فقر و ناامنی، نتیجه دهسال حضور بیگانگان در افغانستان

براساس آمارهای ارائه شده، کشورهای کمک دهنده به افغانستان در ده سال گذشته برای بازسازی کشور بیش از دهها میلیارد دالر هزینه کرده اند. هرچند مبلغ هزینه شده در بازسازی افغانستان هرگز با هزینه های جنگ ناتو و آمریکا در کشور برابری نمی کند اما همین مبلغ نیز اگر به طور شایسته و مناسب هزینه شده و حیف و میل نمی گشت، می توانست در بالا بردن کیفیت زندگی افغان ها تأثیر مطلوبی برجای گذارد.
اما متأسفانه غربی ها نه در مبارزه با تروریزم، نه در تلاش برای دموکراسی و حاکمیت قانون و نه در بازسازی و کمک به اقتصاد افغانستان صادقانه عمل نکرده اند. دولت های غربی همواره سعی کرده اند از هر دو عنصر بازسازی و مبارزه با تروریزم استفاده ابزاری کرده و با این نوع شعارها ذهنیت شهروندان خود را تخدیر نمایند. اما عملا و در واقع در زندگی شهروندان افغان نه از لحاظ اقتصادی و نه از نظر امنیتی تغییر مثبتی دیده نمی شود.

علیرغم تمام اقدامات تبلیغاتی که گهگاهی سیاستمداران غربی برای تحت فشار قرار دادن دولت افغانستان برای مبارزه با فساد گسترده اداری در نظام افغانستان انجام می دهند اما دولت ها و اینجوهای غربی بیشترین درصد فساد اداری در افغانستان به خود تخصیص داده و در این بیراهه از افغان ها پیشگام تر اند.

به اذعان آقای کرزی و به بهانه نبود ظرفیت در دولت افغانستان تاکنون تنها ۲۰ فیصد از کمک های بین المللی از طریق دولت افغانستان به مصرف رسیده و ۸۰ فیصد آنها از سوی اینجوهای وابسته به دولت های کمک دهنده عموما غربی، در پروژه های بازسازی کشور هزینه شده است.

بنابراین با یک نگاه سرسری و ساده می توان دریافت که سهم غربی ها در فساد اداری در افغانستان چهار برابر سهم خود افغان ها است، زیرا که سهم آنها در تصمیم گیری و هزینه کردن پول هایی که به نام کمک به افغانستان وارد کشور می شود، چهار برابر افغان ها است. براساس آمارهای ارائه شده ۸۰ فیصد از کمک های دولت های خارجی به افغانستان توسط میکانیزم های فاسد تعبیه شده در سیستم فعالیت اقتصادی آنها، به خود آن کشورها بازگشت داده شده است.

با در نظرداشت این واقعیت که پس از ده سال حضور نیروهای نظامی و اینجوهای مختلف اقتصادی و اجتماعی بیگانه در کشور، تغییر ملموسی در زندگی شهروندان افغان ایجاد نشده و هنوز بخش عظیمی از مردم افغانستان زیر خط فقر زندگی می کنند و بسیاری از خانوارها روزانه از درآمد حدود یک دالر محروم هستند؛ می توان اندازه صداقت غربی ها در امر بازسازی افغانستان را ارزیابی کرد.

اکنون و با فرارسیدن فصل سرما، فقر، بیکاری و ناامنی در کشوری که بیش از ۴۰ کشور برای تأمین امنیت به آن لشکر کشیده و دهها دولت خارجی به بهانه بازسازی و کمک به اقتصاد آن، سازمان های جاسوسی خود را در آن مستقر کرده اند؛ بیداد می کند.

گزارش های رسیده از مزار شریف حکایت از این دارد که با نشستن اولین برف زمستانی بر زمین، بهای مواد سوختی تقریبا دو برابر شده و بسیارند خانوارهایی که نمی توانند حتی آذوقه روزمره خود را تأمین کنند چه رسد به تأمین چوب، گاز و ذغال سنگ تا در پناه آن از گزند سرما مصئون بمانند.

مزار شریف شهری است که در ده سال گذشته بهترین امنیت را داشته و بیشترین بازسازی در آن صورت گرفته و از جانب دیگر از مزیت همسایگی با کشورهای آسیای میانه برخوردار می باشد. پس اگر وضعیت شهروندان آن چنین صعب و طاقت فرسا است، حال و روز مردمان ولایات کوهستانی که با رسیدن فصل زمستان ارتباط شان با پایتخت و ولایات گرمتر همجوار قطع می شود، چگونه خواهد بود؟ در فصل های خزان و زمستان، سرما قاتل دیگری است که به لشکر قاتلان خارجی و داخلی افزوده گردیده و زندگی مردم بی بضاعت و ناتوان افغانستان را تهدید می کند!

آری، این است امنیت و رفاهی که آمریکایی ها با توپ و طیاره به ما هدیه کرده اند و خود نیز پیش بینی می کنند که افغانستان پس از سال ۲۰۱۴ و خروج نیروهای نظامی بیگانه به یک بحران اقتصادی فرو خواهد رفت، تو گویی که اکنون با حضور آنها در این کشور بلاکشیده، اقتصاد ما شکوفا و زمین و آسمان این دیار گل و بلبل است!
ما را به خیر تو امید نیست، شر مرسانی!