27 ثور 1394 - مقالات
در کشاکش جنگ های داخلی کوچی ها و هزاره ها، نابسامانی گمرکات، خزانه خالی، جنگ های فصلی و نقطه به نقطه مخالفان مسلح در ولایات شمالی و جنوبی، گزارش های تخریبی مجامع جهانی از ناامنی و فساد اداری، عدم مصرف بودجه انکشافی توسط وزرا، تلفات غیر نظامیان و پیدا شدن تجهیزات نظامی ناتو در ایران و پاکستان، پارلمان افتضاح به بار آورد.
موارد فوق الذکر و هزاران هزار مورد امنیتی و استراتژیک و اقتصادی دیگر که مستقیما با مال و جان و ناموس و خاک این مردم و این سرزمین مرتبط است و هر لحظه تعلل و غفلت آن می تواند به بهای گزافی تمام شود؛ همه و همه در بن بست روز قلم ماندند!
وای بر پارلمانی که اهم و مهم نمی کند، وای بر پارلمانی که بعنوان وکلای مردم در خانه ملت با رای مستقیم و با هزار آرمان و آرزو، انتخاب شده است تا مدافع حقوق از دست رفته و پایمال شده ی مردم ملکی باشد، وای بر پارلمانی که با ندانم کاری های خود تیشه به ریشه این مملکت می زند.
زبان دلسوزان انگشت شمار افغانستان و نیز تنی چند از دست اندرکاران هنوز آلوده نشده ی ارگ نشین از بیان این وقاحت و فضاحت عاجز است که هفته ها وقت و انرژی و امکانات کمیسیون های تخصصی مجلس صرف نامگذاری روز قلم می شود و حتی یک روز کامل صحن علنی را به خود اختصاص می دهد.
واقعا مایه تاسف است که در قرن 21 و در عصر تکنولوژی و ارتباطات که هیچ عنصری باارزش تر از زمان نیست، عده ای… فاقد آینده نگری گرد هم جمع شده اند و بر سر انتخاب زمان روز قلم میان مبعث خاتم النبیین و روز نزول قرآن اختلاف نظر دارند.
غیبت غیرموجه و تعلل غیرقابل اغماض اعضای مجلس نمایندگان برای به حد نصاب نرسیدن معدود روزهای علنی مجلس برای به تصویب رساندن طرح هایی که هفته ها وقت و منابع را به هدر داده است از یک سو و بدتر از آن غیبت منشی مجلس برای حاضری گرفتن از نمایندگان…. هیهات!
این نمونه تمام عیار یک مجلس پر مصرف و کم بازده است که قرار بود حلقه اتصال میان حکومت و مردم ملکی باشد اما آنقدر در بروکراسی احمقانه و مساله تراشی های زاید خود غرق شده است که تا خرخره در منجلاب فرو رفته است و حتی نمی خواهد بداند که مسایل مهمتری هم برای پرداختن هست.
نامگذاری روز قلم بعنوان یکی از صدها روز رسمی به ثبت رسیده در تقویم افغانستان به راحتی و بی دغدغه آفرینی می توانست توسط رییس جمهور، رییس اجرایی، نماینده خاص ارگ، وزیر اطلاعات و فرهنگ و یا بزرگان عرصه قلم تعیین شود افسوس که خلق کور و کر اند و لال از خاتمه این خسارات…. هیهات!
