مرگ تدریجی ارگ از قطر تا قطر

طالبان و شورای عالی صلح همچون علت و معلولی که از یکدیگر تغذیه می کنند و به هم وابسته و پیوسته اند نتوانستند در طول تمام این سال های با دست پس زدن و با پا پیش کشیدن خود راه به جایی ببرند.

این مشکل تا بدان جا بیخ پیدا کرد و مساله ساز شد که ماهیت و اصالت وجودی هر دوی این تشکیلات زیر سوال رفت. بنابراین در افغانستان امروز در 2015 مصادف با 1394 دیگر پدیده ی ترسناکی با عنوان طالبان و ضماد التیام بخشی با عنوان شورای عالی صلح وجود خارجی ندارد.

ناامنی های پراکنده و نقطه به نقطه ای که این روزها ولایات مرکزی و مرزی و شمالی و جنوبی و شرقی را درگیر خود کرده است نه از جانب طالبان و نه در صلاحیت تدبیر و تدبر شورای صلح است بلکه به مخالفان مسلح دیگر و در راس همه داعش ختم می شود.

این نشست دیرهنگام و بی نتیجه در قطر این بار با ابتکارعمل و وساطت ایتالیا چیزی نیست جز فاتحه خاوانی بر گور خالی! به عبارت دیگر طالبان و شورای صلح مردگان متحرکی هستند که بود و نبودشان تاثیری در وضعیت امنیت و ثبات افغانستان ندارد.

اعضای شرکت کننده در این گفتگوهای دیرهنگام صلح نه حائز صلاحیت های شخصی نه منسب های تعریف شده در صلح بی دستاورد و نه دارای ادرس مشخص برای حضور و جایگیری در لیست نمایندگان کشور، نمایندگان حکمتیار و حقانی و نمایندگان طالبان هستند.

این خود به وضوح بر ابهام در چرایی و چیستی زمان و مکان و اصل برگزاری این نشست می افزاید، مگر نه اینکه برای هر مساله و معضل و مشکل و بحرانی ابتدا باید ریشه آن و تمام جوانب تاثیر گذار بر آن و تاثیر پذیر از آن را تعریف کرد پس مصالحه با مردگان متحرک چرا؟!

سید اسحاق گیلانی، وحید مژده، فیض الله ذکی، حاجی روح الله، معصوم استانکزی، قطب الدین هلال، فاروق اعظم، قاضی محمد امین وقات و مولوی ها عطا الرحمان سلیم، عطا الله لودین، قلم الدین، متوکل، نورستانی و شهزاده شاهد چه کاری از پیش خواهند برد که صلاح الدین ربانی و دارودسته اش نبردند؟

متاسفانه این جای دادن و الحاق مخالفان مسلح در بدنه دولت وحدت ملی نه تنها به کثرت گرایی دامن خواهد زد که ارگ را مملو از اجساد دارای زندگی نباتی می کند و از همه مهمتر بر مطالبات داعش و دیگر بازماندگان از قدرت می افزاید. این یعنی مرگ تدریجی!