مراکز حساس افغانستان، تحت نظارت شدید آمریکا

با بودجه 160 میلیون دالری آمریکا، بالاخره بعد از چهار سال ساختمانی شبیه پنتاگون آمریکا در ابعاد کوچک در کابل ساخته شد که قرار است به عنوان ساختمان وزارت دفاع افغانستان تا یک ماه دیگر به دولت کابل تحویل شود.

مقام های آمریکایی می گویند با قرار گرفتن همه بخش های وزارت دفاع در این ساختمان که به پیشرفته ترین وسایل مجهز است، مقام های وزارت دفاع افغانستان می توانند امور نظامی و دفاعی کشورشان را بهتر اداره کنند.

این ساختمان سی و هشت هزار و پانصد متر مربع مساحت دارد که می تواند دو هزار و پنجصد کارمند وزارت دفاع را در خود جای دهد. ساختمان وزارت دفاع جديد افغانستان يك مقر نظامي پنج طبقه عظيم با بامي به شكل گنبد و يك مركز فرماندهي پيشرفته در زير زمين آن است كه در صورت نیاز جنرال های افغانستان در مواقع جنگ و درگیری با سربازان ارتباط برقرار می کنند.

مقر جدید وزارت دفاع افغانستان يكي از برجسته‌ترين نهادهاي علني تعهد مداوم مالي آمريكا به کشور ما می باشد و به قول جناب عبدالرحيم وردك وزير دفاع حکومت کرزی، زماني كه اين ساختمان‌ تكميل شود، نماد ثابت و بسيار چشمگير حمايت آمريكا از افغانستان خواهد بود زیرا این ساختمان جدید وزارت دفاع یکی از مجهزترین و مدرن ترین سازمان های کشور است.

تاکنون دولت آمریکا با هزینه ای حدود 19 میلیارد دالر در پیشبرد پروژه های ساخت و ساز در کشور ما سهیم بوده که از مجموع 600 ساختمان برنامه ریزی شده، 150 ساختمان به ارزش شش میلیارد دالر تکمیل شده است که در این میان می توان به ساخت ساختمان وزارت داخله به ارزش 54 میلیون دالر و همچنین ساخت پایگاهی به ارزش 102 میلیون برای یگان 201 ارتش افغانستان در شرق کشور اشاره کرد.

با خواندن مطالب فوق هر کسی با خود می گوید احسنت به این آمریکا. اگر غارت می کند، اگر معادن ما را می برد، اگر مواد مخدر را گسترش می دهد، به جایش در روند بازسازی کشور نقش به سزایی دارد و به گفته هیلاری کلینتون وزیر خارجه ی سابق آمریکا، حداقل یک دهم از آنچه را که از افغانستان به دست می آورد در افغانستان خرج می کند.

این یک مطلب است که جای تامل دارد. اما سوال اینجا است که چرا همه ساختمان های مهم و حساس دولتی از جمله وزارتخانه ها و پادگانهای نظامی را آمریکا می سازد؟ حتما خواهید گفت از باب حساسیت و مهم بودن این مراکز.

اما واقعیت چیز دیگری است. براساس اسناد منتشر شده، مهندسین آمریکا هنگام ساخت این مراکز از جدیدترین و پیشرفته ترین وسایل جاسوسی استفاده می کنند که به هیچ وجه قابل رویت و شناسایی هم نیستند. کارت های ضبط صدا که در زیر گچ دیوارها تعبیه می شوند، دوربین های بسیار ریز کنترل از راه دور که به حیث وسایل تزیینی به کار رفته اند و تونل های مخفی که قابل شناسایی برای هیچ کس نیستند.

بدین طریق آمریکایی ها بعد از خروج از افغانستان (که البته فعلا قصد آن را ندارند) تمامی مراکز حساس و مهم نظامی کشور ما را تحت کنترل و نظارت شدید و دایم خود خواهند داشت بدون اینکه هیچ یک از مقام های افغانستان متوجه این موضوع شوند. البته مقام های افغانستان چه در دولت کرزی و چه در حکومت وحدت ملی به ریاست عین و غین، بیشتر به فکر منافع شخصی خود هستند و به این کارها کاری ندارند چرا که می دانند این چوکی ها به هیچ کس وفادار نیست و باید تا فرصت باقی است بار خود را ببندند تا از قافله ی ثروتمندان عقب نمانند.