لیست سیاهی که پر و خالی می شود

گروهی که مشخص نبود از سوی چه کسانی چینش و گزینش شده اند در زمانی که معلوم نبود از سوی چه ارگانی هماهنگ شده است و در مکانی که از پیش تعیین شده بود گرد هم آمدند تا از هر تریبونی چیزی بگویند.

درست در زمانی که نمایندگان افغانستانی این نشست را بی نتیجه و غیر رسمی خواندند، دیگر نمایندگان از کشورهای پاکستان و بانیان غربی و طالبان دم از بازگشایی دفتر سیاسی این گروهک تروریستی در قطر زدند.

در همین راستا، اینک خبرهای رسمی از منابع موثق چنین به گوش می رسد که مقدمات لازم برای حذف نام رهبران طالبانی شرکت کننده در مذاکرات موسوم به مصالحه از سوی سازمان ملل متحد آغاز شده است.

درحالی که طالبان و مخالفان مسلح و طرف های مداخله کننده و حامیان مصالحه چندان که باید و شاید به تعهدات و توافقات دوجانبه صورت گرفته پایبند نبوده اند، جامعه جهانی شروع به خارج کردن مخالفان مسلح از لیست سیاهی کرده اند که ماهیت آن همچنان زیر سوال است.

افتتاح دفتر سیاسی برای طالبان در قطر در سال گذشته با انتقادات گسترده و واکنش های تند و تیز حکومت مرکزی در کابل همراه بود و تا آنجا پیش رفت که حتی منجر به بسته شدن این دفتر شد حال چگونه می شود که بازگشایی آن را یک گام روبه جلو می دانند نه یک تکرار مکررات و عقبگرد؟!

مسوولان شورای عالی صلح درحالی مصرانه بر غیررسمی بودن مذاکرات و به تبع آن فاقد نتیجه قابل اعتنا بودن آن در قطر پای می فشارند که در همین حال رهبران طالبان ذره ذره از لیست سیاه بین المللی خارج می شوند تا تزریق ناامنی در بدنه ارگ را بصورت موجه آغاز کنند.

رهبران طالبانیسم با اندیشه های افراطی و پیشینه های تفریطی خود چگونه از لیست سیاهی که هرچند فرمالیته بوده است براحتی خارج می شوند تا آزادانه در هر کشوری بچرخند و بذر نفاق و کینه بپاشند و بنیادگرایی را به شکل دیگر آن ادامه دهند؟ مگر نه اینکه حکومت داعیه دار استقلال و خودمحوری و ابتکار عمل در زمینه صلح با مخالفان مسلح بوده و است؟!