون نیز این موضوع از اشرف غنی صاحب هم بعید نیست که با آمریکایی های که وی را تحت حکومت وحدت ملی به قدرت رساندند، معامله های پشت پرده داشته باشد تا بیش از پیش اهداف آمریکا در افغانستان و منطقه برآورده شود.

مگر اینکه جناب اشرف غنی حرف مستندی برای گفتن داشته باشد.