28 دلو 1393 - مقالات
بنا بر گزارشات رسیده روح الله نیکپا قهرمان تکواندو و وزشکار نامدار و محبوب افغانستان به دلیل موجودیت فساد گسترده اداری و تعصب سیستماتیک در نهادهای ورزشی کشور، ضمن استعفا از عضویت تیم ملی تکواندو، از کشور نیوزلند در خواست پناهندگی کرده است.
روح الله نیکپا، یکی از موفق‌ترین و پٌر افتخار‌ترین تکواندوکاران کشور ما است که دو مدال برنز از مسابقات المپیک پکن ۲۰۰۸ و لندن ۲۰۱۲ دارد و هم چنان چندین مدال طلا نیز از مسابقات جهانی کسب کرده است.
وی همان کسی است که پس از موفقیت در لندن، اظهار داشت: ما جوانان باید کوشش کنیم از طریق ورزش و با به دست آوردن همچون جایزه‌هایی افغانستان را به جهانیان معرفی کنیم.
ولی متاسفانه موجودیت مشکلات متعدد، فساد اداری در نهادهای ورزشی، دخالت افراد سودجو در کارهای ورزشی و … سبب شد تا نیکپا نیز تغییر عقیده بدهد و از کشوری که روزی برای بلند کردن پرچمش خود را قربانی می کرد، فاصله بگیرد و مانند هزاران تن از دیگر جوانان نخبه و با استعداد افغانستان به کشور دیگری پناهنده شود.
پیروزی های امثال نیکپا نشان داد که مردم ما ظرفیت رقابت و کسب پیروزی در هر عرصه‌ای را دارند، مبنی بر اینکه فرصت‌ها از آنان دریغ نشود. چرا که مردم ما طی این سالها فقط جنگ و درگیری را تجربه کرده اند. واضح و روشن است، در وضعیتی که ورزشکاران ما قرار دارند، گرفتن یک مدال از مسابقات منطقه‌ای هم سخت است زیرا انصاف مطلب آن است که در کشور ما توجه خاصی به ورزش صورت نمی‌گیرد و به ورزشکارانی که توان گرفتن مدال طلای المپیک را هم دارند هیچ زمینه ای مساعد نمی شود.
نکته جالب اینجا است که پیروزی های ورزشکاران کشور می تواند به راحتی احساس همبستگی نیرومندی میان همه اقوام کشور از پشتون، تاجیک، ازبک و هزاره و… گرفته تا شیعه و سنی خلق کند، زیرا همگان ورزشکاران را قهرمان خود می‌دانند. اما همین دولتمردانی که دم از وحدت ملی می زنند، هیچ اقدامی در راستای تقویت این عوامل همبستگی انجام نمی دهند.
در حالیکه ورزشکاران غریب با امکانات اندک و تلاش بسیار، توانستند چنین احساسی را در میان مردم افغانستان تقویت کنند و برای جهانیان ثابت سازند که مردم این سرزمین ظرفیت‌های نهفته ای دارند که اگر زمینه آن فراهم شود می‌توانند آن را شکوفا سازند، افرادی همچون جناب داکتر عبدالله فقط به آنها وعده و وعید بیهوده می دهند که شما در عرصه ی ورزش تلاش کنید، اما اصلاحات را الزامی می دانیم و برای رفع مشکلات شما تصمیم می گیریم!!!
برای اینکه بیشتر پی به فسادی که افرادی چون روح الله نیکپا را آواره ی دیگر کشورها می کند، پی ببرید خوب است بدانید: کمیته ملی ورزش کشور، ده ها فدراسیون را ایجاد نموده ولی اکثر این فدراسیون ها محل مناسب برای مستقر شدن و محلی جداگانه برای تمرین ندارند و حتی برخی از روسای این فدراسیون ها وظایف خود را هم نمی دانند.
از طرف دیگر قرار بود شورای عالی ورزش کشور به مثابه وزارتخانه ورزش تحت نظر شخص رییس جمهور و یا رییس اجرایی ایجاد شود. که هدف از ایجاد شورا این است که دیگر مسوولان ذیربطی که با کمیته ملی ورزش سر و کار دارند، عضویت این شورا را داشته باشند. یعنی اگر کمیته ملی ورزش مشکلی در وزارت خارجه داشت، پیش از پیش این مشکل را با تفاهم حل نماید. اگر ورزشکاران ما مشکلی با وزارت معارف داشتند، باید این مشکل را حل نمایند. لذا ایجاد این شورا می تواند یک همکار خوب برای ورزش باشد و هم برخی نارسایی هاي که موجود است در حل آن اقدام نماید و هم خوبی هایی که وجود دارد، تشویق بکند. ولی متاسفانه هنوز این طرح عملی نشده است.
خلاصه مطلب اینکه ساختار ورزشی کشور ما از نگاه قوانین و چیزهایی که امروز در دنیا معمول است با آن معیار ها آماده نیست. ما همان تشکیلاتی را داریم که از گذشته ها به شکل کلاسیکش تا به حال ادامه داشته است. کار اصولی برای رشد تشکیلات ورزشی صورت نگرفته هرچند نباید مسوولینی را که در راس ورزش بودند، مقصر دانست زیرا شاید آنان هم همین مشکلات امروز را داشته اند.
بسیاری از مردم میهن ما دوستدار ورزش هستند و با وجود قابلیتهای و استعدادهای سرشاری که در کشور وجود دارد مطمئنا می شود با یک برنامه ریزی صحیح و عملکرد دلسوزانه، ورزش افغانستان را که عامل مهمی برای وحدت ملی می باشد، به سطحی رساند که اصلا کسی تصورش را هم نکند.
مقامات بلند رتبه دولتی ما باید بدانند که وقتی که با کسی وارد میدان مبارزه می شوند، تنها مبارزه سیاسی نیست، مبارزه تنها با سلاح صورت نمی گیرد و در عرصه های مختلف صورت می گیرد. مبارزه به خاطر اصلاحات در اداره و مکتب است و اینجا هم یک محل مبارزه به خاطر اصلاحات ورزش کشور است.
لذا خدمت به ورزش افغانستان و بهاء دادن به ورزشکاران هم یکی از اولویتهای بازسازی کشور است که باید توجه بیشتری به آن داده شود تا دیگر نیکپاهای کشور آواره تر از این نشوند.
